ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΦΙΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Σύμφωνα μέ τό βιβλίο τῆς Ἐξόδου (λ΄ 17-21) ὁ Θεός διέταξε νά κατασκευασθούν λουτήρες χάλκινοι στούς ὁποίους νά νίπτουν τά χέρια καί τά πόδια οἱ ἱερείς τοῦ Ἰσραήλ ὥστε καθαροί νά προσφέρουν θυσίες στό Θεό. Ἡ ἴδια ἐντολή περιέχεται καί στό Λευιτικό (ιστ.4,26) νά λούεται ὅλο τό σώμα ὁ Ἀρχιερεύς καί ἔπειτα νά ἐνδύεται τή λειτουργική στολή του, ὥστε συμβολικώς νά βρεθεί καθαρός ἀπό ρύπου ἁμαρτίας, γιά νά προσφέρει θυσία αἵματος, καί μέ τό ραντισμό νά ἀφεθούν οἱ ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραήλ. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχουσα ὑπ’ ὅψη τά παραπάνω, κατασκεύαζε στά προαύλια τῶν ναῶν νιπτήρες στούς ὁποίους ἔνιπταν τά χέρια οἱ μέλλοντες νά εἰσέλθουν πιστοί καί αὐτοί οἱ ἱερωμένοι καί οἱ βασιλείς τοῦ Βυζαντίου, διότι ήθελαν ἔστω καί συμβολικώς νά ἐφαρμόσουν τό «ὁ λελουμένος οὔ χρείαν ἔχει ἤ τούς πόδας νίψασθαι, ἀλλ’ ἐστί καθαρός ὅλος». (Ἰωαν. ιγ΄ 10)Ἡ κρήνη αὐτή ὀνομαζόταν καί μέ πλήθος ἄλλων ὀνομασιών ὅπως: φιάλη, φρέαρ, πυθμήν, καθαρτήριον, ἐμβάτης, κολυμβείον ή κάνθαρος καί χέρνιψ. Φιάλη λοιπόν εἶναι ἔνα κτιστό κατασκεύασμα συνήθως μαρμάρινο, σχήματος κρατήρος μέ εὑρεία βάση στεγασμένη, ὄπου στύλοι συγκρατούν τήν ὀροφή. Παραστάσεις καί ψηφιδωτά ἐξωραΐζουν καί διακοσμούν ὅλο τό συγκρότημα, τό ὁποίο τροφοδοτείται μέ ὑπόγειες σύραγγες μέ νερό καί μέ ἄλλες ἀποστραγγίζεται ὅταν πλεονάζει ἤ δέν ἀπαιτείται πλέον. Τέτοια φιάλη ὑπήρχε στό μέσον τῆς αὐλῆς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας Κων/πόλεως. Σέ αυτήν ἐτελείτο κατά τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων ὁ ἁγιασμός τῶν ὑδάτων.
Η ΦΙΑΛΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
Ένα όνειρο πολλών χρόνων έγινε πραγματικότητα! Ο λόγος για τη φιάλη που βρίσκεται στο κέντρο του προαύλιου χώρου του ιερού μας ναού και κοσμεί πλέον το χώρο της εκκλησίας μας.
Η χρονική διάρκεια για την αποπεράτωση του μεγάλου εγχειρήματος κράτησε περίπου ένα χρόνο. Από τον Μάιο του 2007, όπου ξεκίνησαν οι εργασίες θεμελιώσεως μέχρι και την 30η Μαΐου 2008 οπότε έγιναν και τα εγκαίνια από τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο.
Η φιάλη ή αλλιώς φρέαρ, κολυμβείον, καθαρτήριον ή χέρνιψ κ.α., είναι κτιστό κατασκεύασμα όπου συναντά κανείς συνήθως σε μοναστήρια. Είναι δε το πρώτο όπου χτίζεται σε ενοριακό ναό, τουλάχιστον στη Μητρόπολη των Πατρών.
Αρχικώς η χρησιμότητα της φιάλης ήταν για το νίψιμο των χεριών των μελλόντων να εισέλθουν στo ναό, των βασιλέων του Βυζαντίου, του πιστού λαού και των ιερωμένων ώστε καθαροί να προσφέρουν θυσίες στο Θεό. Επίσης εκεί γινόταν ο αγιασμός των υδάτων τον Ιανουάριο. Τώρα πια στη Φιάλη συνηθίζεται να τελούνται οι ακολουθίες του Μ. Αγιασμού και της Αναστάσεως.
Στο μεγαλόπνοο αυτό έργο του ιερού ναού, παρατηρώντας προσέχει κανείς την μαρμάρινη επένδυση στο δάπεδο και τα σκαλοπάτια, την ορθομαρμάρωση με γλυπτές παραστάσεις πέριξ της φιάλης και τον σκαλιστό λουτήρα στο κέντρο της. Στη συνέχεια οι οκτώ κολώνες που συγκρατούν την οροφή, όπου εσωτερικά υπάρχει η αγιογράφησή της και εξωτερικά το άρτια καλλιτεχνημένο ψηφιδωτό, που εξωραΐζει και διακοσμεί όλο το συγκρότημα. Επιστέγασμα όλων αυτών είναι η κεραμοσκεπή και ο μαρμάρινος σταυρός στην κορυφή.
Είναι δε αξιοσημείωτο να ειπωθεί πως για να υπάρξουν τα παραπάνω προηγήθηκαν οι εργασίες σκυροδέματος, ελαιοχρωματισμών, της ηλεκτρολογικής και της υδραυλικής εγκαταστάσεως. 
Δεν υπάρχουν σχόλια :