Ένα από τα πιο παρεξηγημένα θέματα της πίστεώς μας είναι Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ.
Πράγματι οι περισσότεροι άνθρωποι υποτίμησαν το ανθρώπινο σώμα, θεωρώντας το από την αρχαιότητα έως σήμερα, και εις τους αιώνας, ως κάτι το ενοχλητικό, παράτερο και βδελικτό. Άρα αποκλείεται αυτό το «ξεδιάντροπο» ανθρώπινο σώμα να κληρονομήσει Την Βασιλεία Του Θεού.
Κάποιο άλλοι δε, το «υπερ» τίμησαν και το ειδωλο-ποίησαν μέσα από την
λατρεία της αμαρτίας και στην πραγματικότητα το υποτίμησαν.
Ακόμη όμως και μέσα στις περισσότερες αντιλήψεις των σημερινών ευλαβών Ορθοδόξων και μη, Χριστιανών, υπάρχει η αντίληψη περί εξαερώσεως του σώματος. Θεωρούμε την αιώνιο ζωή ως κάτι αφηρημένο, νεφελώδες, και μυθικό, όπου εκεί το σώμα και γενικά ο άνθρωπος θα εξελιχθεί σαν κάτι το φαντασιώδες. Θα γίνει απλά ένα άϋλο πνεύμα κάτι σαν το Φαντασματάκι των Ghostbusters Γκοστ Μπάστερς.
Προς τούτο η παρεξήγηση γεννήθηκε από μία επιπόλαια ερμηνεία των λόγων του Απ.Παύλου «σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν.(Α΄ Κορ.ιε΄-44)
Όμως πνευματικό σώμα, δεν σημαίνει ένα άϋλο φάντασμα, αλλά σημαίνει ότι αυτό το σώμα θα κυβερνάται από την ζωή Του Αγίου Πνεύματος (πνευματικόν) και όχι από τις κατώτερες δυνάμεις τις ψυχής(ψυχικόν).
Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο περισσότερο στη Ορθόδοξη θεολογία της Εκκλησίας μας για την μέλλουσα Ανάσταση των νεκρών.
Για τούτη την παρεξηγημένη Ανάσταση (!)για την οποία οδήγησαν οι Σαδδουκαίοι τον Κύριο μας στον Σταυρό και στον Θάνατο και για την οποία εκδιώχθηκαν, κατακρίθηκαν και μαρτύρησαν οι Άγιοι Απόστολοι και κάθε αληθινός Χριστιανός κατά πως το λέει ένα Αναστάσιμο τροπάρι της Εκκλησίας μας:
«Ἐξέλθετε οἱ τοῦ ἀμπελῶνος ἐργάται, κηρύξατε τὸν τῆς ἀναστάσεως λόγον·»
Γι’αυτό και η Ανάσταση των νεκρών « εν τη εσχάτη ημέρα» με τα σώματά τους, είναι δόγμα και αλήθεια αποκλειστικώς και μόνο του Χριστιανισμού.
* * *
Ο Χριστός μας αναστήθηκε! Ναι!
Αναστήθηκε με το ανθρώπινο σώμα του, αληθινά! πιο αληθινά από αληθινά !
Αναστήθηκε με την σάρκα του, το δέρμα του, τα κόκαλα του και με άρτια όλα τα μέλη του σώματός του.
Το αναφέρει άλλωστε και στους έντρομους αποστόλους στο υπερώον.
«ελάτε, δές τε και ψηλαφήσατέ με και καταλάβετε ότι δεν είμαι πνεύμα(φάντασμα)! έχω σάρκα και οστά(κόκαλα)
Και λέγοντά τους αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. Και κατόπιν έφαγε, μάσησε και κατέπιε μπροστά τους ψάρι και κερήθρα. Το φοβερός ρεαλισμός !
« ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε΄ ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας. Ἒτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς, καὶ θαυμαζόντων, εἶπεν αὐτοῖς· Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος, καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου. Καὶ λαβὼν, ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν.» (Λουκ κδ,36-43΄)
Όμως ο Χριστός αναστήθηκε για εμάς, και όχι για τον «εαυτούλη του» και για να αποκτήσει απλά την χαμένη του ανθρώπινη ζωή. Αφού είναι Θεός, έχει ανάγκη την ανθρώπινη ζωή;
Ο Χριστός αναστήθηκε για να αναστηθούμε και εμείς!
Όπως ο Χριστός αναστήθηκε σωματικά έτσι και εμείς θα αναστηθούμε σωματικά, έστω και εάν έχουνε τώρα τα σώματά μας τα κακά τους τα χάλια, είτε είναι άρρωστα, ανάπηρα, ανεπαρκή, γερασμένα. Θα αναστηθούν!
Και όταν αναστηθούν θα είναι ανακαινισμένα, αθάνατα, αιώνια, άφθαρτα με την Χάρη Του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα υπόκεινται σε θάνατο, σε φθορά σε αρρώστια, ψυχοσωματικά πάθη, αλλά και ούτε σε βιοτικές βιολογικές ανάγκες πάσης φύσεως, τροφή, νερό, περιορισμούς τοπικούς ή χρονικούς, σεξουαλικότητα, ξεκούραση, πιοτό … αφού οι αιώνιες Χαρές θα είναι τέτοιες που τίποτα το εφήμερο από ό,τι βιώνουμε σήμερα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές.
Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για εμάς. Αναλήφθηκε για να αναληφθούμε και εμείς.
Ο Χριστός μεταμορφώθηκε για να μεταμορφωθούμε και εμείς.
Ό,τι συνέβει στον Χριστό είναι μία προ-οδοποίηση και προ-ειδοποίηση για το τι θα επακολουθήσει και σε εμάς.
Γιαυτό και μαζί με την ανάστασή του, παράλληλα, όπως μας βεβαιώνει το Ευαγγέλιο, αναστήθηκαν και πολλοί νεκροί από τα Ιεροσόλυμα(ως ένα μικρό δείγμα για το τι πρόκειται να συμβεί και στα δικά μας σώματα).
«Καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη,
καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. κζ΄52-53).
Συγκλονιστικά ακόμη είναι όσα αναφέρονται στο μαρτύριο των 7 Μακαβαίων παίδων, όταν ο αντίθεος Αντίοχος ο Επιφανής τους έκοβε τα μέλη του σώματός τους :
«…Επειτα δε από αυτόν εβασανίσθη ο τρίτος αδελφός. Οταν δε ο δήμιος του εζήτησε να εξαγάγη αμέσως την γλώσσαν του και τας χείρας του, δια να του τα κόψουν, εκείνος τα επρότεινε με θάρρος καὶ γενναίως εἶπεν· “έχω πάρει τα μέλη αυτά από τον ουράνιον Θεόν και χάριν του νόμου του Θεού δεν τα λογαριάζω, διότι πιστεύω ότι από τον Θεόν θα τα αποκτήσω πάλιν κάποτε”.
«μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτος ἐνεπαίζετο καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶς ταχέως προέβαλε καὶ τὰς χεῖρας εὐθαρσῶς προέτεινε καὶ γενναίως εἶπεν· ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παρ᾿ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι «(Μακαβ.ζ΄-10-11).
Γιαυτό και δεν είναι σωστό να ιστορούνται και εικονογραφούνται οι Άγιοι με τυχόν αναπηρίες που είχαν στην ζωή αυτή. Γιαλάκια, αναπηρικά καροτσάκια κ.α. αφού η Αγιογραφία εικονίζει το ανθρώπινο σώμα με την προοπτική της μέλλουσας, ένδοξης και άρτιας μορφής του. Εξαιρούνται βεβαίως οι Αγιογραφίες από τα βίαια μαρτύρια των ενδόξων μαρτύρων που με όποιο τρόπο και εάν μαρτύρησαν και απεκόπησαν τα σώματά τους, ο Θεός θα τους τα επιστρέψει στην Β΄Παρουσία.
Ως εκ τούτου και οι ψυχές των δικαίων που βρίσκονται τώρα στον Παράδεισο, δεν είναι ευχαριστημένες εντελώς χωρίς το σώμα τους. Το αποζητούν, τους λείπει ο μισός άνθρωπος, και ακολούθως παρακαλούν τον Χριστό να τους το δώσει και πάλι:
Οι ψυχές παρακαλούν τον Χριστό κάτω από τον «θρόνο» του:
«καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;
καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.(Αποκ.στ΄10-11)
Σωτηρία θα πεί να ξανασταθώ στα πόδια μου, εγώ, που με έβαλαν στον τάφο για να απολαύσει και το σώμα την «μακαρίαν ζωήν»
Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή, αλλά σώμα και ψυχή.
Αλλά εάν άραγε ρωτήσουμε τους Χριστιανούς σήμερα:
-Πιστεύετε ότι θα αναστηθούμε από τους νεκρούς;
Πόσοι θα απαντήσουν καταφατικά;
Δεν μπορείς να λέγεσαι Χριστιανός και να κερδίσεις την Βασιλεία Του Θεού εάν δεν πιστεύεις στο θεμέλιο της πίστεώς μας: Την ανάσταση των νεκρών.
Δεν γίνεται να λέμε πως πιστεύουμε στην Ανάσταση του Χριστού εάν δεν πιστεύουμε πως και οι νεκροί θα αναστηθούν.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι απλά ένας τρόπος για να ζήσουμε μία ωραία και ηθική ζωή, αλλά μία προετοιμασία για να αναστηθούμε ψυχή και σώματι στην Βασιλεία Του Θεού.
Ακόμη όμως και μέσα στις περισσότερες αντιλήψεις των σημερινών ευλαβών Ορθοδόξων και μη, Χριστιανών, υπάρχει η αντίληψη περί εξαερώσεως του σώματος. Θεωρούμε την αιώνιο ζωή ως κάτι αφηρημένο, νεφελώδες, και μυθικό, όπου εκεί το σώμα και γενικά ο άνθρωπος θα εξελιχθεί σαν κάτι το φαντασιώδες. Θα γίνει απλά ένα άϋλο πνεύμα κάτι σαν το Φαντασματάκι των Ghostbusters Γκοστ Μπάστερς.
Προς τούτο η παρεξήγηση γεννήθηκε από μία επιπόλαια ερμηνεία των λόγων του Απ.Παύλου «σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν.(Α΄ Κορ.ιε΄-44)
Όμως πνευματικό σώμα, δεν σημαίνει ένα άϋλο φάντασμα, αλλά σημαίνει ότι αυτό το σώμα θα κυβερνάται από την ζωή Του Αγίου Πνεύματος (πνευματικόν) και όχι από τις κατώτερες δυνάμεις τις ψυχής(ψυχικόν).
Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο περισσότερο στη Ορθόδοξη θεολογία της Εκκλησίας μας για την μέλλουσα Ανάσταση των νεκρών.
Για τούτη την παρεξηγημένη Ανάσταση (!)για την οποία οδήγησαν οι Σαδδουκαίοι τον Κύριο μας στον Σταυρό και στον Θάνατο και για την οποία εκδιώχθηκαν, κατακρίθηκαν και μαρτύρησαν οι Άγιοι Απόστολοι και κάθε αληθινός Χριστιανός κατά πως το λέει ένα Αναστάσιμο τροπάρι της Εκκλησίας μας:
«Ἐξέλθετε οἱ τοῦ ἀμπελῶνος ἐργάται, κηρύξατε τὸν τῆς ἀναστάσεως λόγον·»
Γι’αυτό και η Ανάσταση των νεκρών « εν τη εσχάτη ημέρα» με τα σώματά τους, είναι δόγμα και αλήθεια αποκλειστικώς και μόνο του Χριστιανισμού.
* * *
Ο Χριστός μας αναστήθηκε! Ναι!
Αναστήθηκε με το ανθρώπινο σώμα του, αληθινά! πιο αληθινά από αληθινά !
Αναστήθηκε με την σάρκα του, το δέρμα του, τα κόκαλα του και με άρτια όλα τα μέλη του σώματός του.
Το αναφέρει άλλωστε και στους έντρομους αποστόλους στο υπερώον.
«ελάτε, δές τε και ψηλαφήσατέ με και καταλάβετε ότι δεν είμαι πνεύμα(φάντασμα)! έχω σάρκα και οστά(κόκαλα)
Και λέγοντά τους αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. Και κατόπιν έφαγε, μάσησε και κατέπιε μπροστά τους ψάρι και κερήθρα. Το φοβερός ρεαλισμός !
« ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε΄ ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας. Ἒτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς, καὶ θαυμαζόντων, εἶπεν αὐτοῖς· Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος, καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου. Καὶ λαβὼν, ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν.» (Λουκ κδ,36-43΄)
Όμως ο Χριστός αναστήθηκε για εμάς, και όχι για τον «εαυτούλη του» και για να αποκτήσει απλά την χαμένη του ανθρώπινη ζωή. Αφού είναι Θεός, έχει ανάγκη την ανθρώπινη ζωή;
Ο Χριστός αναστήθηκε για να αναστηθούμε και εμείς!
Όπως ο Χριστός αναστήθηκε σωματικά έτσι και εμείς θα αναστηθούμε σωματικά, έστω και εάν έχουνε τώρα τα σώματά μας τα κακά τους τα χάλια, είτε είναι άρρωστα, ανάπηρα, ανεπαρκή, γερασμένα. Θα αναστηθούν!
Και όταν αναστηθούν θα είναι ανακαινισμένα, αθάνατα, αιώνια, άφθαρτα με την Χάρη Του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα υπόκεινται σε θάνατο, σε φθορά σε αρρώστια, ψυχοσωματικά πάθη, αλλά και ούτε σε βιοτικές βιολογικές ανάγκες πάσης φύσεως, τροφή, νερό, περιορισμούς τοπικούς ή χρονικούς, σεξουαλικότητα, ξεκούραση, πιοτό … αφού οι αιώνιες Χαρές θα είναι τέτοιες που τίποτα το εφήμερο από ό,τι βιώνουμε σήμερα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές.
Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για εμάς. Αναλήφθηκε για να αναληφθούμε και εμείς.
Ο Χριστός μεταμορφώθηκε για να μεταμορφωθούμε και εμείς.
Ό,τι συνέβει στον Χριστό είναι μία προ-οδοποίηση και προ-ειδοποίηση για το τι θα επακολουθήσει και σε εμάς.
Γιαυτό και μαζί με την ανάστασή του, παράλληλα, όπως μας βεβαιώνει το Ευαγγέλιο, αναστήθηκαν και πολλοί νεκροί από τα Ιεροσόλυμα(ως ένα μικρό δείγμα για το τι πρόκειται να συμβεί και στα δικά μας σώματα).
«Καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη,
καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. κζ΄52-53).
Συγκλονιστικά ακόμη είναι όσα αναφέρονται στο μαρτύριο των 7 Μακαβαίων παίδων, όταν ο αντίθεος Αντίοχος ο Επιφανής τους έκοβε τα μέλη του σώματός τους :
«…Επειτα δε από αυτόν εβασανίσθη ο τρίτος αδελφός. Οταν δε ο δήμιος του εζήτησε να εξαγάγη αμέσως την γλώσσαν του και τας χείρας του, δια να του τα κόψουν, εκείνος τα επρότεινε με θάρρος καὶ γενναίως εἶπεν· “έχω πάρει τα μέλη αυτά από τον ουράνιον Θεόν και χάριν του νόμου του Θεού δεν τα λογαριάζω, διότι πιστεύω ότι από τον Θεόν θα τα αποκτήσω πάλιν κάποτε”.
«μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτος ἐνεπαίζετο καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶς ταχέως προέβαλε καὶ τὰς χεῖρας εὐθαρσῶς προέτεινε καὶ γενναίως εἶπεν· ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παρ᾿ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι «(Μακαβ.ζ΄-10-11).
Γιαυτό και δεν είναι σωστό να ιστορούνται και εικονογραφούνται οι Άγιοι με τυχόν αναπηρίες που είχαν στην ζωή αυτή. Γιαλάκια, αναπηρικά καροτσάκια κ.α. αφού η Αγιογραφία εικονίζει το ανθρώπινο σώμα με την προοπτική της μέλλουσας, ένδοξης και άρτιας μορφής του. Εξαιρούνται βεβαίως οι Αγιογραφίες από τα βίαια μαρτύρια των ενδόξων μαρτύρων που με όποιο τρόπο και εάν μαρτύρησαν και απεκόπησαν τα σώματά τους, ο Θεός θα τους τα επιστρέψει στην Β΄Παρουσία.
Ως εκ τούτου και οι ψυχές των δικαίων που βρίσκονται τώρα στον Παράδεισο, δεν είναι ευχαριστημένες εντελώς χωρίς το σώμα τους. Το αποζητούν, τους λείπει ο μισός άνθρωπος, και ακολούθως παρακαλούν τον Χριστό να τους το δώσει και πάλι:
Οι ψυχές παρακαλούν τον Χριστό κάτω από τον «θρόνο» του:
«καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;
καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.(Αποκ.στ΄10-11)
Σωτηρία θα πεί να ξανασταθώ στα πόδια μου, εγώ, που με έβαλαν στον τάφο για να απολαύσει και το σώμα την «μακαρίαν ζωήν»
Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή, αλλά σώμα και ψυχή.
Αλλά εάν άραγε ρωτήσουμε τους Χριστιανούς σήμερα:
-Πιστεύετε ότι θα αναστηθούμε από τους νεκρούς;
Πόσοι θα απαντήσουν καταφατικά;
Δεν μπορείς να λέγεσαι Χριστιανός και να κερδίσεις την Βασιλεία Του Θεού εάν δεν πιστεύεις στο θεμέλιο της πίστεώς μας: Την ανάσταση των νεκρών.
Δεν γίνεται να λέμε πως πιστεύουμε στην Ανάσταση του Χριστού εάν δεν πιστεύουμε πως και οι νεκροί θα αναστηθούν.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι απλά ένας τρόπος για να ζήσουμε μία ωραία και ηθική ζωή, αλλά μία προετοιμασία για να αναστηθούμε ψυχή και σώματι στην Βασιλεία Του Θεού.
Μας βεβαιώνει επίσης και ο Άγιο Ιωάννης ο Δαμασκηνός:
«Αυτό ουν το σώμα το φθειρόμενον και διαλυόμενον, αυτό αναστήσεται άφθαρτον.»
Για τον λόγο αυτό λοιπόν και στα μνημεία των νεκρών ανάβουμε το καντήλι,
το κερί και το θυμίαμα και τοποθετούμε λουλούδια προς τιμήν της Εικόνος
Του Θεού, που θα ξανασταθεί όρθια στα πόδια της, αφού το Πανάγιον
Πνεύμα που μένει στην Εκκλησία θα ζωοποιήσει και θα δώσει την Ανάσταση
των νεκρών.
Ακολούθως δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο της Πεντηκοστής στεκόμαστε όρθιοι στις Λειτουργίες και δεν γονατίζουμε, αφού η όρθια στάση είναι προάγγελος της Αναστάσεως μας, δηλαδή θα αναστηθούμε και θα σταθούμε όρθιοι με τα δύο πόδια, τα σωματικά. Όχι τα πνευματικά πόδια αλλά τα σωματικά. Εξάλλου βεβαιώνει ο Κύριός μας στην αδελφή του Λαζάρου Μάρθα: «Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.» (Ιωάνν. κε΄-11) Δεν είπε μόνον εγώ είμαι η ζωή, αλλά και η ανάσταση, η οποία αναφέρεται στο νεκρό σώμα. Και τα εκτρωθέντα ή αποβληθέντα έμβρυα τι θα απογίνουν; Ακόμη και αυτά θα αναστηθούν, διότι έχουν από την πρώτη κιόλας στιγμή της σύλληψής τους ανθρώπινη υπόσταση, ψυχή και σώματι. Σαν ένα κουβαράκι που δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμη. Και πως θα τα αντιμετωπίσει ο καλός μας Θεός, αφού πέθαναν αβάπτιστα; Μόνο Εκείνος γνωρίζει, μέσα στην απέραντη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία Του, γι’ αυτά τα αδικημένα παιδάκια. Δυναμικά και ρεαλιστικά είναι επίσης τα όσα μας αναφέρει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ για την μέλλουσα ανάσταση των ανθρώπων: (Κεφ. ΛΖ’, 1-14) Ἐγένετο ἐπ’ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κυρίου, καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων, καὶ περιήγαγέ με ἐπ’ αὐτά, κύκλωθεν κύκλῳ· καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα, ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, καὶ ἰδοὺ ξηρὰ σφόδρα. Καὶ εἶπε πρός με· Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε, Κύριε, σὺ ἐπίστασαι ταῦτα. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα, καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου, τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις. Ἰδοὺ ἐγὼ φέρω εἰς ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς, καὶ δώσω εἰς ὑμᾶς νεῦρα, καὶ ἀνάξω εἰς ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ’ ὑμᾶς δέρμα, καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. Καὶ προεφήτευσα, καθὼς ἐνετείλατό μοι Κύριος. Καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι, καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ, ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. Καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ ἐπ’ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ’ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον, ἐπὶ τὸ πνεῦμα, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον, καὶ εἰπὲ τῷ πνεύματι· Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθέ, καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. Καὶ προεφήτευσα, καθ’ ὅ, τι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με, λέγων· Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα, πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστιν, αὐτοὶ λέγουσι. Ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. Διὰ τοῦτο προφήτευσον, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς. Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος. Να είμαστε λοιπόν απολύτως σιγουροι για την ανάσταση των νεκρών, (ετυμολογία: νεκάς λεγεται ο νεκρός στα Αρχαία Ελληνικά και ομηρικά, από το Νη που σημαίνει άρνηση και το Κίκυς που σημαίνει δύναμη, δηλαδή αυτοί που δεν έχουνε τώρα δύναμη ζωής) διότι δεν θα την εμποδίσει τίποτα, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν πέθανε κάποιος. Είτε έλιωσε ή τον έφαγαν τα κοράκια, τα μυρμήγκια τα σκουλήκια, τον αποτέφρωσε η φωτιά, τον διέλυσε η ατομική βόμβα… Δεν έχει σημασία θα αναστηθεί! Θα δώσει λοιπόν η γη (τόπος των νεκρών σωμάτων) τα σώματα και ο Άδης(τόπος των ψυχών) τις ψυχές, και θα έχουμε πάλι ένωση ψυχών και σωμάτων για να έχουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ Γιατί η Ανάσταση είναι η επανασύνδεση, η επανένωση των ψυχών και των σωμάτων. Μας αναφέρει επιπλέον η Αποκάλυψη: Καὶ ἔδωκεν η θάλασσα τους έν αὐτῇ νεκροὺς, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ άδης έδωκαν τους έν αὐτοῖς νεκρούς’ καὶ έκρίθησαν έκαστος κατα τα ἔργα αὐτόν’ …(Αποκ. κ΄- 13) Η ανάσταση των νεκρών στα έσχατα θα είναι και η τελευταία πράξη της Ιστορίας. Άλλωστε την αιωνία σωτηρία την δεχτήκαμε στην ψυχή και στο σώμα μας. -Πως βαπτιζόμαστε; Με το σώμα μας! Πως κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;Με το στόμα μας. -Και τον Χριστό πως τον πήραμε; Με την Σάρκα Του. Μέσω λοιπόν του σώματός μας (του βδελυρού, κατά ορισμένους ) σωζόμαστε ! Και η σάρκα, το σώμα, λοιπόν θα δώσει λόγο στον Θεό για τα έργα του. «Δεί ουν ημάς ως ναόν Θεού φυλάσσειν την σάρκα.(Αγ. Κλήμης Ρώμης) Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο και στα θεόπνευστα σύμβολα Πίστεως της Εκκλησίας μας Το Ιεροσολυμιτικό Σύμβολο Πίστεως αναφέρει: «Πιστεύομεν… και εις σαρκός ανάστασιν και εις ζωήν αιώνιον. Το δε Αθανασιανό σύμβολο (Βρίσκεται μπροστά στο μέγαν Ωρολόγιον) «… Όθεν ελεύσεται κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου τη παρουσία πάντες άνθρωποι αναστήσονται συν τοις εαυτών σώμασιν, αποδώσοντες περί των ιδίων έργων λόγον» Το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας αναφέρει: «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» Και επειδή οι ψυχές δεν πεθαίνουν, η ανάσταση που περιμένουμε είναι των σωμάτων. Η Ανάσταση του Χριστού λοιπόν είναι ποιητική της δικής μας αναστάσεως, που ενεργείται τώρα σε εμάς ψυχικά, αλλά και μετά την Β΄Παρουσία του θα ενεργηθει και σωματικά. Έτσι οι άνθρωποι θα βρίσκονται στην Κόλαση ή στην Βασιλεία Του Θεού με τα σώματά τους (δεν θα είναι μόνο ψυχές)και θα λαμβάνουν αναλόγως την δυστυχία ή την χαρά, από την απουσία ή παρουσία Της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Εν τούτοις κάποιοι αμφισβητούν την δύναμη Του Θεού να ανακαινίσει τον κόσμο. Ο Θεός όμως ό,τι δημιουργεί μπορεί και να το ανα-δημιουργεί. Εφόσον δημιούργησε εκ του μη όντος ολόκληρο το σύμπαν, δεν μπορεί τάχα αυτό το σύμπαν να το ανα-δημιουργήσει από την υπάρχουσα ύλη; Ό,τι δημιουργεί ο Θεός από το μηδέν δεν μπορεί να επιστρέψει στο μηδέν. «ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ ποιῶ, μένει ἐνώπιον ἐμοῦ, λέγει Κύριος.» (Ησαϊας. 66-22) Γράφει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: « Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία» Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αθάνατοι, στην ψυχή και στο σώμα. Η προσωπικότητά μας, η συνείδηση, και η αυτογνωσία πάντοτε θα υφίσταται. Με το μηδέν έχει σχέση μόνο ο Θεός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Αν εγώ θέλω να αυτοκτονήσω, αυτοκτονώ. Αλλά το μόνο που θα καταφέρω να χωρίσω την ψυχή από το σώμα μου, και όχι να γίνω μηδέν. Ούτε ένα μόριο της ύλης λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μηδέν. Όλα θα γίνουν καινούργια. Η Αγάπη Του Θεού δεν ματαιώνονται. Με αυτόν τον τρόπο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ανθρώπων θα είναι αναγκαστική. Δηλαδή είτε το επιθυμώ είτε όχι, είτε μ’ αρέσει είτε όχι, θα αναστηθώ. Ένα μόνο δεν είναι υποχρεωτικό: η θέληση μας για σωτηρία. Η επιλογή μας για μετοχή στην Θεία ζωή.
