- Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως
τον άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός
ξέρει.
Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με δάκρυα,
με νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον συμπεριλάβει
στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ιστορία.
Όταν έβριζαν ή κατηγορούσαν τον άγιο, τον ρωτούσαν με ειλικρινή απορία:
- Στ' αλήθεια, Γέροντα, ακόμη τους αγαπάς;
- Τώρα πιο πολύ τους αγαπώ και τους λυπάμαι, απαντούσε μελαγχολικά.
Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:
- Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου δείχνει
τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα προσευχηθείς
για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις; Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να
εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.
Ο π. Γαβριήλ κατέβαινε στο ναό, γονάτιζε στον άμβωνα και κήρυττε να περνούμε τις ημέρες μας με αγάπη. Αν
είχε μαλώσει κάποιον για τυχόν λάθη που διέπραξε και περνούσε η μέρα
χωρίς να έρθει να του ζητήσει συγχώρεση, τον έβρισκε Γέροντας κι έλεγε:
- Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα.
Από το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε:
''Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής''
Δεν υπάρχουν σχόλια :