Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός να μην τη συγχωρεί όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.
Η
ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την
κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον
συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο.
Η
αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία
της κόλασης. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός
μου, που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον
συνάνθρωπο. Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να
εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί; Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν
ήθελε και γι' αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης: να μην μπορεί να
συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να
αγαπήσει.
Κόλαση
είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων. Ενώ είμαι
δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως
γνώμονα ζωής και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και
ταλαιπωρία. Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στο
αριτούργημά του«Αδελφοί Καραμάζοφ», «κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην
αγαπάς».
Την
κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς
άνθρωπος. Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό, βιώνει
συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία. Κόλαση είναι η ελεύθερη
εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό, την πηγή και το
πλήρωμα της αγάπης.
Αντίθετα,
παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της
ένωσης μαζί Του. Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας
απέναντι στην αγάπη. Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή. Η άρνησή
της είναι κόλαση και θάνατος. Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο.
Σταύρος Σ. Φωτίου (2002), Ορθόδοξα μηνύματα: Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών,
εκδ. Εργαστηρίου Χριστιανικής Αγωγής, Λάρνακα, σ. 108-109
Πηγή:orthodoxes-anazitiseis
Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια :