ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΜΑΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Κατά τόν μῆνα Νοέμβριο, ὡς γνωστόν, πραγματοποιοῦνται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη μας, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τά «Πρωτοκλήτεια». Σκοπός αὐτῶν τῶν Ἐκδηλώσεων εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ἡ τιμή τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ προβολή τῆς θρησκευτικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς μας καί ὁ ἔπαινος προσώπων, τά ὁποῖα ἔχουν προσφέρει ξεχωριστές ὑπηρεσίες στήν Κοινωνία μας.

Ἔτσι λοιπόν, ἐφέτος ἐνετάξαμε στά «Πρωτοκλήτεια» τήν Ἐκδήλωση πρός τιμήν μιᾶς ἰδιαιτέρας κατηγορίας προσώπων, πού ἀξίζουν ἰδιαιτέρων ἐπαίνων καί ἐξαιρέτου τιμῆς.

Πρόκειται γιά τούς Γονεῖς τῶν Ἱερέων μας καί τῶν Μοναχῶν μας, οἱ ὁποῖοι, οἱ πρῶτοι, προσέφεραν τά παιδιά τους στό Ἱερό Θυσιαστήριο, προκειμένου νά ἐνδυθοῦν τήν Μυστηριακή Χάρη τῆς Ἱερωσύνης καί νά δανείσουν τήν ὕπαρξή τους ὥστε, διά τῆς ἐπικλήσεως καί καθόδου τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά τελεσιουργῆται τό Μυστήριον τῶν Μυστηρίων ἡ Θεία δηλαδή, Λειτουργία, ἀλλά καί τά ἄλλα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐνῶ οἱ δεύτεροι προσέφεραν τά παιδιά τους ὁλοκληρωτικά στόν Θεό, ἀφοῦ ἐνεδύθησαν τό μοναχικό τριβώνιο καί ἐπέλεξαν τόν μονήρη βίο, τήν «πολιτείαν βίου τελεωτάτην», ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Εἶναι εὐλογία Θεοῦ ἡ τεκνογονία, καί μεγάλος εἶναι ὁ στέφανος γιά ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιώνονται νά γίνουν συνδημιουργοί Του. Ἡ γέννηση καί ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν εἶναι ἕνα μεγάλο ἔργο καί ἕνας βαρύς, ἀλλά εὐλογημένος σταυρός γιά τόν κάθε πατέρα καί τήν κάθε μητέρα. Ἐπειδή ὅμως τά παιδιά εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, ὁ κόπος καί ὁ μόχθος γιά τήν ἀνατροφή τους μετατρέπεται σέ εὐλογία καί ἁγιασμό γιά τήν οἰκογένεια καί τήν κοινωνία ὁλόκληρη.

Τόσο κατά τίς παλαιότερες ἐποχές, ὅσο καί σήμερα, ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν εἶναι ἔργο δύσκολο, τό ὁποῖο, ἐκτός ἀπό τήν καταβολή τῶν ἰδικῶν μας προσπαθειῶν καί δυνάμεων, ἀπαιτεῖ καί τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. «Πρῶτα ὁ Θεός», ἔλεγαν οἱ εὐσεβεῖς Γονεῖς, οἱ εὐλογημένες μανάδες, οἱ ὁποῖες ἔκαναν τόν σταυρό τους, ἄναβαν τό καντήλι μπροστά στῆς Παναγίας τό εἰκόνισμα καί ὕστερα ἔπιαναν στά χέρια τους τό παιδί, ἔχοντας τήν αἴσθηση ὅτι κρατοῦν θησαυρό ἀνεκτίμητο, πού τούς τόν χάρισε ὁ Θεός.

Ὅλες οἱ μανάδες πού ἀνάστησαν παιδιά, καί ὅλοι οἱ πατεράδες πού ἀγωνίστηκαν γιά νά καμαρώνωμε σήμερα στήν κοινωνία τά βλαστάρια τους, καταξιωμένους πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας, ἀλλά καί πέραν αὐτῆς, ἀξίζουν θερμῶν ἐπαίνων καί εὐχαριστιῶν.

