Αποσπασματική ερμηνεία, θεατρικού έργου του Μιχαήλ Σταφυλά. Ερμηνεύουν οι μαθητές των κατηχητικών ομάδων του Ιερού Ναού Παναγίας Αλεξιωτίσσης. Τα γυρίσματα έγιναν τον Μάρτιο του 2004 στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Δείτε το βίντεο
Το θεατρικό έργο ερμηνεύουν: Δημητρόπουλος Θεμιστοκλής
(Κοσμάς Αιτωλός), Μήλιας Δημήτριος (Ζάγρας ~ Χότζας), Δημητρόπουλος Γεράσιμος
(Ζιώγας ~ Καλόγερος), Κορμπάκης Παναγιώτης (Μανέλας ~ Κούρτ Πασάς),
Κυριακόπουλος Βασίλειος (Μπάρλας ~ Χωρικός ~ Εβραίος Γ~ Εφέντης), Μπαλάσκας
Χαράλαμπος (Ανέστης ~ Εβραίος Β ~ Καλόγερος), Μπαλάσκας Χρήστος (Μηλιάς ~ Χωρικός
~ Εβραίος Α ~ Καλόγερος), Τζουγανάτος Ευάγγελος (Τσιόρμπας), Τραγότσαλος
Αλέξανδρος (Μπουκουβάλας ~ Τούρκος ~ Κοτσάμπασης),Τραγότσαλος Χρήστος (Ντούρος
~ Τούρκος ~ Κοτσάμπασης)
Σκηνοθεσία: Δημητρόπουλος Γεράσιμος
(Θεολόγος), Καραμιχάλη Όλγα (Θεολόγος)
Σκηνικά: Αναστασόπουλος Ζήσης, Δημητρόπουλος Θεμιστοκλής,
Μπαχράς Παναγιώτης (ιερεύς), Χριστοπούλου Κωνσταντίνα
Αφήγηση: Δημητρόπουλος Ιωάννης (Θεολόγος)
Τεχνική Υποστήριξη: Δημητρόπουλος Κοσμάς, Δημητρόπουλος Χρήστος,
Κατοστάρης Νικόλαος, Κορμπάκης Παναγιώτης
Κ Ο Σ Μ Α Σ Α Ι Τ Ω Λ
Ο Σ (1714 – 1779)
καταγόταν από την επαρχίαν Απόκουρον της Αιτωλίας
και Ναυπακτίας. Γεννήθηκε εις
το Μέγαν Δένδρον το 1714 και ονομάστηκε Κώνστας. Τα πρώτα γράμματα έμαθε δίπλα στον ιεροδιδάσκαλον Λύτσικαν, εις το
σχολείον της Μονής της Αγ. Παρασκευής Βρανιανών - Αγράφων. Εν συνεχεία,
σπούδασε εις την Σχολήν της Αθωνιάδος.
Το 1759 εκάρη μοναχός εις την μονήν Φιλοθέου
του Αγ. Όρους παίρνοντας το όνομα Κοσμάς
ενώ λίγο αργότερα χειροτονήθηκε ιερεύς. Στο άκουσμα πως οι υπόδουλοι αδελφοί του υπέφεραν έξω στον κόσμο και
χάνονταν ψυχικώς και σωματικώς, δεν αναπαυόταν. Η αγάπη προς τους αδελφούς
του κατέτρωγε τα σπλάχνα του. Έτσι πήρε την απόφασιν να φύγει από το μοναστήρι
και να ασχοληθεί με την Ιεραποστολήν λαμβάνοντας την άδειαν του Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως Σεραφείμ Β.
Η εποχή του Πατροκοσμά ήταν φρικτή για το ελληνικό γένος. Ιερείς δεν υπήρχαν. Σχολεία ανύπαρκτα. Οι άνθρωποι στερούνταν κάθε υλικού και πνευματικού αγαθού. Επικρατούν αμάθεια, σκληρότητα, αγριότητα και βαρβαρότητα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι κάτω από την πίεση των τούρκων πολλοί αρνούνταν την χριστιανική πίστη και εξισλαμίζονταν. Πραγματοποίησε τέσσερις ιεραποστολικές περιοδείες.
Περιόδευσε τα μέρη της Κωνσταντινουπόλεως και Θράκης, τις Μονές του Αγ. Όρους, την Στερεάν Ελλάδαν, την Αχαΐαν, την Θεσσαλίαν, την Μακεδονίαν, την Ήπειρον, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους, την Αλβανίαν, τμήμα της Σερβίας και άλλα μέρη.
Κήρυξε σε πόλεις και χωριά, όπου ποτέ οι κάτοικοι δεν είχαν ακούσει λόγον θεού. Κήρυττε σε ύφος απλό και επαγωγόν. Οι διδαχές του θα παραμείνουν μνημειώδεις για την απλότητα, την λακωνικότητα την παραστατικότητα, αλλά και το θεολογικόν τους βάθος.
Το κήρυγμά του είχε χαρακτήρα θρησκευτικό, ηθικό, κοινωνικό, εθνικό και ήταν πάντοτε αφυπνιστικόν.
Ενδιαφέρθηκε για την χειροτονία νέων κληρικών, για την ανοικοδόμηση ναών, αλλά και για την ανέγερση σχολείων (200 δημοτικά σχολεία ίδρυσε και 10 ελληνικά γυμνάσια).
