Μετά από πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως
κ. Ιερεμία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος
παρευρέθη ως κεντρικός ομιλητής σε μία θαυμάσια εκδήλωση, που διοργάνωσε
η Ιερά Μητρόπολις Γόρτυνος στον ευρύτατο Συνεδριακό χώρο του Δήμου
Μεγαλοπόλεως.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσε και ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, καθώς επίσης ο
Δήμαρχος Μεγαλοπόλεως, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και αρκετοί
Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Συντονιστής, ήτο ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Κανάκης. Πρόκειται για έναν νεαρό κληρικό, που εργάζεται ακατάπαυστα στον αμπελώνα του Κυρίου μας προς δόξαν της Αγίας μας Εκκλησίας.
Η αυλαία της εκδηλώσεως άνοιξε με την πολυμελή μικτή χορωδία της Ι.Μ. Γόρτυνος υπό τον χοράρχη κ. Παναγιώτη Καρπούζο, η οποία ερμήνευσε εξαιρετικά, τα όμορφα και όλο νοήματα τραγούδια του Γέρου του Μωριά.
Το πρόγραμμα συνεχίσθηκε με τα χορευτικά της Ι.Μ. Γόρτυνος. Από τα Φεστιβάλ Νεότητος της Ιεράς Συνόδου που πραγματοποιήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια στην Πάτρα, είχαμε λάβει το μήνυμα, ότι γίνεται σημαντικό έργο στην παραπάνω Μητρόπολη στον τομέα αυτόν. Παρουσίασαν επί σκηνής οι παίδες, οι έφηβοι και οι ενήλικοι με έναν μοναδικό τρόπο τους ελληνικούς χορούς με παραδοσιακές στολές.
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στον χοροδιδάσκαλο κ. Νικόλαο Αθανασόπουλο, αλλά και στο Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως για ό,τι παρουσίασαν οι βλαστοί της τοπικής Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίας ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους, που παρ΄ όλο το δύσκολο της ημέρας (έντονη βροχόπτωση), για την αθρόα τους συμμετοχή στην εκδήλωση προς τιμή των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου και Πατρών κ. Χρυσοστόμου.
Με την ταπείνωση που τον διακρίνει ο Ναυπάκτιος στην καταγωγή άγιος Γόρτυνος κ. Ιερεμίας είπε με αλληγορική έννοια προς το πυκνό ακροατήριο: “Εμένα ας μην με αγαπάτε, μου φτάνει που σας αγαπώ εγώ. Και από καρδίας μου σας λέγω, ότι εάν χρειαστεί και το αίμα μου θα δώσω ακόμη για την δική σας προκοπή, ωφέλεια και πρόοδο πνευματική. Παρακαλώ και ικετεύω όποιους και όσους Αρχιερείς προσκαλεί η Ιερά μας Μητρόπολις, όπως ο άγιος Πατρών και άγιος Μαντινείας θέλω να ανταποκρίνεσθε στην πρόσκλησή μου, διότι είναι αγαπητά, προσφιλή και λίαν σεβαστά πρόσωπα.
Επειδή η καρδία των δύο αυτών Ιεραρχών πάλλει από Χριστό και Πατρίδα, εμείς δε εδώ, επαρχία Μεγαλοπόλεως - Γορτυνίας έχομε αποκτήσει ενδόξους αγωνιστάς, των οποίων τα ονόματα έχουν γραφεί στην ιστορία με πρότυπο πάντων τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον Γρηγόριο Ε΄, για να τιμήσωμε την παρουσία των λαμπρών Επισκόπων μας και να εκφράσωμε τον θαυμασμό μας στα χριστιανικά και πατριωτικά των φρονήματα, θα προσφέρωμε το μετάλλιο του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε΄, που εάν δεν είχαμε αυτόν θα φορούσαμε φέσι στα κεφάλια μας και δεν θα είχαμε Πατρίδα ελευθέρα. Πήγα, αγαπητοί μου, στην Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά και ερώτησα πού εκρέμασαν τον Πατριάρχη και μου έδειξαν την πύλη. Έβγαλα το ράσο μου και το κρέμασα και εν συνεχεία απομακρύνθηκα λέγοντας, ότι έτσι κάπως θα ήταν κρεμασμένος, αιωρούμενος. Έχομε ελεύθερη Πατρίδα, διότι υπήρξαν “τρελοί” άνθρωποι που έβαλαν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα και έχυσαν το αίμα τους για την Ελλάδα”.
Εν συνεχεία κάλεσε στο βήμα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, τον οποίο ετίμησε με το μετάλλιο του Αγίου Γρηγορίου Ε΄.
Ο τιμηθείς Ιεράρχης με έντονη την συγκίνηση στο πρόσωπό του ανέφερε: "Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας μας εντυπωσίασε με την οργανωμένη αυτή εκδήλωση της λεβεντιάς και της ομορφιάς. Διότι εμείς οι Αρκάδες έχομε το γνώρισμα, να ζούμε μέσα στα πανύψηλα βουνά μας, τα περίφημα Αρκαδικά όρη και εξ αιτίας αυτής της ζωής των υψικόρυφων βουνών έγινε και η ζωή μας - γεννήθηκαν και οι άνθρωποί μας - σαν τις πανύψηλες κορυφές των ορέων μας. Έτσι επικράτησε και η παροιμία, “οι κάμποι βγάζουν άλογα και τα βουνά λεβέντες”.
Σήμερα, μέσα στην ομορφιά αυτή και στο μεγαλείο της εκδηλώσεως, μας παρουσίασαν τα παιδιά μας, τα παιδιά της Μεγαλοπόλεως, και οι κυρίες και οι κύριοι της πόλεως αυτής ένα θαυμάσιο και άρτια οργανωμένο πρόγραμμα. Γι΄ αυτό συγχαίρω το Δεσπότη σας και τον διαβεβαιώνω, ότι τον αγαπούμε όλοι. Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποιος, που να μην αγαπάει τον Δεσπότη. Άλλωστε είναι ο Πνευματικός σας πατέρας. Εγώ τον εκτιμώ, τον αγαπώ και θέλω να είμαστε μαζί, αδελφοί στο έργο της Εκκλησίας μας, συμπορευόμενοι και συνεργαζόμενοι.