Τό νά γίνῃ ὅμως ἕνα παιδί Ἱερεύς, αὐτό εἶναι κάτι τό ξεχωριστό καί ἐξόχως ἱερό καί εὐλογημένο. Πολλοί γονεῖς ἔχουν παιδιά, ἕνα ἤ περισσότερα, Ἱερεῖς ἤ Μοναχούς —ὄντως μεγάλη ἡ προσφορά στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί πλουσία ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ σέ αὐτές τίς οἰκογένειες.

Ποιά εἶναι ὅμως ἐκεῖνα τά σημεῖα, τά ὁποῖα πρέπει νά τονίσωμε καί τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τόν ἀγῶνα τῶν γονέων τῶν Ἱερέων και Μοναχῶν γιά τά παιδιά τους;

1) Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του τό παιδί, λένε οἱ ἐπιστήμονες, ἐπηρεάζεται θετικά ἤ ἀρνητικά, ἀνάλογα μέ τά συναισθήματα τῆς μάνας, γιατί αὐτά προσλαμβάνει καί τό κυοφορούμενο ἔμβρυο. Ἡ προσευχή τῶν γονέων δρᾶ καταλυτικά στήν ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου καί συνοδεύει διά βίου τό παιδί.

Ἔλεγε σέ ἕνα χωριό κάποιος γέροντας γιά ἕνα κληρικό: «Αὐτό τό παιδί μύριζε λιβάνι ἀπό τήν κοιλιά τῆς μάνας του». «Τί ἐννοεῖς;», τόν ἐρώτησαν. «Γονατιστή ἦταν συνέχεια μπροστά στά εἰκονίσματα, καί προσευχόταν μέ τό κερί καί τό λιβάνι στό χέρι. Ἀπό τήν Ἐκκλησία ποτέ δέν ἔλειψε...». Πράγματι, ἀντίδωρο στόν Θεό εἶναι τά παιδιά αὐτῶν τῶν Γονέων, οἱ Ἱερεῖς καί οἱ Μοναχοί δηλαδή, γιά τά πολλά δῶρα Του στήν οἰκογένειά τους καί τόν κόσμο ὅλο.

2) Ἡ εὐλογημένη ἀνατροφή μετά τήν γέννηση τοῦ παιδιοῦ. Ἕνας μεγάλος Γέροντας εἶχε πεῖ σέ κάποια περίπτωση, γιά τήν μάνα πού προσέφερε τό παιδί της, προκειμένου νά γίνῃ μοναχός: «Ἔδωσες δεσποτικό ἀντίδωρο σέ ἀσημένιο δίσκο!». Εὔκολα θά μποροῦσε νά ἑρμηνεύσῃ κανείς αὐτά τά λόγια. Ἔδωσες ἀντίδωρο στόν Δεσπότη Χριστό τό παιδί σου. Ἀσημένιος δίσκος εἶναι τά χέρια τῆς μάνας (μέ τήν πνευματική ἔννοια).

Αὐτοί οἱ Γονεῖς ἔμαθαν τά παιδιά τους νά κάνουν τόν σταυρό τους.

Αὐτοί οἱ Γονεῖς τούς ἔδειξαν τά ἱερά εἰκονίσματα μέ τήν ἀκήρατη μορφή τοῦ Κυρίου μας καί τό πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Παναγίας μας.

Αὐτοί οἱ Γονεῖς τά ἔμαθαν, μετά τό ἅγιο Βάπτισμα, νά κοινωνοῦν, νά προσεύχωνται, νά ἀγαποῦν τούς ἀνθρώπους, νά προσφέρουν τήν ζωή τους ὡς θυσίαν εὔοσμον στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.

Θά χρησιμοποιήσω, γιά τούς Γονεῖς τῶν Ἱερέων καί τῶν Μοναχῶν μας, τά λόγια ἐκεῖνα τά ὁποῖα διασώζει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, καί πού ἐνῷ ἐλέχθησαν πρός τόν Κύριο, ἀφοροῦσαν στό πρόσωπο τῆς Παναγίας Μητρός Του:

«Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καί μαστοί οὕς ἐθήλασας» (Λουκ. ια’, 27).

Εὐλογημένη ἡ μάνα πού γέννησε τόν κάθε Ἱερέα, τόν κάθε Μοναχό καί τήν κάθε Μοναχή. Εὐλογημένος καί ὁ πατέρας πού ἔδωσε αὐτούς τούς καρπούς στήν κοινωνία μας.

