ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ (Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐνάρξεως τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ἐν Πάτραις τῇ 6^ῃ Σεπτεμβρίου 2013

Ἀγαπητοί μου Δάσκαλοι καί Καθηγητές,

Μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, ἐπιθυμῶ μέ ἀγάπη πολλή νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας, ἀφ’ ἑνός μέν γιά νά σᾶς εὐχηθῶ ἐκ βάθους ψυχῆς μου νά ἔχετε ὑγεία καί δύναμη, φωτισμό καί ἐνίσχυση παρά Κυρίου στό δύσκολο καί πολυεύθυνο ἔργο σας, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά μοιραστῶ μαζί σας ὡρισμένες σκέψεις, οἱ ὁποῖες συνέχουν τόν νοῦ καί τήν καρδιά μου.

Ἔλαχε σέ ὅλους μας ὁ κλῆρος, καί κυρίως σέ σᾶς τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων, νά χειριζόμεθα θέματα ζωτικῆς σημασίας γιά τό μέλλον τοῦ τόπου μας, καί γιατί ὄχι, καί τῆς κοινωνίας ὁλόκληρης, σέ χρόνους δύσεκτους, θά τολμοῦσα δέ νά εἴπω καί ἀποκαλυπτικούς.

Ναί, εἶναι ὄντως δύσκολοι οἱ καιροί τούς ὁποίους διανύομε, διότι καλούμεθα νά κτίσωμε ἐπί ἐρειπίων, τά ὁποῖα συσσωρεύτηκαν ἀπό τήν ἀμέλεια, τήν ἀδιαφορία καί τήν ὀλιγωρία, ὁλόκληρων δεκαετιῶν.

Ἡ πατρίδα μας ἔχει μιά ξεχωριστή, μιά ἰδιαίτερη πνευματική ταυτότητα, ἡ ὁποία τήν κατέστησε θαυμαστή στό διάβα τῶν καιρῶν καί τῆς ἐπέτρεψε νά ἀνθέξῃ σέ φουρτοῦνες καί δυσκολίες μεγάλες, πού κατά καιρούς θέλησαν νά βουλιάξουν τό σκαρί της.

Κάλλιον παντός ἄλλου, ἐσεῖς ὡς Ἐκπαιδευτικοί καταξιωμένοι γνωρίζετε, ὅτι αὐτός ὁ τόπος ἄντεξε γιατί ἦταν στεριωμένος στίς προαιώνιες ἀξίες καί στήν δική του πνευματική παράδοση, εἴτε θρησκευτική εἶναι αὐτή, εἴτε πολιτιστική, εἴτε ἱστορική. Βασισμένος ὁ Λαός μας στά ζείδωρα πού παρέλαβε ὡς παρακαταθήκη ἱερά καί ἁγία, κατάφερε νά σταθῇ στά πόδια του, νά προχωρήσῃ στό ἱστορικό γίγνεσθαι, νά παίξῃ καταλυτικό ρόλο στήν πνευματική πορεία τῶν ἄλλων λαῶν, καί συνελόντ’ εἰπεῖν, νά ἀναδειχθῇ ὁ φωτοδότης τοῦ κόσμου.

Δυστυχῶς τελευταῖα, ὅλα τά παραπάνω ξεύτισαν. Τά ἀφήσαμε σιγά-σιγά νά ἀτονίσουν, νά κινδυνεύουν νά χαθοῦν, ἤ καί νά χαθοῦν ἀκόμη. Αὐτή ἡ ὡραία καύχηση καί περηφάνεια, πού δικαίως αἰσθανόταν ὁ Ἕλληνας, ἐξέλιπε. Ἡ πεζότης κατέκτησε τήν δημιουργική του πορεία. Ἡ ἀπελπισία ἐκάλυψε τούς ὡραίους ὁρίζοντες τῆς ζωῆς του. Ἡ οἰκογένεια ἔχασε τήν συνοχή της. Ἡ παιδεία ἐπλήγη. Ἡ Ἐκκλησία κατεσυκοφαντήθη. Ἡ γλῶσσα εὐτελίσθη. Ἡ ἔννοια τῆς πατρίδος κατελύθη. Ἡ ἱστορία παρεχαράχθη. Ἡ ξενομανία ἀντικατέστησε τήν ἀγάπη πρός τήν ὡραία μας πατρίδα. Τό ἐνδιαφέρον γιά τά κοινά δέν ὑφίσταται πλέον ὡς προσφορά καί θυσία, ἀλλ’ ὡς ἐξυπηρέτηση ἰδίων ἀναγκῶν καί συμφερόντων καί ὡς προβολή. Οἱ θεσμοί γενικῶς ἔπεσαν εἰς ἀνυποληψίαν.

Καί διερωτώμεθα. Ποιός κακός δαίμων ἐβάσκανε αὐτό τόν τόπο; Ποιά δύναμη ἀόρατη καί βύθια κατάφερε νά ἀποκοιμήσῃ τήν πατρίδα μας καί τά παιδιά της, ὥστε νά χάσουν τά λεπτά αἰσθητήριά τους καί νά φτάσωμε σ’ αὐτή τήν κατάντια;

Ὅλοι μας γνωρίζομε τό γιατί. Ὅμως δέν μᾶς ταιριάζει νά κλαίωμε ἐπί τῶν ἐρειπίων, τά ὁποῖα ἐδημιούργησαν κάποιοι, ἤ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μέ τά ἴδια μας τά χέρια καί τίς ἀσύνετες ἐνέργειές μας. Καιρός νά ἀνανήψωμε καί νά ἀναλάβωμε τίς πνευματικές δυνάμεις, ἀγωνιζόμενοι σθεναρά, ἀποφασιστικά, γιά τήν ἀνόρθωση αὐτοῦ τοῦ τόπου.

Ἀτενίζοντας τά πρόσωπά σας, καί γνωρίζοντας προσωπικά τήν μεγάλη δύναμη πού διαθέτει ὁ δάσκαλος, ἀφοῦ καί ἡ ἐλαχιστότης μου προέρχεται ἀπό τόν χῶρο σας καί καυχῶμαι γιά τοῦτο, τολμῶ νά εἴπω μετά συνειδήσεως εὐθύνης, ὅτι μπορεῖτε νά συμβάλλετε καταλυτικά στήν ἀνόρθωση τῆς πατρίδος μας.

-Μπορεῖτε, γιατί διαθέτετε δύναμη πνεύματος, ρώμη ψυχική ἀγάπη γιά τήν Ἑλλάδα. -Μπορεῖτε, γιατί θέλετε βαθειά νά ξαναζήσῃ ἡ πατρίδα μας.

-Μπορεῖτε, γιατί ἀξίζετε.

-Μπορεῖτε, γιατί μέσα σας ἀκούετε ἐπιτακτικό τό χρέος σας ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

Ἐλᾶτε λοιπόν, ἀγαπητοί μου, Ἐκπαιδευτικοί, ἑνῶστε τίς δυνάμεις σας γιά τά παιδιά, γιά τήν γλῶσσα μας, γιά τήν ἱστορία μας, γιά τήν πίστη μας, γιά τήν Ἑλλάδα μας.

Ἐλᾶτε νά ἐνώσωμε τίς δυνάμεις μας ὅλοι, ὅσοι λαχταροῦμε νά δοῦμε αὐτό τόν τόπο καί πάλι περήφανο. Ἐλᾶτε νά χτίσωμε μέ τόν ἱδρῶτα μας, καί ἄν χρειασθῇ νά δώσωμε καί τό αἷμα μας, γιά νά σώσωμε ὅ,τι μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας, ὅ,τι μᾶς κληροδότησαν οἱ μεγάλοι δάσκαλοι τοῦ Γένους.

Γνωρίζω ὅτι ὁ ἀγῶνας εἶναι δύσκολος. Δῶστε αἷμα καί λάβετε πνεῦμα. Δῶστε ψυχή. Αὐτό χρειάζονται τά παιδιά, πού σᾶς κοιτοῦν στά μάτια. Μή ἀποκάμετε. Μή κουρασθῆτε.

Θυμηθῆτε τόν Κωστῆ Παλαμᾶ πού ἔγραψε γιά σᾶς:

«Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Κι ὅ,τι σ’ ἀπόμεινε ἀκόμη στή ζωή σου,

Μήν τ’ ἀρνηθῇς! Θυσίασέ το ὡς τη στερνή πνοή σου!

Χτίσ’ τό παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι ἄν λίγη δύναμη μεσ’ τό κορμί σου μένῃ, μήν κουρασθῇς.

Εἶν’ ἡ ψυχή σου ἀτσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιό βαθειά,

Ὁ πόλεμος νά μή μπορεῖ νά τά γκρεμίσῃ.

Σκάψε βαθειά.Τί κι ἄν πολλοί σ’ ἔχουνε λησμονήσει;

Θά θυμηθοῦνε κάποτε κι αὐτοί

τά βάρη πού κρατᾷς σάν Ἄτλαντας στήν πλάτη.

Ὑπομονή! Χτίζε, σοφέ, τῆς κοινωνίας τό παλάτι!».

Γνωρίζομε τίς ἀγωνίες σας, κατανοοῦμε τίς δυσκολίες σας, συμπαριστάμεθα στούς δίκαιους καί τίμιους ἀγῶνες σας. Ὅμως μή ἀποκάμετε. Προχωρῆστε. Σᾶς ἀγαπᾶμε πολύ, μή μᾶς ἀπογοητεύσετε. Σᾶς συνοδεύει ἡ εὐχή μας καί ἡ προσευχή μας. Κάνετε τό χρέος σας. Ὁ Θεός θά σᾶς τό ἀνταποδώσῃ. Τά παιδιά θά σᾶς φιλήσουν τό χέρι, ναί θά σᾶς φιλήσουν τό χέρι, ὅπως παληά, κάποια στιγμή μέ εὐγνωμοσύνη καί ἡ Ἑλλάδα θά σᾶς χρωστάῃ χάριτας γιά τήν προσφορά σας.

Νά εἶστε καλά καί πάντα δυνατοί.

Καλή χρονιά. Ὁ Θεός μαζί σας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