Ευχαριστώ τον Μητροπολίτη σας για το μετάλλιο του Γρηγορίου Ε΄ και συγκινούμαι, γιατί εγώ ένας άσημος και αφανής Επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος να έχει το στήθος μου αυτή την τιμή του Ιεράρχου και Πατριάρχου του Μεγάλου, που γεννήθηκε στην Αρκαδία, μεγαλούργησε στην Κωνσταντινούπολη και θυσιάστηκε για το Γένος και για την Πίστη. Μακαρίζω λοιπόν την ψυχή του Πατριάρχου και ζητώ από εσάς όλους «Να μην λησμονείτε παιδιά το σχοινί του Πατριάρχου». Αυτό το σχοινί του Πατριάρχη πρέπει να γίνει σε εμάς η δύναμη, η απόφαση να μείνωμε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και θα στερεωθεί αυτό το σύνθημα στη ζωή μας και θα γίνει πράξη, όταν θα ζήσωμε τις παραδόσεις μας, τις παραδόσεις της φυλής μας, της λεβεντιάς και της ομορφιάς των παιδιών μας και των κοριτσιών μας. Αυτό είναι το στήριγμά μας. Διότι είμαστε Λαός ανάδελφος. Δεν έχουμε αδέλφια και εξαδέλφια στους άλλους λαούς. Είμαστε μοναδικοί και σήμερα σε αυτή την λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως που αφελείς άρχοντες πίστεψαν, ότι η Ελλάδα μέσα σε αυτή τη χοάνη δεν θα έχει μέλλον και μας έριξαν μέσα, ώστε να γίνουμε εμείς στην παγκόσμια σούπα και εμείς ένα μέρος της.
Τι πρέπει να γίνει; Είμαστε μικροί, φτωχοί, ανάδελφοι και μοιραίως θα πέσωμε σε αυτό το καζάνι της παγκοσμιοποιήσεως. Η σούπα αυτή των λαών θα κυριαρχήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Εμείς όμως τι πρέπει να γίνουμε; Να προσπαθήσωμε να μείνωμε Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί και σε αυτή τη σούπα της παγκοσμιοποιήσεως να γίνωμε το αλάτι και το πιπέρι, που θα νοστιμίσει αυτή τη σούπα και ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός θα κυριαρχήσει και πάλι αφού η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει παρά λίγο καιρό ξαποσταίνει. Όταν οι Έλληνες πιστεύουν στο Χριστό, όταν οι Έλληνες αγαπούν την Πατρίδα, όταν οι Έλληνες ζουν με τις παραδόσεις των προγόνων μας, το μέλλον είναι θαυμαστόν και οι δυσκολίες θα ξεπεραστούν.
Ο Χριστός λοιπόν να ευλογεί τον Μητροπολίτη, τον Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως αυτής και το Ποίμνιο το λογικό της Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως. Και εμάς να μας αφήσει ο Δεσπότης να τον αγαπάμε και να τον τιμάμε και να ζητούμε την ευχή και την ευλογία του. Ο Χριστός πάντα μαζί σας».
Καλώντας εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας τον κεντρικό ομιλητή της εκδηλώσεως, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο στο βήμα για να του απονείμει το μετάλλιο του Γρηγορίου Ε΄, ανέφερε:
«Να θεωρούν και οι δύο Αρχιερείς την Μητρόπολή μου ως κυριαρχικά δική των, διότι έχουμε ανάγκη την παρουσία των και με ειλικρίνεια ομολογώ, όταν στην Μητρόπολή μου επισκέπτονται Επίσκοποι όπως ο άγιος Πατρών και ο άγιος Μαντινείας, ωφελείται όχι μόνο ο Λαός του Θεού, αλλά και εγώ προσωπικά ωφελούμε από την ευλαβή παρουσία των και την σοφή διδαχή των».
Μέσα σε παρατεταμένα χειροκροτήματα και από τα χέρια του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου, απενεμήθη το μετάλλιο υπέρ Πίστεως και Πατρίδος του απαγχονισθέντος Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, που όπως είπε ο άγιος Γόρτυνος, λάμπει από Χριστό και Ελλάδα.
Συγκινημένος ο Σεβασμιώτατος Πατρών είπε: (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)
«Θεωρώ, ότι τα λόγια περιττεύουν μετά από μία τέτοια ωραία εκδήλωση στην οποία πρωτοστάτησαν τα νιάτα και η λεβεντιά της Μεγαλόπολης. Όμως, υπακούοντας στην παράκληση και στην πρόσκληση του Σεπτού σας Ποιμενάρχου και αγαπητού μας Αδελφού κ.κ. Ιερεμίου, δέχθηκα να πω δυό λόγια, αφού προηγουμένως τον ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου για την τόσο τιμητική πρόσκληση και την τόσο ωραία αυτή εκδήλωση τόσο προς την ελαχιστότητά μου όσο και στον Γέροντά μου και Πνευματικό μου Πατέρα, τον Ποιμενάρχη της ιδιαιτέρας μου πατρίδος, άγιο Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, του οποίου η παρουσία απόψε ήτο μία έκπληξη για μένα και γι΄αυτό και με συγκίνηση τον είδα να δέχεται και το μετάλλιο του Αγίου Γρηγορίου του Ε’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και κυρίως να απευθύνει στην αγάπη σας αυτά τα λόγια αγάπης από καρδίας, τα οποία χαρακτηρίζουν την Ελληνική Ορθόδοξη ψυχή του.