Καί ἐμεῖς μέ τήν προαναφερθεῖσα Ἐκδήλωση θά ἐκπληρώσωμε χρέος ἱερό πρός ὅλους, τούς σεβασμίους τῶν Ἱερέων καί τῶν Μοναχῶν μας Γονεῖς, τούς πατεράδες καί τίς μανάδες πού προσέφεραν τά παιδιά τους στήν Ἐκκλησία, γιά νά σταθοῦν ὡς πυρίκαυστα θυμιατήρια μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα, προσφέροντας τήν ἀναίμακτη θυσία στόν Θεό∙ γιά νά γεμίσουν μέ τήν εὐλογημένη παρουσία τους τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου στά Μοναστήρια μας∙ γιά νά κηρύξουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ∙ γιά νά μετέχουν στήν χαρά καί τόν πόνο τῶν ἀδελφῶν, τῶν ἀνθρώπων πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός.

Σκύβουμε μαζί μέ τά παιδιά τους καί τούς καταφιλοῦμε τά χέρια, πού ὑψώθηκαν σέ δέηση καί ἱκεσία γιά αὐτά τά παιδιά. Ἀσπαζόμαστε αὐτά τά χέρια πού κράτησαν τούς Ἱερεῖς καί τούς Μοναχούς καί τούς ὡδήγησαν στόν Οἶκο τοῦ Κυρίου. Ἀσπαζόμαστε αὐτά τά χέρια πού ἐργάστηκαν σκληρά γιά νά βγάλουν τό ψωμί τῆς οἰκογένειάς τους καί νά μεγαλώσουν τά παιδιά τους.

Ὅμως, ὑπάρχουν καί κάποιοι ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι λείπουν σωματικά, ἀλλά εἶναι μαζί μας πνευματικά καί πού πιστεύομε ἀκράδαντα ὅτι χαίρονται καί ἀγάλλονται γιά αὐτή τήν τιμή. Εἶναι ὅσοι ἐκ τῶν Γονέων τῶν Ἱερέων καί Μοναχῶν εὑρίσκονται στόν οὐρανό καί ἀναπαύονται ἐν χώρᾳ δικαίων καί Ἁγίων. Ὅλους αὐτούς, μαζί μέ τούς ζῶντες ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, τούς μακαρίζομε, τούς εὐχαριστοῦμε, καί προσευχόμεθα ὥστε ὁ Θεός νά τούς χαρίζῃ τήν ἀκατάπαυστη χαρά καί μακαριότητα ἐν τοῖς ἐπουρανίοις σκηνώμασι. Ἐξ ἄλλου, ἡ λειτουργική καί εὐχετική παρουσία τῶν παιδιῶν τους Ἱερέων ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, καθώς καί οἱ προσευχές τῶν Μοναχῶν εὐφραίνουν τάς μακαρίας ψυχάς των.

Τήν Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012, στίς 5.30 τό ἀπόγευμα, ἡ τοπική μας Ἐκκλησία διά τοῦ Ἐπισκόπου της, θά τιμήση τούς ἀνθρώπους αὐτούς καί θά ἐκφράση τήν εὐχαριστία της γιά ὅ,τι προσέφεραν στήν Κοινωνία μας

Ἐμεῖς ὅλοι, οἱ Κληρικοί καί οἱ Μοναχοί, ζητᾶμε τίς εὐχές τους, γιά νά συνεχίσωμε τόν δύσκολο ἀγῶνα καί νά διανύσωμε τόν ἀνάντη δρόμο, ὥστε νά φθάσωμε εἰς θέαν τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Κυρίου μας μετά τοῦ ποιμνίου τῶν λογικῶν προβάτων, στό ὁποῖο μᾶς ἔθεσε ἡ Ἐκκλησία φύλακας καί πνευματικούς ὁδηγούς.

Τό παρόν ἄρθρο ἄς θεωρηθῆ καί πρόσκληση ἀγάπης πρός ὅλους τούς ἀδελφούς μας καί τέκνα μας ἐν Κυρίῳ, γιά συμμετοχή σέ αὐτή τήν ὡραία Ἐκκλησιαστική Ἐκδήλωση κατά τήν ὁποία θά ἐκφράσωμε τόν δίκαιο ἔπαινο στούς Γονεῖς τῶν Ἱερέων καί τῶν Μοναχῶν μας.