«Θαύματα δεν γίνονται»

Αρρώστησε το παιδί μου 3 μηνών. Η ίωση που διαγνώστηκε ήταν οξεία βρογχιολίτιδα. Οι γιατροί έπεσαν όλοι πάνω από το παιδί, από την πρώτη στιγμή που έκανα εισαγωγή στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου «Παναγία η βοήθεια».

Με πλησίασαν οι επιμελητές ιατροί με κατεβασμένο το κεφάλι και μου είπαν ότι η κατάσταση είναι άσχημη, διότι το παιδί είναι πολύ μικρό για να τα καταφέρει. Ίσως χρειαστεί να μπει και στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Από εκεί η κατάσταση θα δυσκολεύει και άλλο, μου ανέφεραν.

Ήδη το παιδί ήταν σε συνεχή υποστήριξη με οξυγόνο, διότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει φυσιολογικά και οι μετρήσεις του ήταν χαμηλές.

Οι γιατροί διαπίστωσαν και άλλο σημαντικό πρόβλημα στο παιδί. Ήταν δύσκολο στην εύρεση φλεβών για να μπορέσουν να του χορηγήσουν ορό, ώστε να παίρνει τα υγρά που χρειάζεται και να μειωθούν εις το ελάχιστο τα γεύματά του, προκειμένου να διευκολυνθεί η αναπνοή του μικρού Βασίλη.

Το τρυπούσαν για ώρες ολόκληρες γιατροί και νοσοκόμοι. Δεν τα κατάφερναν. Το πήγαμε και στην μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών εκεί που το προσωπικό είναι πιο εξιδικευμένο. Δυστυχώς ούτε εκεί τα κατάφεραν μετά από αρκετές προσπάθειες.

Όταν ρώτησα αν το παιδί μου κινδυνεύει να πεθάνει, έσκυψαν πάλι το κεφάλι και δεν μου έδωσαν αρνητική απάντηση.

Μαζί με την σύζυγό μου χάνουμε τη γή κάτω από τα πόδια μας. Δεν το βάλαμε κάτω όμως. Ξεκινήσαμε τα τηλέφωνα σε συγγενείς και φίλους, σε Ιερείς, Μοναχούς, Μοναστήρια παρακαλώντας για προσευχή.

Ζήτησα, να μου φέρουν στο παιδί Λείψανα Αγίων να μου το σταυρώσουν. Κάποια από αυτά ήταν του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Αφού τα ακούμπησε ο Ιερέας πάνω στο παιδί, εμείς ξεκινήσαμε να ψάλουμε την παράκλησή του. Ο Ιερέας μου έδωσε μια χάρτινη Εικόνα του Αγίου Λουκά και μου είπε «βάστα την, θα την χρειαστείς σύντομα».

Η κατάσταση χειροτέρευε και εμείς χάναμε την ψυχραιμία μας. Ξαφνικά κάποια νοσοκόμα μου ζήτησε αν θέλω να την αφήσω να κάνει και αυτή μια προσπάθεια να τρυπήσει το παιδί. Δέχτηκα αμέσως και έτσι το πήγαμε στο θάλαμο θεραπείας. Εμένα και τη σύζυγο μας κράτησαν απ΄ έξω.

Αμέσως κοίταξα την Εικόνα του Αγίου Λουκά που κρατούσα στο χέρι μου και με δάκρυα στα μάτια δεν τον παρακάλεσα, αντιθέτως τον διέταξα να μπει και αυτός μέσα στο Θάλαμο να τρυπήσει το παιδί. Γύρισα την Εικόνα από πίσω, βρήκα τυπωμένο το Απολυτίκιο του Αγίου και ξεκίνησα να το διαβάζω. Αμέσως έγινε το θαύμα.

Βγήκε η νοσοκόμα και μου είπε: «Μία και τυχερή». Το Μωρό ηρέμησε και ξεκίνησε αμέσως η θεραπεία χορηγώντας του ορό και φάρμακα. 

Λίγο πριν μία επιμελήτρια μου είχε πει: «θαύματα δεν γίνονται». Για μας μόλις είχε γίνει το θαύμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το παιδί επανήλθε αμέσως σε κανονική αναπνοή με το οξυγόνο, ενώ την επομένη ημέρα χρειάστηκε να ελαττώσουμε σημαντικά την χορήγηση οξυγόνου και μάσκες aerolin τις οποίες έκανε κάθε τρείς ώρες.

Το παιδί μας θεραπεύτηκε πλήρως. Διέψευσε τους γιατρούς οι οποίοι παρ΄ όλη την καλυτέρευσή του, περίμεναν νέα επιδείνωση. Ο Βασιλάκης μας Χάρητι Θεού και διά πρεσβειών της Παναγίας μας και όλων των Αγίων, σήμερα είναι μαζί μας στο σπίτι μας και είμαστε όλοι μαζί ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί.

Θαύματα γίνονται, πίστη χρειάζεται! 

Χ.Δ.

Tweet