Κύριε Δήμαρχε, λοιποί Άρχοντες, αδελφοί μου, πιστεύω ότι έχετε μία μεγάλη ευλογία από τον Θεό να ποιμαίνει αυτή την Μητρόπολη, ένας εκλεκτός Ιεράρχης, ο οποίος περικοσμείται με τις αρετές της σεμνότητος και της ταπείνωσης. Κυρίως όμως εμφορείται από την μεγάλη αγάπη προς το λογικό ποίμνιο, που του εχάρισε ο Θεός. Και με το σχήμα λόγου,το οποίο εχρησιμοποίησε, ότι αντί να αγαπάτε εμένα να αγαπάτε τους άλλους, πιστεύω ότι έδειξε το πόσο εκείνος σας αγαπά αλλά και επιβεβαίωσε το πόσο εσείς τον αγαπάτε. Διότι εμείς οι Ιεροκήρυκες πολλάκις χρησιμοποιούμε τέτοια σχήματα λόγου, προκειμένου να βεβαιώσουμε την αλήθεια.
Όμως, θα ήθελα να είμαι ειλικρινής απέναντί σας και να πω ότι είχα ετοιμασθεί για άλλο θέμα ομιλίας απόψε. Ούτε εγνώριζα, το τι θα πραγματοποιηθεί και ποια εκδήλωση θα γίνει.
Μου είπε ο άγιος Γόρτυνος στην παράκλησή μου να τελέσω την Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου στο Αμπελάκι, με την οποία συνδέομαι από μικρό παιδί, μου είπε «να έλθετε στην Μεγαλόπολη να μιλήσετε σε έναν κύκλο ευσεβών ανθρώπων» – όπως είναι βεβαίως όλοι οι Μεγαλοπολίτες – και ετοιμάσθηκα να ομιλήσω εκκλησιαστικά καθαρά και βαθειά πνευματικά. Όμως, βλέποντας το όλο αυτό κλίμα, την όλη αυτή εκδήλωση, ομολογώ ότι άλλαξα μέσα μου και είπα να αναφερθώ σε όλα αυτά τα οποία ζήσαμε απόψε στην θαυμάσια αυτή εκδήλωση.
Παρ΄ όλο που ζούμε σε μία μελαγχολική εποχή, τα παιδιά με την λεβεντιά τους, την ομορφιά τους, την παλληκαριά τους, με τον χορό τους, αλλά και οι μεγαλύτεροι μας αναπτέρωσαν και μας έδωσαν την ελπίδα, ότι γι΄ αυτόν τον τόπο, ο οποίος πολλάκις εσταυρώθη και πολλάκις έζησε την ανάσταση και που τώρα φαίνεται γονατισμένος, θα ανατείλει ένα λαμπρότερο, ένα καλύτερο μέλλον όπως του αξίζει.
Θυμήθηκα λοιπόν τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Παύλου, ο οποίος λέγει προς τα πνευματικά του παιδιά: «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις». Αλλά για ποιες παραδόσεις ομιλεί ο Άγιος Απόστολος Παύλος και πώς μπορούμε εμείς εφαρμόζοντας στην περίπτωση της πατρίδος μας τον λόγο αυτό να ωφεληθούμε πνευματικά;
Βεβαίως, ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ομιλεί για τις πνευματικές παραδόσεις και για το Ευαγγέλιο του Χριστού, το οποίον σε άλλη περίπτωση λέγει, ότι δεν είναι Ευαγγέλιον κατ΄ άνθρωπον αλλά και το Ευαγγέλιο αυτό το οποίο παρελάβετε και στο οποίο πρέπει να στέκεσθε είναι εκείνο που θα σας σώσει. Μιλάει γι΄ αυτή την παράδοση του Ιερού Ευαγγελίου που έχει ως σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου. Και πράγματι, εάν δεν διατηρήσουμε την Πίστη μας προς τον Θεό τότε χανόμαστε. Είναι λοιπόν απαραίτητη η παραμονή μας στην αληθινή, στην μία Ορθόδοξη Πίστη για την οποία ο Άγιος Απόστολος Παύλος θα είπει πάλι: «…και εάν άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίσηταί τι παρ΄ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω».Τι σημαίνει αυτό; Και αν ένας άγγελος από τον ουρανό κατέβη και παρουσιαστεί μπροστά σας και σας πει άλλα πράγματα απ΄ αυτά που σας είπα εγώ (μία υπόθεσις είναι διότι ο άγγελος ποτέ δεν θα κάνει κάτι τέτοιο αφού είναι λειτουργικό πνεύμα και έχει ως έργον την υμνολογία του Θεού), αν υποτεθή ότι ένας άγγελος παρουσιαστεί μπροστά σας και σας πει άλλα απ΄ αυτά που σας είπαμε εμείς οι Απόστολοι, να μην τον πιστέψετε, γιατί δεν σας λέγει την αλήθεια.