Ακολούθως δεν είναι τυχαίο ότι την περίοδο της Πεντηκοστής στεκόμαστε όρθιοι στις Λειτουργίες και δεν γονατίζουμε, αφού η όρθια στάση είναι προάγγελος της Αναστάσεως μας, δηλαδή θα αναστηθούμε και θα σταθούμε όρθιοι με τα δύο πόδια, τα σωματικά. Όχι τα πνευματικά πόδια αλλά τα σωματικά. Εξάλλου βεβαιώνει ο Κύριός μας στην αδελφή του Λαζάρου Μάρθα: «Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.» (Ιωάνν. κε΄-11) Δεν είπε μόνον εγώ είμαι η ζωή, αλλά και η ανάσταση, η οποία αναφέρεται στο νεκρό σώμα. Και τα εκτρωθέντα ή αποβληθέντα έμβρυα τι θα απογίνουν; Ακόμη και αυτά θα αναστηθούν, διότι έχουν από την πρώτη κιόλας στιγμή της σύλληψής τους ανθρώπινη υπόσταση, ψυχή και σώματι. Σαν ένα κουβαράκι που δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμη. Και πως θα τα αντιμετωπίσει ο καλός μας Θεός, αφού πέθαναν αβάπτιστα; Μόνο Εκείνος γνωρίζει, μέσα στην απέραντη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία Του, γι’ αυτά τα αδικημένα παιδάκια. Δυναμικά και ρεαλιστικά είναι επίσης τα όσα μας αναφέρει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ για την μέλλουσα ανάσταση των ανθρώπων: (Κεφ. ΛΖ’, 1-14) Ἐγένετο ἐπ’ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κυρίου, καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων, καὶ περιήγαγέ με ἐπ’ αὐτά, κύκλωθεν κύκλῳ· καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα, ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, καὶ ἰδοὺ ξηρὰ σφόδρα. Καὶ εἶπε πρός με· Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε, Κύριε, σὺ ἐπίστασαι ταῦτα. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα, καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου, τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις. Ἰδοὺ ἐγὼ φέρω εἰς ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς, καὶ δώσω εἰς ὑμᾶς νεῦρα, καὶ ἀνάξω εἰς ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ’ ὑμᾶς δέρμα, καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. Καὶ προεφήτευσα, καθὼς ἐνετείλατό μοι Κύριος. Καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι, καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ, ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. Καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ ἐπ’ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ’ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον, ἐπὶ τὸ πνεῦμα, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον, καὶ εἰπὲ τῷ πνεύματι· Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθέ, καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. Καὶ προεφήτευσα, καθ’ ὅ, τι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με, λέγων· Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα, πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστιν, αὐτοὶ λέγουσι. Ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. Διὰ τοῦτο προφήτευσον, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς. Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος. Να είμαστε λοιπόν απολύτως σιγουροι για την ανάσταση των νεκρών, (ετυμολογία: νεκάς λεγεται ο νεκρός στα Αρχαία Ελληνικά και ομηρικά, από το Νη που σημαίνει άρνηση και το Κίκυς που σημαίνει δύναμη, δηλαδή αυτοί που δεν έχουνε τώρα δύναμη ζωής) διότι δεν θα την εμποδίσει τίποτα, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν πέθανε κάποιος. Είτε έλιωσε ή τον έφαγαν τα κοράκια, τα μυρμήγκια τα σκουλήκια, τον αποτέφρωσε η φωτιά, τον διέλυσε η ατομική βόμβα… Δεν έχει σημασία θα αναστηθεί! Θα δώσει λοιπόν η γη (τόπος των νεκρών σωμάτων) τα σώματα και ο Άδης(τόπος των ψυχών) τις ψυχές, και θα έχουμε πάλι ένωση ψυχών και σωμάτων για να έχουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ Γιατί η Ανάσταση είναι η επανασύνδεση, η επανένωση των ψυχών και των σωμάτων. Μας αναφέρει επιπλέον η Αποκάλυψη: Καὶ ἔδωκεν η θάλασσα τους έν αὐτῇ νεκροὺς, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ άδης έδωκαν τους έν αὐτοῖς νεκρούς’ καὶ έκρίθησαν έκαστος κατα τα ἔργα αὐτόν’ …(Αποκ. κ΄- 13) Η ανάσταση των νεκρών στα έσχατα θα είναι και η τελευταία πράξη της Ιστορίας. Άλλωστε την αιωνία σωτηρία την δεχτήκαμε στην ψυχή και στο σώμα μας. -Πως βαπτιζόμαστε; Με το σώμα μας! Πως κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;Με το στόμα μας. -Και τον Χριστό πως τον πήραμε; Με την Σάρκα Του. Μέσω λοιπόν του σώματός μας (του βδελυρού, κατά ορισμένους ) σωζόμαστε ! Και η σάρκα, το σώμα, λοιπόν θα δώσει λόγο στον Θεό για τα έργα του. «Δεί ουν ημάς ως ναόν Θεού φυλάσσειν την σάρκα.(Αγ. Κλήμης Ρώμης) Αλλά ας ενσκήψουμε λίγο και στα θεόπνευστα σύμβολα Πίστεως της Εκκλησίας μας Το Ιεροσολυμιτικό Σύμβολο Πίστεως αναφέρει: «Πιστεύομεν… και εις σαρκός ανάστασιν και εις ζωήν αιώνιον. Το δε Αθανασιανό σύμβολο (Βρίσκεται μπροστά στο μέγαν Ωρολόγιον) «… Όθεν ελεύσεται κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου τη παρουσία πάντες άνθρωποι αναστήσονται συν τοις εαυτών σώμασιν, αποδώσοντες περί των ιδίων έργων λόγον» Το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας αναφέρει: «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» Και επειδή οι ψυχές δεν πεθαίνουν, η ανάσταση που περιμένουμε είναι των σωμάτων. Η Ανάσταση του Χριστού λοιπόν είναι ποιητική της δικής μας αναστάσεως, που ενεργείται τώρα σε εμάς ψυχικά, αλλά και μετά την Β΄Παρουσία του θα ενεργηθει και σωματικά. Έτσι οι άνθρωποι θα βρίσκονται στην Κόλαση ή στην Βασιλεία Του Θεού με τα σώματά τους (δεν θα είναι μόνο ψυχές)και θα λαμβάνουν αναλόγως την δυστυχία ή την χαρά, από την απουσία ή παρουσία Της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Εν τούτοις κάποιοι αμφισβητούν την δύναμη Του Θεού να ανακαινίσει τον κόσμο. Ο Θεός όμως ό,τι δημιουργεί μπορεί και να το ανα-δημιουργεί. Εφόσον δημιούργησε εκ του μη όντος ολόκληρο το σύμπαν, δεν μπορεί τάχα αυτό το σύμπαν να το ανα-δημιουργήσει από την υπάρχουσα ύλη; Ό,τι δημιουργεί ο Θεός από το μηδέν δεν μπορεί να επιστρέψει στο μηδέν. «ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ ποιῶ, μένει ἐνώπιον ἐμοῦ, λέγει Κύριος.» (Ησαϊας. 66-22) Γράφει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: « Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία» Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αθάνατοι, στην ψυχή και στο σώμα. Η προσωπικότητά μας, η συνείδηση, και η αυτογνωσία πάντοτε θα υφίσταται. Με το μηδέν έχει σχέση μόνο ο Θεός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Αν εγώ θέλω να αυτοκτονήσω, αυτοκτονώ. Αλλά το μόνο που θα καταφέρω να χωρίσω την ψυχή από το σώμα μου, και όχι να γίνω μηδέν. Ούτε ένα μόριο της ύλης λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μηδέν. Όλα θα γίνουν καινούργια. Η Αγάπη Του Θεού δεν ματαιώνονται. Με αυτόν τον τρόπο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ανθρώπων θα είναι αναγκαστική. Δηλαδή είτε το επιθυμώ είτε όχι, είτε μ’ αρέσει είτε όχι, θα αναστηθώ. Ένα μόνο δεν είναι υποχρεωτικό: η θέληση μας για σωτηρία. Η επιλογή μας για μετοχή στην Θεία ζωή.
Βλέπουμε στο Ευαγγέλιό μας την ανακαίνιση του ανθρωπίνου σώματος
αλλά και της κτίσης ολόκληρης να αποδεικνύεται και στο όρος της
Μεταμορφώσεως
Το πρόσωπο Του Χριστό το σωματικό έλαμψε σαν τον ήλιο, αλλά και τα
άψυχα ιμάτιά του έγιναν λευκά σαν το φώς, σαν το χιόνι΄ Ελαμψε και η
έμψυχη και η άψυχη ύλη.
Η Ανάσταση των νεκρών όμως προϋποθέτει την
διατήρηση της ιδιαίτερης προσωπικότητας, της συνείδησης και της
ξεχωριστής ψυχοσωματικής υπόστασης του ανθρώπου. Εκεί, στην αιωνία ζωή,
θα γνωρίζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συμπορευθήκαμε στην εφήμερη
ζωή, άντρες ή γυναίκες, φίλους ή ξένους,όπως επίσης όσους γεννήθηκαν σε
άλλες εποχές και ποτέ δεν τους συναντήσαμε, και βεβαίως όλους τους τους
Αγίους. Βέβαια δεν θα υπάρχει κάποιο ταμπελάκι που θα δείχνει, αλλά με
τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος θα αναγνωρίζουμε τα διάφορα πρόσωπα(όπως
έκαναν οι Αγ.Απόστολοι στο όρος θαβώρ όταν ανεγνώρισαν τους προφήτες
Μωύσή και Ηλία παρότι δεν τους είχαν δει ποτέ στην επί γης ζωή τους.)
Ενώ κατά τον Πανθεϊσμό και τις ανατολικές θρησκείες, Βουδισμός κ.α.
εκείνος που πεθαίνει ενώνεται με την μεγάλη ψυχή, το Μέγα πνεύμα του
σύμπαντος.
Σαν να έχουμε μία επιφάνεια νερού όπου πετιέται
ένας πίδακας, ένα συντριβανάκι. Αυτό το συντριβανάκι έχει μια στιγμιαία
υπόσταση, αφού ξεφεύγει από τον όγκο του νερού. Ξαναπέφτει όμως μέσα
στο νερό και τότε ξαναγίνεται ό,τι ήταν και πρώτα.
«Νιρβάνα» δηλαδή είναι η επιστροφή στο μηδέν. Μία ύπαρξη μέσα στην ανυπαρξία όπου στερείται προσωπικότητος και συνειδήσεως.
Όσον αφορά και πάλι το ανθρώπινο σώμα ,αυτό δεν είναι βδελυκτό.Το
δημιούργησε ο Θεός, το φόρεσε, το φοράει και θα το φορά για πάντα ο
Χριστός ,(δύο υποστάσεις : α)ανθρώπινη και β)Θεϊκή ,ταυτισμένες
ασυγχύτως και αδιαιρέτως σε ένα Πρόσωπο)
Μην ξεχνάμε ότι το ανθρώπινο σώμα βαπτίζεται και εισέρχεται όλο στην κολυμβήθρα.
Το Άγιον Πνεύμα λοιπόν δεν υποτιμά την σάρκα μας , αλλά την καθαρίσει
και κατοικεί μέσα μας, μέσα στα σώματά μας , σε όλη την ύπαρξή μας.
Άλλωστε Την ανάσταση των νεκρών την υπαγορεύει η Αγάπη Του Θεού. Όταν
αγαπάμε αυτά που δημιουργήσαμε δεν τα αφήνουμε ποτέ να χαθούν.
Τα παιδιά μας τα γεννάμε και μετά τα παρατάμε;
Ένα σπίτι που φτιάξαμε το εγκαταλείπουμε;
Όχι! Αλλά τα φροντίζουμε και τα συντηρούμε.
Διότι στα δημιουργήματα μας αποτυπώνεται όλη μας η αγάπη, η ψυχή και δημιουργικότητα μας.
Πως λοιπόν ο Θεός θα αφήσει όλη την δημιουργία , στην οποία
αποτυπώνεται και αντικατοπτρίζεται η Αγάπη , η Δύναμη, η Σοφία και η
Δικαιοσύνη Του να γίνει ερημιά…;
Ο Χριστός λοιπόν σώζει ολόκληρο τον άνθρωπο ,και την ψυχή και το σώμα του.
Γιαυτό «ο Λόγος σαρξ(σάρκα)εγένετο» .
Χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μία λέξη πιο ρεαλιστική : σάρκα
,όχι απλά άνθρωπος, αλλά σάρκα, για να τονίσει περισσσότερο την
πραγματική ενανθρώπισή του.
Ο θεός λοιπόν προσλαμβάνει όλη την ανθρώπινη φύση (ψυχή-σώμα) για να σώσει ολόκληρο τον άνθρωπο
«Το γαρ απρόσληπτον,αθεράπευτον. Ο δε ήνωται Τω Θεώ ,τούτο και σώζεται.»
Είχε ανάγκη όμως ο ανενδεής Θεός να προσλάβει την ανθρώπινη φύση;
-Όχι! για εμάς το έκανε, για να μας θεώσει ψυχή και σώματι.
Η ενανθρώπιση του Θεού ήταν κατ’ευδοκία θέλημα Του Θεού και όχι κατά παραχώρηση.
Ο Θεός σαρκώθηκε όχι αναγκαστικά, αλλά επειδή προαιωνίως το ήθελε.
Ακόμη και εάν δεν έπεφτε ο άνθρωπος, πάλι ο Λόγος σαρξ θα γινόταν για να θεώσει την ανθρώπινη φύση.
Όμως όταν ο Χριστός αναστήθηκε, δεν άφησε το παλιό φθαρτό σώμα στο
τάφο και πήρε ένα άλλο. Αλλά αυτό το παλιό το ανακαίνισε, το ανέστησε
και μαζί του ανακαίνισε και νεούργησε (έκανε πάλι νέους) όλους τους
ανθρώπους.
Ό,τι είναι λοιπόν το αναστημένο σώμα του Χριστού αυτό θα είναι και το δικό μας στην αιωνία ζωή.
(Και εδώ κάτι παράδοξο! Ο Χριστός από την μία έφαγε από το περιγραπτό
του ανθρώπινο σώμα το ψάρι και την κηρήθρα ,(και δεν έφαγε από ανάγκη,
αλλά για να αποδείξει την ανάστασή Του)αλλά από την άλλη αυτό το υπαρκτό
σώμα πέρναγε μέσα από τις κλειστές θύρες.
Πώς συνδυάζονται και τα δύο; Μόνο ο θεός ξέρει!)
Αυτό λοιπόν το ίδιο σώμα που φοράμε τώρα ,αλλά βελτιωμένο και ανακαινισμένο δε, νέο για πάντα.θα έχουμε στην αιωνιότητα.
π.χ. όπως το νερό. Μπορεί από υγρή μορφή να γίνει πάγος ή υδρατμός,
αλλάζει η μορφή του αλλά όχι και η ουσία και υπόστασή του.
Όπως ο κόκος του σίτου περιέχει μέσα του όλο το στάχυ που σε λίγο
θα ξεπεταχθεί. Έτσι και ο άνθρωπος με την χάρη Του Χριστού ανασταίνεται.
Και από ένα μικρό σαπισμένο μέσα στη γη σποράκι ( το πεθαμένο σώμα μέσα
στον τάφο) μεταμορφώνεται σε ολόκληρο στάχυ.
Εξ’ου και η σημασία του σταριού –κολλύβου που θέτουμε στα μνημόσυνα.
Γιαυτό και με την Θεία Κοινωνία. μέσα μας λαμβάνουμε την σπορά της
αθανασίας και φροντίζουμε πάντα να κοινωνήσει εκείνος που φεύγει από
την παρούσα ζωή, για να πάρει μαζί του το φάρμακο και τον σπόρο της
αθανασίας.
Ακολούθως ,στην αιωνία Βασιλεία Του θεού μόνο σώματα που θα γίνουν αιώνια και άφθαρτα μπορούν να εισέλθουν .
Όμως με τα σώματα των κολασμένων που και αυτά αναγκαστικά θα αναστηθούν τι θα γίνει;
Και οι κολασμένοι και ασεβείς θα αναστηθούνε στην Β΄Παρουσία και θα
έχουνε αθάνατα και άφθαρτα σώματα, όχι όμως και αιώνια ζωή, αλλά θα
βιώνουν την αθανασία του σώματος και της ψυχής τους ως ατέρμονη
κόλαση, σκοτάδι και πόνο.
Γιαυτό και οι ίδιοι οι δαίμονες δειλιούν
και φοβούνται την κόλαση. Είναι τρομερή γιαυτούς, που είναι πνεύματα,
πόσο μάλλον για τους κολασμένους ανθρώπους που θα συμμετέχουν σε αυτή
και με τα σώματά τους! Αλίμονο!!
Μας υπενθιμίζει ο Χριστός μας :
Μὴ φοβᾶσθε ἐκείνους ποὺ σκοτώνουν τὸ σῶμα, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ
σκοτώσουν τὴν ψυχήν. Νὰ φοβᾶσθε μᾶλλον ἐκεῖνον, ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ καὶ
ψυχὴν καὶ σῶμα νὰ χαθοῦν εἰς τὴν γέεναν. (Ματθ.Ι΄,28)
Προσέξτε:
Τι θα βάλει ο θεός στην Κόλαση;
«Και ψυχή και σώμα»
Ώστε λοιπόν στην Κόλαση θα είναι και το σώμα. Αλλά για να είναι το σώμα
στην Κόλαση, σημαίνει ότι πρώτα θα αναστηθεί από τον τάφο, όπου είχε
λιώσει, και μετά θα πάει στην Κόλαση.
Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε ότι η Κόλαση θα είναι απλώς έλεγχοι της συνειδήσεως; Κάτι αφηρημένο και αερώδες;..
Θα είναι βεβαίως και έλεγχοι της συνειδήσεως αλλά θα είναι και τιμωρία
του σώματος… Και επειδή θα είναι μεν το παλαιό σώμα, αλλά νέο, με νέες
ιδιότητες, τότε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως ακριβώς θα είναι η
Κόλαση.
Ο Κύριος την παρομοίασε με το «πυρ που δεν σβήνει ποτέ». Και το πυρ αυτό είναι αφεγγές, γι’αυτό μιλάει και για σκότος.
π.χ. μπορούμε να απομονώσουμε μόνο την φωτιστική πλευρά του ηλιακού
φωτός, ή μόνο την θερμαντική, όπως κάνουμε με τον Ηλιακό θερμοσίφωνα,
κ.λ.π.)
Μίλησε ο Χριστός μας και για «τριγμό των οδόντων και βρυγμό» όταν
χτυπούν τα δόντια και μουγκρίζει ο άνθρωπος από τον πόνο. Τί ακριβώς
είναι όλα αυτά; ακόμη δεν ξέρουμε.
Τα σώματα λοιπόν θα μετατεθούν ή στην Βασιλεία Του Θεού ή στη Κόλαση.
Μην λησμονούμε εξ’άλλου ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για να ζεί, και
όχι απλά να υπάρχει. Και οι πέτρες και τα σίδερα και τα βουνά
υπάρχουνε αλλά δεν ζούνε, δεν έχουνε συνείδηση. Μόνο ο άνθρωπος και οι
Άγγελοι σε όλο το κτιστό σύμπαν έχουν μετοχή στην Θεία ζωή
Αυτό σημείνει ΖΩΗ = ΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΖΩΗ
Η ύπαρξη λοιπόν σκέτη δεν έχει κανένα νόημα και αξία. Και οι
δαίμονες έχουν ύπαρξη αλλά δεν έχουν ζωή. Και οι κολασμένοι θα έχουν
ύπαρξη αλλά δεν θα έχουνε ζωή.
Γράφει ο Άγιος Θεόφιλος Αντιοχείας για τον άνθρωπο:
«Οὔτε οὖν ἀθάνατον αὐτόν ἐποίησεν, οὔτε μήν θνητόν, ἀλλά δεκτικόν ἀμφοτέρων»
Δηλ.ούτε βέβαια θνητό έκανε ο Θεός τον άνθρωπο, ούτε αθάνατο, αλλά δεκτικό του θανάτου ή της Αθανασίας.
Η αιτία του θανάτου δεν είναι στην φύση μας, αλλά στην προαίρεσή μας. Ο
Διάβολος δεν είναι κακός στην ουσία του, αλλά στην προαίρεσή του,
γιατί την ουσία του την δημιούργησε ο Θεός.
Ο Θάνατος είναι μη ον, δεν υπάρχει δεν έχει ουσία, είναι η απουσία της ζωής, όπως η σκιά είναι απουσία του φωτός.
Άρα διαλέγουμε :
ή Θεό=ζωή-Φώς
ή
μη θεό = θάνατος, σκιά σκοτάδι.
Άρα, όταν κι’ άκόμη αρνείσαι τον Θεό, πάλι δίπλα σου θα τον έχεις, ως απουσία Του όμως.
Όπως ο ήλιος έχει δύο ιδιότητες, και φωτίζει και καίει.
Ή προσλαμβάνεις λοιπόν τον Θεόν ως Φως ή ως φωτιά που σε καίει.
Αλλά θα ρωτούσε ίσως κάποιος :
- Μα τέλος πάντων(!) δεν υπάρχει ένας χώρος στον οποίο ο Θεός ούτε να
υπάρχει ούτε να μην υπάρχει; Γιατί να έχω πάντα Το Θεόν μπροστά μου είτε
ως παρουσία είτε ως απουσία;
Διότι, για να υπάρξει αυτός ο
χώρος πρέπει κάποιος να τον δημιουργήσει. Και αυτός που δίνει δημιουργία
και ζωή είναι μόνον ο Ζων Θεός. Μονάχα εάν επιστρέψεις στην ανυπαρξία,
στο μηδέν, μπορείς να «απαλλαγείς» από τον Θεό. Μα ούτε αυτό μπορεί ποτέ
να γίνει γιατί ο Θεός ό,τι δημιουργεί ποτέ δεν επιστρέφει στο μηδέν.
Επανερχόμεθα λοιπόν στον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς:
«Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία.»
Είναι φοβερό να θέλεις να μην υπάρχεις και να μην μπορείς! Αυτή είναι
και η δυστυχία των δαιμόνων και όσων κληρονομήσουνε την κόλαση.
Πιο συγκεκριμένα γράφει Απόστολος Παύλος πως μετά την ανάσταση των νεκρών «αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις»
Η νεφέλη είναι πάντα σύμβολο της θείας δόξης.
«εις απάντηση του Κυρίου εις αέρα» για να προϋπαντήσουμε τον Χριστό κάπου στο σύμπαν, Ο Θεός ξέρει που
«και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.»
και έτσι πάντοτε θα είμαστε μαζί Του στους άληκτους αιώνες των αιώνων.
Ο Κύριος τότε θα κατέρχεται και εμείς θα ανερχόμαστε.(βλ΄.Ανάληψη του Κυρίου, όταν οι Άγγελοι λένε στους Αποστόλους:
«τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ
ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον
ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν.» (Πραξ. α΄11)
Οι
κολασμένοι όμως δεν θα αρπαχθούν μέσα σε νεφέλες. Θα μείνουν κάτω στην
γη. Και τι θα γίνει με αυτούς και πως θα πάνε στον τόπο της Κολάσεως;
Δεν ξέρουμε, ο Θεός ξέρει.
Η Βασιλεία των Ουρανών και εξίσου η Κόλαση θα είναι συγκεκριμένοι
περιγραπτοί χώροι-τόποι, και όχι κάτι το φανταστικό, αφηρημένο και
απροσδιόριστο, αφού θα φιλοξενούνε τα περιγραπτά και προσδιορισμένα
ανθρώπινα σώματα.
Με την Δευτέρα ένδοξη παρουσία Του Χριστού μας τα σύμπαντα θα αλλάξουνε!
Από την προϋπάρχουσα ύλη, ανακαινισμένη πλέον, ο Θεός θα πλάσει έναν καινούργιο κόσμο.
Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, (Αποκ κα΄-1)
Όπως τα παλαιά χρόνια, αλλά και τώρα στα χρόνια της κρίσης, όταν
είχανε ένα παλαιό παλτό και εξωτερικά φθείρονταν, τότε με ραπτική
μαεστρία το γύριζαν ανάποδα, και τουτοιοτρόπως από την προϋπάρχουσα ύλη
του ενδύματος έφτιαχναν ένα ανακαινισμένο παλτό.
Όπως και πάλι επαναλαμβάνει ο Απόστολος Πέτρος για την αναδημιουργία του κόσμου:
Καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ.(Πετρ.Β΄γ-13)
Αλλά ας κλείσουμε από τα φωτισμένα και ελπιδοφόρα λόγια του Απ.Παύλου για την Ανάσταση μας
«ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ
ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι·
σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς
ἀλλαγησόμεθα.
δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.» (Α΄Κορινθίους ιε΄΄ -51-53)
Πράγματι η ακράδαντη πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, αλλά και
στην δική μας,που επίκειται, όχι μόνο μας στερεώνει στην ορθή πίστη αλλά
μας βοηθάει και στον αγώνα της πνευματικής ζωής και εγκρατείας. Αφού
εκείνος που πιστεύει ότι το σώμα του θα κληρονομήσει την αιωνιότητα,
προσέχει να μην το μολύνει, αλλά να το εξαγνίζει με την χάρη του Αγίου
Πνεύματος, μέσα στον νόμο της Αγάπης προς τον εν Τριάδι Θεό και τους
αδελφούς του.
Όπως γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων:
«ο πιστεύων ότι μένει το σώμα εις ανάστασιν, φείδεται της στολής και ου μολύνει τούτο.»
Είθε ο καλός μας Χριστός με τις πρεσβείες τις γλυκυτάτης του Μητρός να
μας αναστήσει εις ανάστασιν ζωής, ψυχή και σώματι, εν τη εσχάτη αυτού
ημέρα, για να ζούμε και μεταλαμβάνουμε την αιώνια και άληκτο χαρά μέσα
στις λαμπροστάλακτες ακτίνες της Τρισηλίου Θεότητος. Αμήν!
+ π.Αθανασίου Μυτιληναίου. Εκδ.ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Επιμέλεια : π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον.
Δεν υπάρχουν σχόλια :