Κυριακή των Βαΐων

Ιωάννη κεφ. ιβ' στίχοι 1-18

«Προ εξ ήμερων του Πάσχα ήλθεν ο Ιησούς εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, όν ήγειρεν εκ νεκρών. Εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει· ο δε Λάζαρος είς ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταίς θριξίν αυτής τους πόδας αυτού· η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου. Λέγει ουν εις εκ των μαθητών αυτού, Ιούδας Σίμωνος Ισκαριώτης, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναί· διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς; είπε δε τούτο ούχ ότι περί των πτωχών έμελεν αυτώ, αλλ' ότι κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζεν. Είπεν ούν ο Ιησούς· άφες αυτήν, εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό. Τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. Έγνω ούν όχλος πολύς εκ των Ιουδαίων ότι εκεί εστί, και ήλθον ου δια τον Ιησούν μόνον, αλλ' ίνα Και τον Λάζαρον ίδωσιν όν ήγειρεν εκ νεκρών. Εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον απο-κτείνωσιν, ότι πολλοί δι' αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν. Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβαν τα βάϊα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ, και έκραζον ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ. Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν έπ' αυτό, καθώς εστί γεγραμμένον·

μη φοβού, θύγατερ Σιών. Ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου. Ταύτα δε ουκ έγνωσαν oι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ' ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην επ' αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ. Έμαρτύρει ούν ο όχλος ο ων μετ' αυτού, ότε τον Λάζαρον έφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Δια τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον».

Έξι μέρες πριν από τη γιορτή του Πάσχα ήλθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν ο Λάζαρος, εκείνος που είχε αποθάνει και τον ανάστησε από τους νεκρούς. Του έκαμαν λοιπόν εκεί τραπέζι και η Μάρθα υπηρετούσε- και ο Λάζαρος ήταν ένας από εκείνους που κάθονταν μαζί του στο τραπέζι. Τότε η Μαρία πήρε μια λίτρα μύρο από γνήσια και πολύτιμη νάρδο και άλειψε τα πόδια του Ιησού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της· και το σπίτι γέμισε από την ευωδιά του μύρου. Λέγει λοιπόν ένας από τους μαθητές του Ιησού, ο Ιούδας, ο γιος του Σίμωνα, ο Ισκαριώτης, εκείνος που επρόκειτο να τον παραδώσει; Γιατί αυτό το μύρο δεν πουλήθηκε για τριακόσια δηνάρια και δε δόθηκαν στους φτωχούς; Και το είπε αυτό όχι γιατί τον ένοιαζε για τους φτωχούς αλλά γιατί ήταν κλέφτης και είχε το ταμείο και κρατούσε τα χρήματα. Είπε λοιπόν ο Ιησούς· Άφησε την· για την ημέρα του ενταφιασμού μου έχει φυλάξει αυτό το μύρο. Τους φτωχούς βέβαια θα τους έχετε πάντα μαζί σας, αλλά εμένα δε θα με έχετε πάντα. Έμαθε λοιπόν πολύς κόσμος από τους Ιουδαίους πως είναι εκεί και ήλθαν, όχι μόνο για τον Ιησού, αλλά και για να δουν το Λάζαρο, που ο Ιησούς ανάστησε από τους νεκρούς. Σκέφτηκαν λοιπόν τότε οι αρχιερείς και αποφάσισαν να σκοτώσουν και το Λάζαρο, γιατί πολλοί από τους Ιουδαίους πήγαιναν γι' αυτόν και πίστευαν στον Ιησού. Την άλλη μέρα πολύς κόσμος που ήλθε στην γιορτή, όταν άκουσαν πως έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα πήραν στα χέρια τα κλαδιά από τις φοινικιές και βγήκαν να τον υποδεχτούν και φώναζαν Ωσαννά· Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου, ο βασιλέας του Ισραήλ. Και ο Ιησούς βρήκε ένα πουλάρι και κάθισε επάνω σ' αυτό καθώς είναι γραμμένο:

«Μη φοβάσαι θυγατέρα Σιών να, ο βασιλέας σου έρχεται καβάλα σ' ένα γαϊδουράκι». Όμως αυτά δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του στην αρχή, αλλά όταν δοξάστηκε ο Ιησούς, τότε θυμήθηκαν, πως αυτά ήταν γραμμένα γι' αυτόν και γι' αυτό του τα έκαμαν. Μαρτυρούσε λοιπόν ο κόσμος που ήταν μαζί του, όταν φώναξε το Λάζαρο από το μνημείο, και τον ανάστησε από τους νεκρούς· γι’ αυτό και τον υποδέχτηκαν, γιατί άκουσαν πως αυτός είχε κάνει αυτό το θαύμα.

Η σημερινή Κυριακή λέγεται Βαϊοφόρος, δηλαδή γιορτή με τα βάγια. Είναι αφιερωμένη στη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, όπου μας φανερώνει με τον πιο επίσημο τρόπο, ότι είναι αληθινός Μεσσίας και ο Λυτρωτής του κόσμου.