Εμείς πρέπει να χαιρόμαστε και να ευχαριστούμε τον Θεό, διότι γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι, από ορθόδοξες ευλογημένες οικογένειες και μαθητεύσαμε στα ιερά γράμματα του Ιερού Ευαγγελίου και εμάθαμε ποιος είναι ο αληθινός Θεός, ποια είναι η Εκκλησία, ποια είναι η οδός της σωτηρίας, ποια είναι η αξία του ανθρώπου, ο οποίος δεν είναι καλάμι ριζωμένο στο βούρκο της γης, αλλά είναι δημιουργημένος κατ΄ εικόνα και ομοίωση Θεού και προορισμένος να γίνη κατά Χάριν Θεός, όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Όμως έχομε και μίαν άλλη παράδοση, η οποία είναι ζυμωμένη με την πρώτη. Είναι η εθνική μας παράδοση, η οποία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την πρώτη, αυτή της Πίστεως την οποία δίδει σε εμάς ζωντανή η αγία μας Εκκλησία. Τα παιδιά χορέψανε τους ωραίους χορούς και μέσα από τα τραγούδια που ακούστηκαν, διαπιστώσαμε όλοι για μια ακόμη φορά και ιδιαίτερα εμείς οι Αρκάδες, ότι ο Ελληνισμός είναι ζυμωμένος με τον Χριστιανισμό, η Ορθοδοξία με την Ελλάδα και δεν μπορεί κανείς αυτά τα δύο μεγέθη να τα ξεχωρίσει. Όπως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το δέρμα από τα οστά, έτσι ακριβώς δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αυτό το μέγεθος, που λέγεται Ορθοδοξία από το άλλο μέγεθος που τροφοδοτείται από το πρώτο, που λέγεται Ελληνισμός. Αυτά τα δύο στοιχεία τα αδέλφωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και πρέπει να ευχαριστούμε την Ορθόδοξη Πίστη μας, γιατί διέσωσε τον Ελληνισμό, ο οποίος έπνεε τα λοίσθια, τότε που συναντήθηκε με τον Χριστιανισμό. Αυτό το λέγω, διότι υπάρχουν σήμερα "κουλτουριάρηδες", οι οποίοι επιμένουν, ότι η Ορθοδοξία έβλαψε τον Ελληνισμό. Όχι, οι Πατέρες της Εκκλησίας βεβαιώνουν, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες οι φιλόσοφοι βεβαιώνουν, που ζούσαν την εποχή των Πατέρων και επιβεβαιώνουν επίσης ότι ο Ελληνισμός έπνεε τα λοίσθια και ο Χριστιανισμός έσωσε τον Ελληνισμό και τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Αυτή λοιπόν την παράδοση κατέχομε και ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, την οποία παρουσίασαν τα παιδιά μας απόψε. Είπαν ένα ωραίο τραγούδι και χόρεψαν το, «Στην βρύση στη κρυόβρυση / που είναι το κρυονέρι». Θα ήθελα να παραλληλίσω την εθνική μας Ορθόδοξη παράδοση με αυτή την βρύση και με το κρυονέρι που βγαίνει γάργαρο από τη καρδιά της, προκειμένου να ποτίση και να ζωντανέψη τους ανθρώπους που φτάνουν έως εκεί ως έλαφοι διψώσαι, για να χρησιμοποιήσω την εκκλησιαστικήν ορολογίαν.
Η Εθνική μας Παράδοση βγαίνει από την καρδιά του Γένους μας και δίδει σε εμάς τα ζείδωρα νάματα, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Αλλά και άλλα πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος επάνω σε αυτό το σημείο, όπως ότι η ζωντανή αυτή μας Εθνική Παράδοση, δεν είναι μία οπισθοδρόμηση, αλλά είναι μία δύναμη, η οποία μας διατηρεί στο παρόν ακμαίους και μας βοηθάει να οραματισθούμε ένα καλύτερο μέλλον. Μας βοηθάει να αντλήσουμε διδάγματα μέσα από την ιστορία μας.
Λόγου χάριν ακούσαμε προηγουμένως άλλο τραγούδι που έλεγε: «Το μάθατε τι γίνηκε προχθές στο Ανεμοδούρι/ που πήρε ο λύκος το παιδί/ από την ποδιά της μάνας». Το τραγούδι αυτό αναφέρεται στο παιδομάζωμα από τους Τούρκους, για να κάνουν τα στρατόπεδα των Γενιτσάρων.
Τα ξεχνάμε σήμερα όλα αυτά, δυστυχώς. Ζούμε σε μία κατάσταση που η Ελλάδα έχει φτάσει σε σημείο αποϊεροποιήσεως της ζωής. Θέλησαν να κόψουν τις ρίζες και να πριονίσουν τον κορμό αυτού του δένδρου, κάτω από του οποίου τον ίσκιο, αναπαύονταν τόσες γενεές, αλλ΄ όμως αυτό δεν θα περάσει. Και ο ποιητής λέγει και μάλιστα σύγχρονος:
Συντονιστής, ήτο ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Κανάκης. Πρόκειται για έναν νεαρό κληρικό, που εργάζεται ακατάπαυστα στον αμπελώνα του Κυρίου μας προς δόξαν της Αγίας μας Εκκλησίας.
Η αυλαία της εκδηλώσεως άνοιξε με την πολυμελή μικτή χορωδία της Ι.Μ. Γόρτυνος υπό τον χοράρχη κ. Παναγιώτη Καρπούζο, η οποία ερμήνευσε εξαιρετικά, τα όμορφα και όλο νοήματα τραγούδια του Γέρου του Μωριά.
Το πρόγραμμα συνεχίσθηκε με τα χορευτικά της Ι.Μ. Γόρτυνος. Από τα Φεστιβάλ Νεότητος της Ιεράς Συνόδου που πραγματοποιήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια στην Πάτρα, είχαμε λάβει το μήνυμα, ότι γίνεται σημαντικό έργο στην παραπάνω Μητρόπολη στον τομέα αυτόν. Παρουσίασαν επί σκηνής οι παίδες, οι έφηβοι και οι ενήλικοι με έναν μοναδικό τρόπο τους ελληνικούς χορούς με παραδοσιακές στολές.
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στον χοροδιδάσκαλο κ. Νικόλαο Αθανασόπουλο, αλλά και στο Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως για ό,τι παρουσίασαν οι βλαστοί της τοπικής Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίας ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους, που παρ΄ όλο το δύσκολο της ημέρας (έντονη βροχόπτωση), για την αθρόα τους συμμετοχή στην εκδήλωση προς τιμή των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου και Πατρών κ. Χρυσοστόμου.
Με την ταπείνωση που τον διακρίνει ο Ναυπάκτιος στην καταγωγή άγιος Γόρτυνος κ. Ιερεμίας είπε με αλληγορική έννοια προς το πυκνό ακροατήριο: “Εμένα ας μην με αγαπάτε, μου φτάνει που σας αγαπώ εγώ. Και από καρδίας μου σας λέγω, ότι εάν χρειαστεί και το αίμα μου θα δώσω ακόμη για την δική σας προκοπή, ωφέλεια και πρόοδο πνευματική. Παρακαλώ και ικετεύω όποιους και όσους Αρχιερείς προσκαλεί η Ιερά μας Μητρόπολις, όπως ο άγιος Πατρών και άγιος Μαντινείας θέλω να ανταποκρίνεσθε στην πρόσκλησή μου, διότι είναι αγαπητά, προσφιλή και λίαν σεβαστά πρόσωπα.
Επειδή η καρδία των δύο αυτών Ιεραρχών πάλλει από Χριστό και Πατρίδα, εμείς δε εδώ, επαρχία Μεγαλοπόλεως - Γορτυνίας έχομε αποκτήσει ενδόξους αγωνιστάς, των οποίων τα ονόματα έχουν γραφεί στην ιστορία με πρότυπο πάντων τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον Γρηγόριο Ε΄, για να τιμήσωμε την παρουσία των λαμπρών Επισκόπων μας και να εκφράσωμε τον θαυμασμό μας στα χριστιανικά και πατριωτικά των φρονήματα, θα προσφέρωμε το μετάλλιο του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε΄, που εάν δεν είχαμε αυτόν θα φορούσαμε φέσι στα κεφάλια μας και δεν θα είχαμε Πατρίδα ελευθέρα. Πήγα, αγαπητοί μου, στην Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά και ερώτησα πού εκρέμασαν τον Πατριάρχη και μου έδειξαν την πύλη. Έβγαλα το ράσο μου και το κρέμασα και εν συνεχεία απομακρύνθηκα λέγοντας, ότι έτσι κάπως θα ήταν κρεμασμένος, αιωρούμενος. Έχομε ελεύθερη Πατρίδα, διότι υπήρξαν “τρελοί” άνθρωποι που έβαλαν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα και έχυσαν το αίμα τους για την Ελλάδα”.
Εν συνεχεία κάλεσε στο βήμα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, τον οποίο ετίμησε με το μετάλλιο του Αγίου Γρηγορίου Ε΄.
Ο τιμηθείς Ιεράρχης με έντονη την συγκίνηση στο πρόσωπό του ανέφερε: "Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας μας εντυπωσίασε με την οργανωμένη αυτή εκδήλωση της λεβεντιάς και της ομορφιάς. Διότι εμείς οι Αρκάδες έχομε το γνώρισμα, να ζούμε μέσα στα πανύψηλα βουνά μας, τα περίφημα Αρκαδικά όρη και εξ αιτίας αυτής της ζωής των υψικόρυφων βουνών έγινε και η ζωή μας - γεννήθηκαν και οι άνθρωποί μας - σαν τις πανύψηλες κορυφές των ορέων μας. Έτσι επικράτησε και η παροιμία, “οι κάμποι βγάζουν άλογα και τα βουνά λεβέντες”.
Σήμερα, μέσα στην ομορφιά αυτή και στο μεγαλείο της εκδηλώσεως, μας παρουσίασαν τα παιδιά μας, τα παιδιά της Μεγαλοπόλεως, και οι κυρίες και οι κύριοι της πόλεως αυτής ένα θαυμάσιο και άρτια οργανωμένο πρόγραμμα. Γι΄ αυτό συγχαίρω το Δεσπότη σας και τον διαβεβαιώνω, ότι τον αγαπούμε όλοι. Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποιος, που να μην αγαπάει τον Δεσπότη. Άλλωστε είναι ο Πνευματικός σας πατέρας. Εγώ τον εκτιμώ, τον αγαπώ και θέλω να είμαστε μαζί, αδελφοί στο έργο της Εκκλησίας μας, συμπορευόμενοι και συνεργαζόμενοι.
Ευχαριστώ τον Μητροπολίτη σας για το μετάλλιο του Γρηγορίου Ε΄ και συγκινούμαι, γιατί εγώ ένας άσημος και αφανής Επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος να έχει το στήθος μου αυτή την τιμή του Ιεράρχου και Πατριάρχου του Μεγάλου, που γεννήθηκε στην Αρκαδία, μεγαλούργησε στην Κωνσταντινούπολη και θυσιάστηκε για το Γένος και για την Πίστη. Μακαρίζω λοιπόν την ψυχή του Πατριάρχου και ζητώ από εσάς όλους «Να μην λησμονείτε παιδιά το σχοινί του Πατριάρχου». Αυτό το σχοινί του Πατριάρχη πρέπει να γίνει σε εμάς η δύναμη, η απόφαση να μείνωμε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και θα στερεωθεί αυτό το σύνθημα στη ζωή μας και θα γίνει πράξη, όταν θα ζήσωμε τις παραδόσεις μας, τις παραδόσεις της φυλής μας, της λεβεντιάς και της ομορφιάς των παιδιών μας και των κοριτσιών μας. Αυτό είναι το στήριγμά μας. Διότι είμαστε Λαός ανάδελφος. Δεν έχουμε αδέλφια και εξαδέλφια στους άλλους λαούς. Είμαστε μοναδικοί και σήμερα σε αυτή την λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως που αφελείς άρχοντες πίστεψαν, ότι η Ελλάδα μέσα σε αυτή τη χοάνη δεν θα έχει μέλλον και μας έριξαν μέσα, ώστε να γίνουμε εμείς στην παγκόσμια σούπα και εμείς ένα μέρος της.
Τι πρέπει να γίνει; Είμαστε μικροί, φτωχοί, ανάδελφοι και μοιραίως θα πέσωμε σε αυτό το καζάνι της παγκοσμιοποιήσεως. Η σούπα αυτή των λαών θα κυριαρχήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Εμείς όμως τι πρέπει να γίνουμε; Να προσπαθήσωμε να μείνωμε Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί και σε αυτή τη σούπα της παγκοσμιοποιήσεως να γίνωμε το αλάτι και το πιπέρι, που θα νοστιμίσει αυτή τη σούπα και ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός θα κυριαρχήσει και πάλι αφού η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει παρά λίγο καιρό ξαποσταίνει. Όταν οι Έλληνες πιστεύουν στο Χριστό, όταν οι Έλληνες αγαπούν την Πατρίδα, όταν οι Έλληνες ζουν με τις παραδόσεις των προγόνων μας, το μέλλον είναι θαυμαστόν και οι δυσκολίες θα ξεπεραστούν.
Ο Χριστός λοιπόν να ευλογεί τον Μητροπολίτη, τον Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως αυτής και το Ποίμνιο το λογικό της Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως. Και εμάς να μας αφήσει ο Δεσπότης να τον αγαπάμε και να τον τιμάμε και να ζητούμε την ευχή και την ευλογία του. Ο Χριστός πάντα μαζί σας».
Καλώντας εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας τον κεντρικό ομιλητή της εκδηλώσεως, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο στο βήμα για να του απονείμει το μετάλλιο του Γρηγορίου Ε΄, ανέφερε:
«Να θεωρούν και οι δύο Αρχιερείς την Μητρόπολή μου ως κυριαρχικά δική των, διότι έχουμε ανάγκη την παρουσία των και με ειλικρίνεια ομολογώ, όταν στην Μητρόπολή μου επισκέπτονται Επίσκοποι όπως ο άγιος Πατρών και ο άγιος Μαντινείας, ωφελείται όχι μόνο ο Λαός του Θεού, αλλά και εγώ προσωπικά ωφελούμε από την ευλαβή παρουσία των και την σοφή διδαχή των».
Μέσα σε παρατεταμένα χειροκροτήματα και από τα χέρια του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου, απενεμήθη το μετάλλιο υπέρ Πίστεως και Πατρίδος του απαγχονισθέντος Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, που όπως είπε ο άγιος Γόρτυνος, λάμπει από Χριστό και Ελλάδα.
Συγκινημένος ο Σεβασμιώτατος Πατρών είπε: (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)
«Θεωρώ, ότι τα λόγια περιττεύουν μετά από μία τέτοια ωραία εκδήλωση στην οποία πρωτοστάτησαν τα νιάτα και η λεβεντιά της Μεγαλόπολης. Όμως, υπακούοντας στην παράκληση και στην πρόσκληση του Σεπτού σας Ποιμενάρχου και αγαπητού μας Αδελφού κ.κ. Ιερεμίου, δέχθηκα να πω δυό λόγια, αφού προηγουμένως τον ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου για την τόσο τιμητική πρόσκληση και την τόσο ωραία αυτή εκδήλωση τόσο προς την ελαχιστότητά μου όσο και στον Γέροντά μου και Πνευματικό μου Πατέρα, τον Ποιμενάρχη της ιδιαιτέρας μου πατρίδος, άγιο Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, του οποίου η παρουσία απόψε ήτο μία έκπληξη για μένα και γι΄αυτό και με συγκίνηση τον είδα να δέχεται και το μετάλλιο του Αγίου Γρηγορίου του Ε’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και κυρίως να απευθύνει στην αγάπη σας αυτά τα λόγια αγάπης από καρδίας, τα οποία χαρακτηρίζουν την Ελληνική Ορθόδοξη ψυχή του.
Κύριε Δήμαρχε, λοιποί Άρχοντες, αδελφοί μου, πιστεύω ότι έχετε μία μεγάλη ευλογία από τον Θεό να ποιμαίνει αυτή την Μητρόπολη, ένας εκλεκτός Ιεράρχης, ο οποίος περικοσμείται με τις αρετές της σεμνότητος και της ταπείνωσης. Κυρίως όμως εμφορείται από την μεγάλη αγάπη προς το λογικό ποίμνιο, που του εχάρισε ο Θεός. Και με το σχήμα λόγου,το οποίο εχρησιμοποίησε, ότι αντί να αγαπάτε εμένα να αγαπάτε τους άλλους, πιστεύω ότι έδειξε το πόσο εκείνος σας αγαπά αλλά και επιβεβαίωσε το πόσο εσείς τον αγαπάτε. Διότι εμείς οι Ιεροκήρυκες πολλάκις χρησιμοποιούμε τέτοια σχήματα λόγου, προκειμένου να βεβαιώσουμε την αλήθεια.
Όμως, θα ήθελα να είμαι ειλικρινής απέναντί σας και να πω ότι είχα ετοιμασθεί για άλλο θέμα ομιλίας απόψε. Ούτε εγνώριζα, το τι θα πραγματοποιηθεί και ποια εκδήλωση θα γίνει.
Μου είπε ο άγιος Γόρτυνος στην παράκλησή μου να τελέσω την Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου στο Αμπελάκι, με την οποία συνδέομαι από μικρό παιδί, μου είπε «να έλθετε στην Μεγαλόπολη να μιλήσετε σε έναν κύκλο ευσεβών ανθρώπων» – όπως είναι βεβαίως όλοι οι Μεγαλοπολίτες – και ετοιμάσθηκα να ομιλήσω εκκλησιαστικά καθαρά και βαθειά πνευματικά. Όμως, βλέποντας το όλο αυτό κλίμα, την όλη αυτή εκδήλωση, ομολογώ ότι άλλαξα μέσα μου και είπα να αναφερθώ σε όλα αυτά τα οποία ζήσαμε απόψε στην θαυμάσια αυτή εκδήλωση.
Παρ΄ όλο που ζούμε σε μία μελαγχολική εποχή, τα παιδιά με την λεβεντιά τους, την ομορφιά τους, την παλληκαριά τους, με τον χορό τους, αλλά και οι μεγαλύτεροι μας αναπτέρωσαν και μας έδωσαν την ελπίδα, ότι γι΄ αυτόν τον τόπο, ο οποίος πολλάκις εσταυρώθη και πολλάκις έζησε την ανάσταση και που τώρα φαίνεται γονατισμένος, θα ανατείλει ένα λαμπρότερο, ένα καλύτερο μέλλον όπως του αξίζει.
Θυμήθηκα λοιπόν τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Παύλου, ο οποίος λέγει προς τα πνευματικά του παιδιά: «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις». Αλλά για ποιες παραδόσεις ομιλεί ο Άγιος Απόστολος Παύλος και πώς μπορούμε εμείς εφαρμόζοντας στην περίπτωση της πατρίδος μας τον λόγο αυτό να ωφεληθούμε πνευματικά;
Βεβαίως, ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ομιλεί για τις πνευματικές παραδόσεις και για το Ευαγγέλιο του Χριστού, το οποίον σε άλλη περίπτωση λέγει, ότι δεν είναι Ευαγγέλιον κατ΄ άνθρωπον αλλά και το Ευαγγέλιο αυτό το οποίο παρελάβετε και στο οποίο πρέπει να στέκεσθε είναι εκείνο που θα σας σώσει. Μιλάει γι΄ αυτή την παράδοση του Ιερού Ευαγγελίου που έχει ως σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου. Και πράγματι, εάν δεν διατηρήσουμε την Πίστη μας προς τον Θεό τότε χανόμαστε. Είναι λοιπόν απαραίτητη η παραμονή μας στην αληθινή, στην μία Ορθόδοξη Πίστη για την οποία ο Άγιος Απόστολος Παύλος θα είπει πάλι: «…και εάν άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίσηταί τι παρ΄ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω».Τι σημαίνει αυτό; Και αν ένας άγγελος από τον ουρανό κατέβη και παρουσιαστεί μπροστά σας και σας πει άλλα πράγματα απ΄ αυτά που σας είπα εγώ (μία υπόθεσις είναι διότι ο άγγελος ποτέ δεν θα κάνει κάτι τέτοιο αφού είναι λειτουργικό πνεύμα και έχει ως έργον την υμνολογία του Θεού), αν υποτεθή ότι ένας άγγελος παρουσιαστεί μπροστά σας και σας πει άλλα απ΄ αυτά που σας είπαμε εμείς οι Απόστολοι, να μην τον πιστέψετε, γιατί δεν σας λέγει την αλήθεια.
Εμείς πρέπει να χαιρόμαστε και να ευχαριστούμε τον Θεό, διότι γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι, από ορθόδοξες ευλογημένες οικογένειες και μαθητεύσαμε στα ιερά γράμματα του Ιερού Ευαγγελίου και εμάθαμε ποιος είναι ο αληθινός Θεός, ποια είναι η Εκκλησία, ποια είναι η οδός της σωτηρίας, ποια είναι η αξία του ανθρώπου, ο οποίος δεν είναι καλάμι ριζωμένο στο βούρκο της γης, αλλά είναι δημιουργημένος κατ΄ εικόνα και ομοίωση Θεού και προορισμένος να γίνη κατά Χάριν Θεός, όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Όμως έχομε και μίαν άλλη παράδοση, η οποία είναι ζυμωμένη με την πρώτη. Είναι η εθνική μας παράδοση, η οποία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την πρώτη, αυτή της Πίστεως την οποία δίδει σε εμάς ζωντανή η αγία μας Εκκλησία. Τα παιδιά χορέψανε τους ωραίους χορούς και μέσα από τα τραγούδια που ακούστηκαν, διαπιστώσαμε όλοι για μια ακόμη φορά και ιδιαίτερα εμείς οι Αρκάδες, ότι ο Ελληνισμός είναι ζυμωμένος με τον Χριστιανισμό, η Ορθοδοξία με την Ελλάδα και δεν μπορεί κανείς αυτά τα δύο μεγέθη να τα ξεχωρίσει. Όπως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το δέρμα από τα οστά, έτσι ακριβώς δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αυτό το μέγεθος, που λέγεται Ορθοδοξία από το άλλο μέγεθος που τροφοδοτείται από το πρώτο, που λέγεται Ελληνισμός. Αυτά τα δύο στοιχεία τα αδέλφωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και πρέπει να ευχαριστούμε την Ορθόδοξη Πίστη μας, γιατί διέσωσε τον Ελληνισμό, ο οποίος έπνεε τα λοίσθια, τότε που συναντήθηκε με τον Χριστιανισμό. Αυτό το λέγω, διότι υπάρχουν σήμερα "κουλτουριάρηδες", οι οποίοι επιμένουν, ότι η Ορθοδοξία έβλαψε τον Ελληνισμό. Όχι, οι Πατέρες της Εκκλησίας βεβαιώνουν, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες οι φιλόσοφοι βεβαιώνουν, που ζούσαν την εποχή των Πατέρων και επιβεβαιώνουν επίσης ότι ο Ελληνισμός έπνεε τα λοίσθια και ο Χριστιανισμός έσωσε τον Ελληνισμό και τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Αυτή λοιπόν την παράδοση κατέχομε και ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, την οποία παρουσίασαν τα παιδιά μας απόψε. Είπαν ένα ωραίο τραγούδι και χόρεψαν το, «Στην βρύση στη κρυόβρυση / που είναι το κρυονέρι». Θα ήθελα να παραλληλίσω την εθνική μας Ορθόδοξη παράδοση με αυτή την βρύση και με το κρυονέρι που βγαίνει γάργαρο από τη καρδιά της, προκειμένου να ποτίση και να ζωντανέψη τους ανθρώπους που φτάνουν έως εκεί ως έλαφοι διψώσαι, για να χρησιμοποιήσω την εκκλησιαστικήν ορολογίαν.
Η Εθνική μας Παράδοση βγαίνει από την καρδιά του Γένους μας και δίδει σε εμάς τα ζείδωρα νάματα, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Αλλά και άλλα πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος επάνω σε αυτό το σημείο, όπως ότι η ζωντανή αυτή μας Εθνική Παράδοση, δεν είναι μία οπισθοδρόμηση, αλλά είναι μία δύναμη, η οποία μας διατηρεί στο παρόν ακμαίους και μας βοηθάει να οραματισθούμε ένα καλύτερο μέλλον. Μας βοηθάει να αντλήσουμε διδάγματα μέσα από την ιστορία μας.
Λόγου χάριν ακούσαμε προηγουμένως άλλο τραγούδι που έλεγε: «Το μάθατε τι γίνηκε προχθές στο Ανεμοδούρι/ που πήρε ο λύκος το παιδί/ από την ποδιά της μάνας». Το τραγούδι αυτό αναφέρεται στο παιδομάζωμα από τους Τούρκους, για να κάνουν τα στρατόπεδα των Γενιτσάρων.