Υπήρξε πνευματικός πατήρ και διδάσκαλος πολλών αγωνιστών του 1821.
Ο άγιος Κοσμάς είχε το χάρισμα του θαυματουργείν. Πολλά θαύματα ενεργούσε δι αυτού ο θεός, βεβαιώνοντας έτσι το κήρυγμα του ζωντανού ιεροκήρυκος. Είχε επίσης το χάρισμα του προφητεύειν. Σώζονται πολλές προφητείες του αγ. Κοσμά. Ορισμένες από αυτές εκπληρώθηκαν.
Χαρακτηριστικές είναι οι προφητείες για το «ποθούμενον» (την ελευθερίαν του Γένους), για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Μακεδονίας, για μηχανήματα και εφευρέσεις.
Το 1779 οι εβραίοι της Ηπείρου συκοφάντησαν τον Πατροκοσμά στις τουρκικές αρχές. Οι τούρκοι τον οδήγησαν εις τον τόπο της εκτελέσεως, δίπλα στον Αώον ποταμόν, κοντά στο χωριό Καλικόντασι της Βορείου Ηπείρου. Ο πόθος του αγίου να μαρτυρήσει για το Ευαγγέλιον του Χριστού εκπληρώθηκε.
Λίγο πριν το μαρτύριό του, γονάτισε, προσευχήθηκε και ευχαρίστησε τον θεόν. Αφού σηκώθηκε, ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος και τα χείλη του που τόσο θερμά κήρυξαν Χριστό και Ελλάδα, επρόσφεραν ως τελευταίες λέξεις το ψαλμικόν:
«Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν».
Η εποχή του Πατροκοσμά ήταν φρικτή για το ελληνικό γένος. Ιερείς δεν υπήρχαν. Σχολεία ανύπαρκτα. Οι άνθρωποι στερούνταν κάθε υλικού και πνευματικού αγαθού. Επικρατούν αμάθεια, σκληρότητα, αγριότητα και βαρβαρότητα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι κάτω από την πίεση των τούρκων πολλοί αρνούνταν την χριστιανική πίστη και εξισλαμίζονταν. Πραγματοποίησε τέσσερις ιεραποστολικές περιοδείες.
Περιόδευσε τα μέρη της Κωνσταντινουπόλεως και Θράκης, τις Μονές του Αγ. Όρους, την Στερεάν Ελλάδαν, την Αχαΐαν, την Θεσσαλίαν, την Μακεδονίαν, την Ήπειρον, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους, την Αλβανίαν, τμήμα της Σερβίας και άλλα μέρη.
Κήρυξε σε πόλεις και χωριά, όπου ποτέ οι κάτοικοι δεν είχαν ακούσει λόγον θεού. Κήρυττε σε ύφος απλό και επαγωγόν. Οι διδαχές του θα παραμείνουν μνημειώδεις για την απλότητα, την λακωνικότητα την παραστατικότητα, αλλά και το θεολογικόν τους βάθος.
Το κήρυγμά του είχε χαρακτήρα θρησκευτικό, ηθικό, κοινωνικό, εθνικό και ήταν πάντοτε αφυπνιστικόν.
Ενδιαφέρθηκε για την χειροτονία νέων κληρικών, για την ανοικοδόμηση ναών, αλλά και για την ανέγερση σχολείων (200 δημοτικά σχολεία ίδρυσε και 10 ελληνικά γυμνάσια).
Υπήρξε πνευματικός πατήρ και διδάσκαλος πολλών αγωνιστών του 1821.
Ο άγιος Κοσμάς είχε το χάρισμα του θαυματουργείν. Πολλά θαύματα ενεργούσε δι αυτού ο θεός, βεβαιώνοντας έτσι το κήρυγμα του ζωντανού ιεροκήρυκος. Είχε επίσης το χάρισμα του προφητεύειν. Σώζονται πολλές προφητείες του αγ. Κοσμά. Ορισμένες από αυτές εκπληρώθηκαν.
Χαρακτηριστικές είναι οι προφητείες για το «ποθούμενον» (την ελευθερίαν του Γένους), για την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Μακεδονίας, για μηχανήματα και εφευρέσεις.
Το 1779 οι εβραίοι της Ηπείρου συκοφάντησαν τον Πατροκοσμά στις τουρκικές αρχές. Οι τούρκοι τον οδήγησαν εις τον τόπο της εκτελέσεως, δίπλα στον Αώον ποταμόν, κοντά στο χωριό Καλικόντασι της Βορείου Ηπείρου. Ο πόθος του αγίου να μαρτυρήσει για το Ευαγγέλιον του Χριστού εκπληρώθηκε.
Λίγο πριν το μαρτύριό του, γονάτισε, προσευχήθηκε και ευχαρίστησε τον θεόν. Αφού σηκώθηκε, ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος και τα χείλη του που τόσο θερμά κήρυξαν Χριστό και Ελλάδα, επρόσφεραν ως τελευταίες λέξεις το ψαλμικόν:
«Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν».
Το 1961 το Οικουμενικό Πατριαρχείον
προέβη εις επίσημον ανακήρυξιν
του Κοσμά ως αγίου. Η μνήμη του τιμάται
την 24ην Αυγούστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :