ΕΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙΣ ΠΟΛΛΑΙΣ...

Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Τήν προηγουμένη Κυριακή ἑορτάσθη μέ κάθε ἐπισημότητα ἡ 49^η ἐπέτειος τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν πόλη μας.

Ὁ μεγαλοπρεπής Ἱερός Ναός τοῦ Πρωτοκλήτου, τό σέμνωμα τῶν Πατρῶν καί τῆς Ἀχαΐας, ἀλλά καί τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης, ὁλόφωτος ὡς ἄλλος οὐρανός, ἐδέχθη τίς χιλιάδες τῶν προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι μέ εὐλάβεια πολλή γονάτισαν καί προσεκύνησαν τήν Ἁγία Κάρα καί τόν Σταυρό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Ἀπό τό πρωί τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς, ὁ Λαός τῶν Πατρῶν, ἀλλά καί προσκυνητές ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ (Ρῶσοι καί Ρουμάνοι κυρίως), προσήρχοντο εὐλαβικά γιά νά τιμήσουν τόν Πρωτόκλητο τῶν Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος ἐπορφύρωσε μέ τό αἷμα του τήν γῆ τῆς Ἀχαϊκῆς πρωτευούσης.

Κατά τήν διάρκεια τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀλλά καί τῆς Θείας Λειτουργίας, κυρίως ὅμως κατά τήν Λιτανεία πού πραγματοποιήθηκε τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς, ἡ εὐλάβεια ξεχείλισε ἀπό τίς καρδιές, ἡ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Ἅγιο ἔγινε πλήμμυρα χαρᾶς καί ἡ προσευχητική παρουσία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ κατέκλυσε τήν παραλία τῶν Πατρῶν, τά πλοῖα πού μετέφεραν διά θαλάσσης τήν Ἱερά Εἰκόνα καί τήν Ἁγία Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου, τήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων ὅπου ἔγινε ἡ Δοξολογία, καί τήν ὁδό Ἁγίου Ἀνδρέου ἀπ’ ὅπου διῆλθε ἡ ἱερά Λιτανεία.

Καθώς ὅλα αὐτά ἐξελίσσοντο ἐνώπιόν μας καί δημιουργοῦσαν στήν καρδιά μας τά ἀνάλογα βαθειά συναισθήματα, ὁ νοῦς μας ἔτρεχε ἐκεῖ ὅπου ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας γονατιστός μπροστά στόν χιαστό Σταυρό ἐμακάριζε τό ξύλο, τό ὁποῖο τελικῶς ἔγινε τό ὄχημα, πού τόν μετέφερε στόν οὐρανό, λέγοντάς του: «Ὦ ἀγαθέ σταυρέ, ὁ εὐπρέπειαν καί ὡραιότητα ἐκ τῶν μελῶν τοῦ Κυρίου δεξάμενος, ἐπί πολύ ἐπιπόθητε καί σπουδαίως ἐπιθυμητέ καί ἐκτενῶς ἐπιζητούμενε, καί ἦδη ἐπιποθούσης σε τῆς ψυχῆς μου προητοιμασμένε, λάβε με ἀπό τῶν ἀνθρώπων καί ἀπόδος μοι τῷ διδασκάλῳ μου, ἵνα διά σοῦ ἀπολάβῃ με ὁ διά σοῦ με λυτρωσάμενος»

Ἀπό τότε ἡ γῆ ἡγιάσθη, ὁ τόπος ἐχαριτώθη, τό νερό τῆς πηγῆς μετετράπη εἰς ὕδωρ σωτήριον, ἡ Πάτρα ἔγινε τόπος πνευματικῆς ἕλξεως, ἀφοῦ ὡς κιβώριον τοῦ χαριτοβρύτου Λειψάνου τοῦ Πρωτοκλήτου διεφημίσθη στά πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Ὁποία τιμή καί εὐεργεσία ἀπό τόν Κύριο γιά τόν τόπο μας καί γιά τόν Πατραϊκό Λαό! Πόσο μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός! Πόσο μᾶς ἐλέησε! Πόσο μᾶς εὐεργέτησε! Ὄχι μόνο τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα ἀπέστειλε γιά νά μᾶς φωτίσῃ, νά μᾶς βαπτίσῃ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ πρός τόν οὐρανό, ἀλλά τόν ἄφησε ἐδῶ καί σωματικῶς, ὥστε μέσα ἀπό τήν χάρη τοῦ χαριτοβρύτου Λειψάνου του, νά ἔχωμε παρηγοριά καί ἐπιστηριγμό. Μᾶς ἄφησε ἐδῶ τόν Ἀπόστολό μας μέ τόν Τάφο του, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στόν Παλαιό Ναό καί ἐπί τοῦ ὁποίου κάθε Παρασκευή τελοῦμε Ἱερά Ἀγρυπνία, καί μέ τήν Ἁγία Κάρα του, ἡ ὁποία ὡς θησαυρός ἀτίμητος φυλάσσεται μαζί μέ τόν τιμιώτατο Σταυρό του στόν Νέο περικαλλῆ Ἱερό Ναό του.

Πόσο μᾶς ἀγάπησε ὅμως καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας. Μᾶς ἀγκάλιασε ὡς τέκνα του περιπόθητα, μᾶς ἐπροστάτευσε καί μᾶς προστατεύει ἐκ κινδύνων παντοδαπῶν. Μᾶς ἐλευθέρωσε ἐκ βαρβαρικῆς εἰσβολῆς, μᾶς ἐβοήθησε θαυμαστά κατά τήν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, μᾶς ἐστήριξε κατά τήν ὥρα τῶν σεισμῶν, μᾶς ἐκράτησε καί μᾶς κρατεῖ στά χέρια του κατά τίς ὧρες τῶν συμφορῶν, τῶν θλίψεων καί τῶν ποικίλων προσωπικῶν καί γενικωτέρων δυσκολιῶν τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζομε, κυρίως κατά τίς σκληρές ἡμέρες πού ζοῦμε καί ζεῖ ὁλόκληρη ἡ πατρίδα μας.

Μᾶς εὐλόγησε καί μᾶς ἀξίωσε διά πρεσβειῶν του, νά λιτανεύσωμε πρίν ἀπό λίγο καιρό τόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου του σέ χῶρες πού ἐπίσης ἀγάπησε καί σέ λαούς πού τόσο τόν ἀγάπησαν. Μιλῶ γιά τήν ἱερά προσκυνηματική ἀποδημία στίς χῶρες Ρωσία, Οὐκρανία καί Λευκορωσία, ὅπου ἑκατομμύρια εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἔσπευσαν νά ὑποδεχθοῦν τό ἱερόν σέβασμα καί νά ἱκετεύσουν τόν Ἅγιο Ἀνδρέα γιά ἐνίσχυση καί παραμυθία.

Ὁ Πρωτόκλητος ἔχει ἄρρηκτα συνδεθῆ μέ τήν πόλη μας, ὥστε σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς, Χριστιανοί καί μή, ὅταν ἀκούουν τό ὄνομα τῆς πόλεώς μας, ἀμέσως σκέπτονται τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, καί ὅταν μιλοῦν γιά τόν Ἅγιο Ἀνδρέα αὐτόματα ὁ νοῦς τους πηγαίνει στήν Πάτρα. Δέν εἶναι δυνατόν, ὡς ἀντιλαμβάνεσθε, νά ὑπάρξῃ ἡ Πάτρα χωρίς τόν Ἅγιο Ἀνδρέα.

Γι’ αὐτό καί κατά τήν ὁμιλία μας στήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων τήν παρελθοῦσα Κυριακή, ἐνώπιον χιλιάδων Λαοῦ, εἴπαμε ὅτι τίποτε δέν πρέπει νά μᾶς φοβίζῃ, τίποτε δέν πρέπει νά σκιάζῃ τήν χαρά μας καί τήν ἐλπίδα μας. Καμμία δυσκολία δέν πρέπει καί δέν μπορεῖ νά ἀνακόψῃ τήν αἰσιόδοξη πορεία μας. Γι’ αὐτό ἐτονίσαμε, ὅτι δέν πρέπει νά σκύψωμε τό κεφάλι μπροστά στίς ὅποιες δυσχέρειες τῆς ζωῆς καί τά προβλήματα πού μᾶς ταλανίζουν, ἰδιαίτερα στίς ἡμέρες μας. Γι’ αὐτό διεκηρύξαμε, ὅτι δέν πρέπει νά λυγίσωμε μπροστά στήν οἰκονομική ἀνέχεια, στήν ἀνεργία καί τόσες ἄλλες καταστάσεις πού ἔρχονται καθημερινά νά τσακίσουν τήν ἰκμάδα τῆς ζωῆς μας, κυρίως τῶν νέων ἀνθρώπων. Ὅλα αὐτά θά περάσουν, ἀρκεῖ νά μή χάσωμε τήν βαθειά μας πίστη στόν Θεό, τήν κοινωνία μας μέ τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία καί τήν ὡραία μυστική, δική μας, ξεχωριστή, μοναδική θά ἔλεγα, ἐπικοινωνία μέ τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα.

Ἄν ἔχωμε, ἀδελφοί μου, τόν κόσμον ὅλο καί μᾶς λείπῃ ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν Ἅγιο μας, τότε οὐδέν ἔχομε καί εἰς μάτην κοπιῶμεν. Ἄν ὅμως ἔχωμε ζωντανή τήν σχέση μέ τόν Κύριό μας καί τόν Ἅγιο Γέροντά μας, φρουρό καί προστάτη μας, τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, τότε ὅλα τά ἔχομε.

Μέσα ἀπό αὐτή τήν ἀναφορά μου ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τίς θερμότατες εὐχαριστίες μου πρός ὅλους, ὅσοι μέ τήν παρουσία τους καί τήν εὐλάβειά τους ἐτίμησαν καί ἐφέτος τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, κατά τόν λαμπρό ἑορτασμό τῆς ἐπανακομιδῆς τῆς τιμίας καί χαριτοβρύτου Κάρας του στήν Πάτρα.

Τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς, πρ. Αὐλῶνος κ. Χριστόδουλο, Ἱερισσοῦ, Ἀρδαμερίου καί Ἁγίου Ὅρους κ. Θεόκλητο καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Διαυλείας κ. Γαβριήλ, οἱ ὁποῖοι ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει ἔσπευσαν, προκειμένου νά συνεορτάσουν μαζί μας ἐπί τῇ πανευφροσύνῳ πανηγύρει πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Τόν Ἱερό Κλῆρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, τούς ἀκαμάτους αὐτούς ἀγωνιστάς ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, τούς Ἄρχοντες τοῦ τόπου μας, τά Στρατιωτικά σώματα καί τά σώματα Ἀσφαλείας, τούς Ἐκπαιδευτικούς καί τούς Μαθητάς, τά Μ.Μ.Ε., τόν Ἐρυθρό Σταυρό καί συνελόντ’ εἰπεῖν ἅπαντα τόν φιλόθεο καί φιλάγιο Πατραϊκό Λαό, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται γιά τήν πνευματική του καλλιέργεια, τήν εὐλάβειά του καί κυρίως γιά τήν τιμή πρός τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα.

Ἀδελφοί μου, σᾶς ἐπαινῶ μέσα ἀπό τήν καρδιά μου γιά τήν ἀγάπη σας πρός τόν Θεό καί τήν ἀφοσίωσή σας στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία· γιά τήν πληθωρική παρουσία σας στήν λατρευτική της ζωή· γιά τήν συμμετοχή σας σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας· γιά τήν προσφορά τῆς ἀγάπης σας πρός τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας· γιά τήν πηγαία καλοσύνη σας καί τόν σεβασμό σας πρός ὅ,τι ἱερό καί ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους μας.

Συνεχῖστε νά πορεύεσθε μέ πίστη στόν Θεό, μέ ἐμπιστοσύνη στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, μέ ἀγῶνα ἐναντίον τῆς φθορᾶς καί τῶν πολυτρόπων παθῶν καί μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας οὐδέποτε θά μᾶς ἐγκαταλείψῃ.

Εὔχομαι Κύριος ὁ Θεός, διά πρεσβειῶν τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, νά σᾶς χαρίζῃ ἀντί τῶν φθαρτῶν τά ἄφθαρτα, ἀντί τῶν ἐπιγείων τά οὐράνια, ἀντί τῶν προσκαίρων τά αἰώνια.

Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους μέ ἀγάπη πατρική