Τα ξεχνάμε σήμερα όλα αυτά, δυστυχώς. Ζούμε σε μία κατάσταση που η Ελλάδα έχει φτάσει σε σημείο αποϊεροποιήσεως της ζωής. Θέλησαν να κόψουν τις ρίζες και να πριονίσουν τον κορμό αυτού του δένδρου, κάτω από του οποίου τον ίσκιο, αναπαύονταν τόσες γενεές, αλλ΄ όμως αυτό δεν θα περάσει. Και ο ποιητής λέγει και μάλιστα σύγχρονος:
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου.
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου.
«Ένας Γέροντας είχε έναν υποτακτικό και για να τον διδάξει, ότι πρέπει να έχει το μυαλό του πολύ μαζεμένο και να διατηρεί αυτά που έχει μάθει ως κόρη οφθαλμού – τα παραδεδομένα δηλαδή – τον δίδαξε ως εξής: Πήρε ένα δοχείο και το γέμισε με μύρο. Το έδωσε στο παιδί και του είπε: Θα πάρης αυτό το μυροδοχείο και θα έλθης γύρω – γύρω στην πόλη χωρίς να πέση κάτω ούτε μία σταγόνα. Πήρε λοιπόν το μυροδοχείο και άρχισε να περπατάει. Προσπαθούσε να κοιτάξη γύρω του, κάποιοι του μιλούσαν, αλλά εκινείτο το μύρο και πήγαινε να του χυθεί και έτσι είχε στραμμένη την προσοχή του σε αυτό, κάνοντας υπακοή στον Γέροντά του. Έφτασε στον Γέροντά του χωρίς να πέσει ούτε μία σταγόνα κάτω. Λέγει ο Γέροντας:
- Τι είδες στον δρόμο που περπατούσες;
- Τίποτα, απαντά ο υποτακτικός.
- Μα δεν είδες ανθρώπους, δεν κουβέντιασες; ΄
- Όχι. Διότι εάν κοιτούσα τους ανθρώπους και κουβέντιαζα δεν θα σου έφερνα το μύρο ακέραιο, θα είχε αδειάσει στο δρόμο και στο χώμα.».
Αδελφοί μου, έχουμε παραλάβει ένα μυροδοχείο με πολύτιμο μύρο από τους πατέρες μας και πρέπει να το παραδώσουμε χωρίς να πέσει κάτω ούτε μία σταγόνα, για την δική μας προκοπή, για την δική μας σωτηρία την Πνευματική, αλλά και για την δική μας κοινωνική πρόοδο.
Πιστεύω, ότι θα προσέξουμε πολύ και δεν θα παρασυρθούμε από τις σειρήνες του κόσμου τούτου, ούτε από τις φωνές όπως είπε ο άγιος Μαντινείας, όσων θέλουν μία Ελλάδα να είναι ανακατεμένη μέσα στο καζάνι της παγκοσμιοποίησης. Αλλά θα διατηρήσωμε την ιδιοπροσωπία μας και την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας και θα επιβιώσουμε ως Γένος και ως Λαός, παραδίδοντες χωρίς να πέσει ούτε μία σταγόνα στο χώμα αυτό το πολύτιμο μύρο που λέγεται Πίστη στον αληθινό Θεό, Ορθόδοξη Παράδοση, αλλά και Ελληνικό Πνεύμα, Ελληνική Λεβεντιά, Ελληνική Παράδοσις.
Θα τελειώσω επειδή βρισκόμαστε στην Αρκαδία και τα παιδιά μαζί με τους άλλους χορούς της λεβεντογέννας Αρκαδίας, αλλά και όλης της Ελλάδος, χόρεψαν και τον Τσακώνικο χορό, θα τελειώσω λέγω με τα λόγια ενός Τσάκωνα, ενός Λεωνιδιώτη ποιητή, του Κώστα Ουράνη ο οποίος λέγει χαρακτηριστικά:
Μην χάσετε του τόπου μας
Την βελουδένια χάρη
Που σαν πηγή, χρυσοπηγή
Βγαίνει από την ψυχή του
Ευλογητή η κορυφή του.
Την βελουδένια χάρη
Που σαν πηγή, χρυσοπηγή
Βγαίνει από την ψυχή του
Ευλογητή η κορυφή του.
Σας ευχαριστούμε, διότι ποιμαίνετε θεοφιλώς ένα μέρος ωραίας Ελληνικής γης, λεβεντογέννας γης. Γης Πατριαρχών, Ηρώων, Μαρτύρων της Πίστεως και της Πατρίδος, ανάμεσα στους οποίους το ιερό και άγιο σφάγιο, ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και συντοπίτης του Δημητσανίτης Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο οποίος τίμησε τον θρόνο των Πατρών και αγωνίσθηκε για την Ελευθερία της Πατρίδος.
Σήμερα τιμήσατε στην περιοχή έναν τοπικό Άγιο. Τον Άγιο Γεράσιμο τον Λεονταρίτη. Προέστη της πανηγύρεως ο άγιος Μαντινείας. Πόσο θα χαίρονται οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, όταν βλέπουν τούς απογόνους τους, τους συντοπίτες των να κρατάνε τις παραδόσεις και να τρέφονται με τα νάματα της πίστεως, αλλά και της αγάπης προς την Πατρίδα.
Αδελφοί μου, και εσάς σας ευχαριστώ και όλους όσοι συντελέσατε στην επιτυχία της ωραίας βραδιάς και ευχόμεθα από καρδίας σε σας Σεβασμιώτατε, στους τιμίους συνεργάτες σας Κληρικούς και Λαϊκούς, σε όλο τον Λαό με τα λόγια του Αγίου Βασιλείου, ο οποίος σε μιά λειτουργική του ευχή λέγει: «Κύριος ο Θεός να σας χαρίζη αντί των προσκαίρων τα αιώνια, αντί των φθαρτών τα άφθαρτα, αντί των επιγείων τα επουράνια».
Σας ευχαριστώ πολύ, χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :