Το «θαύμα» της Αλεξιώτισσας

Ήρθες
πάλι!

Σε είδα,
που δειλά - δειλά
έσπρωξες
της εκκλησιάς
την πόρτα
και μακριά
απ' τους άλλους
με βήμα ταχύ,
έτρεξες
προς την εικόνα
της Παναγιάς...

Τα δάκρυα σου
κυλούσαν
κι αυτά γρήγορα,
όπως τα βήματα σου...

Δεν ήθελες
χαιρετισμούς
και ευχές.
Ιερείς ή Διακόνους...
αυτή την φορά,
λαχταρούσες
μόνο την Παναγιά να δεις
και να σε δει,
με τα κλάματα σου
να την υμνήσεις
σύντομα
κι ύστερα
να φύγεις.

Έπειτα
βγήκες...
και τότε
με αργό βήμα
μπήκες στ' αμάξι,
φόρεσες
το καθημερινό σου χαμόγελο
(εκείνο της αγοράς)
και τράβηξες για την δουλειά σου...

Σε είδα εγώ...
Σε είδε κι' η Παναγία...

Κι ήθελα να 'ξερες
πόσο λαμπρή
έμοιαζε η εικόνα
της Αλεξιώτισσας
με τα στολισμένα δάκρυα σου!

Πόσο ένδοξος
φαινόταν ο Χριστός,
ραντισμένος με τον
αυθεντικό πόνο
της καρδιάς σου...

Ήθελα να 'ξερες
πόση πολυτέλεια έδωσε
η λαθραία παρουσία σου
στου ναού την φτώχεια...

τόση που κι εγώ,
ένιωσα πιο πλούσιος
καθώς με έλουζε
της θλίψης σου το φως
που 'βγαινε απ' την εικόνα
όταν έλεγα το:
«Της Παναγίας Άχραντου Υπερευλογημένης Ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου ....».

Είμαι σίγουρος
πως σε είδαμε όλοι
κι ότι σύντομα
θα σε ξανά δούμε
χωρίς δάκρυα,
αλλά
με πρόσωπο
χαρούμενο - θαύμα
και ζωή αλλαγμένη!

Χριστός Ανέστη Καρδιές μου.

(π. Θεόδωρος Μπουλιέρης - Θεολόγος (ΑΕΑΑ) - Ιεροδιάκονος Παναγίας Αλεξιώτισσας).

Tweet