Ένας ορειβάτης ξεκίνησε την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του, αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος. Η νύχτα, λοιπόν έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα ορειβάτης, που το μόνο που έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχεια να πέφτει….
Και
σε κείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά
και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του. Σκεπτόταν, τώρα, το πόσο κοντά
στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένοιωσε το σχοινί που ήταν δεμένο στη μέση
του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ακροβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα.
Μόνο το σκοινί τον κρατούσε ζωντανό.
Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και καμιάς άλλης επιλογής, φώναξε:
-Θεέ μου, βοήθησε με!
Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή, προερχόμενη από τον ουρανό, απάντησε!
-Τι θέλεις να κάνω;
-Σώσε με, Θεέ μου!
-Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;
-Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!
-Τότε κόψε το σχοινί που είναι δεμένο στη μέση σου…
Και το έκοψε…
Η
ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, περισυνέλεξε σώο τον ορειβάτη. Από πάνω
του κρεμόταν ένα σχοινί που υπείχε ΜΟΝΟ τρία μέτρα μακριά από τη γη…
Κι εσύ;
Εγώ;
Όλοι μας;
Πόσο κολλημένοι είμαστε στο σχοινί μας, σε καθετί που μας κρατά δέσμιους;
Ποτέ
μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό. Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι
σε έχει ξεχάσει ή σε έχει εγκαταλείψει. Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε
φροντίζει.
Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το χέρι Του. Και η επιλογή να απλώσει το δικό σου χέρι… ανήκει σε εσένα.
Περιοδικό «Ο ΟΝΗΣΙΜΟΣ» τ, 13 2012
πηγή: agios-nectarios
Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών
Δεν υπάρχουν σχόλια :