***
Όταν ο Αββάς Θεόδωρος ήταν ακόμη υποτακτικός τον έστειλε ο Γέροντάς του στο φούρνο της Σκήτης να ψήση τα παξιμάδια του. Εκεί βρήκε κάποιον άλλον που ήθελε να φουρνίση τα δικά του, μα δεν έβρισκε βοηθό. Ο νεαρός Θεόδωρος άφησε κατω τον τορβά του κι έδωσε ένα χέρι στον Αδελφό. Δεν πρόλαβε να τελειώσει κι έφθασε άλλος με ψωμιά. Ο Θεόδωρος παρεχώρησε πάλι την θέση του και πρόσφερε τη βοήθειά του. Σε λίγο ήλθε τρίτος και τέταρτος έως έξι. Ο Θεόδωρος εβοήθησε τους Αδελφούς και τελευταίος από όλους έψησε τα δικά του παξιμάδια. Έδυε ο ήλιος πλέον όταν εγύριζε στο Γέροντα του. Του είπε το λόγο που τον έκανε να καθυστερήση τόσο πολύ, χωρίς να θεωρή όμως πως έκανε κάτι αξιόλογο.
***
Ερώτησαν τον Αββά Αγάθωνα πως εκδηλώνεται η ειλικρινής αγάπη προς τον πλησίον, και εκείνος ο μακάριος, που είχε αποκτήσει τη βασίλισσα των αρετών σε τέλειο βαθμό, αποκρίθηκε :
- Αγάπη είναι να βρώ ένα λεπρό και να του δώσω ευχαρίστως το σώμα μου και, αν είναι δυνατό, να πάρω το δικό του.
***
Πολλά ανέκδοτα διηγούνται οι Πάτερες για τον Αββά Αγάθωνα και την πολλή αγάπη που έκρυβε στην καρδιά του για τον συνάνθρωπό του.
Κάποτε κατέβηκε στην πόλη να πουλήσει τα πανέρια του και σκόνταψε επάνω σε ένα δυστυχισμένο άνθρωπο, παραπεταμένο στο δρόμο, ξένο και άρρωστο, που ως τη στιγμή εκείνη κανένας διαβάτης δεν είχε σκεφθεί να τον βοηθήσει.
Ο Όσιος τον εσήκωσε, τον περιποιήθηκε και με τα χρήματα που επήρε από τα πανέρια του ενοίκιασε δωμάτιο και τον έβαλε μέσα. Λέγουν μάλιστα πως έμεινε αρκετό καιρό κοντά του και τον φρόντισε ενώ συγχρόνως εργαζόταν για να βγάζει τα έξοδά του. Όταν πια ο ξένος έγινε εντελώς καλά και ήτο σε θέση να γυρίσει στην πατρίδα του, επέστρεψε και ο Αββάς Αγάθων στην αγαπημένη του ησυχία.
***
Άλλη φορά πάλι που επήγαινε στην πόλη να δώσει το εργόχειρό του και να προμηθευθεί το λίγο ψώμακι του, βρήκε κοντά στην αγορά ενα φτωχό γέρο ανάπηρο.
- Για την αγάπη του Θεού, Αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον Όσιο, μη με αφήσεις και εσύ αβοήθητο τον δυστυχή, πάρε με κοντά σου.
Ο αββάς Αγάθων τον έβαλε να καθίσει δίπλα του εκεί που αράδιαζε τα κάλαθια του για να τα πουλήσει.
- Πόσα λεπτά πήρες Αββά; τον ρωτούσε ο γέρος κάθε φορά που έδινε ένα καλάθι.
-Τόσα του έλεγε ο Όσιος.
-Κάλα είναι. Δεν μου αγοράζεις όμως μια μικρή πίττα, Αββά ; Έτσι για να δεις καλό, που έχω από χθες βράδυ να φάγω.
-Μετά χαράς, έλεγε ο Όσιος και έκανε αμέσως την επιθυμία του.
Σε λίγο του ζήτησε φρούτα, ύστερα ένα γλυκό. Έτσι σε κάθε καλάθι που πουλούσε εξόδευε τα χρήματα, χάρη του προστατευομένου του, έως ότου έδωσε όλα τα καλάθια και όλα τα χρήματα ο Όσιος χωρίς να του μείνει για τον εαυτό του ούτε δίλεπτο. Και το σπουδαιότερο πως το έκανε με μεγάλη προθυμία, ενώ ήξερε πως είχε να περάσει τώρα τουλάχιστον μία εβδομάδα χωρις ψωμί.
Αφού έδωσε και το τελευταίο του καλάθι ετοιμάστηκε να φύγει από την αγορά.
- Φεύγεις λοιπόν; τον ερώτησε ο ανάπηρος.
- Ναι, τελείωσα πια τη δουλιά μου.
- Ε τώρα θα κάνεις αγάπη να με πας ως το σταυροδρόμι κι από κει φεύγεις για την έρημο, είπε πάλι παρακαλεστικά ο παράξενος γέρος.
- Ο αγαθότατος Αγάθων τον φορτώθηκε στην πλάτη και με πολλή δυσκολία τον μετέφερε εκεί που του ζητούσε γιατί ήτο κατάκοπος από την εργασία της ημέρας.
Σαν έφτασαν στο σταυροδρόμι και ετοιμάστηκε να αποθέσει κάτω το ζωντανό φορτίο του, άκουσε γλυκειά φωνή να λέγει:
- Ευλογημένος να είσαι, Αγάθων, από Τον Θεό και στην γή και στον ουρανό.
Εσήκωσε τα μάτια ο Όσιος να ιδή εκείνον που του ομίλησε. Ο δήθεν γέρος είχε γίνει πλέον άφαντος γιατί ήτο Άγγελος σταλμένος από Τον Θεόν να δοκιμάσει την αγάπη του Οσίου.
Από το Γεροντικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :