«Αλλ’ όμως, διά την άφατον και αμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν,… Της λειτουργικής ταύτης και αναιμάκτου θυσίας την ιερουργίαν παρέδωκας ημίν»

Αν δεν υπήρχε αυτό το καταπληκτικό και τόσο φιλάνθρωπο «αλλ’ όμως», θα μέναμε στο «ουδείς άξιος» και η Λειτουργία δεν θα τελείωνε ποτέ.

Αν προχωρούμε τη λειτουργική πορεία, είναι γιατί υπάρχει η «άφατη και αμέτρητη φιλανθρωπία» του Θεού που καταργεί κάθε εμπόδιο.

Γιατί η αναξιότητα και η αθλιότητα, κλήρου και λαού, παραμένει ως τείχος μπροστά στον απόλυτα άγιο και τέλειο. Αυτός γκρεμίζει το τείχος, έρχεται σε μας, γίνεται ένα μαζί μας.

Χωρίς τη συγκατάβαση του Θεού μας, ο κόσμος δεν θα σωζόταν γιατί Λειτουργία δεν θα γινόταν. Καταδέχεται να παραδίδει στα χέρια μας τη σωτηρία του σύμπαντος κόσμου.

Κι εμείς, στηριγμένοι εις την εκείνου συγκατάβαση, προχωράμε με τη σιγουριά της αγάπης και της δύναμής Του. Όχι ως δούλοι, αλλ’ ως φίλοι και συνεργάτες.

Ήδη βρισκόμαστε στο μέσον της πορείας. Δεν γυρνάμε πίσω…΄Αλλωστε Εκείνος «προσφέρει και προσφέρεται». Εμείς δεχόμαστε την ευλογία της θεϊκής συνεργασίας και προχωράμε για να σώσουμε και να σωθούμε. «Κύριε ελθέ και σκήνωσον εν ημίν».

Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά. Τηλ. 00357-99607871

πηγή:isagiastriados

Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών

Tweet