Δεν φοβούμαι τον Θεόν, έλεγε στους μαθητές του ο Καθηγητής της ερήμου Μέγας Αντώνιος, διότι τον αγαπώ. Η τέλεια αγάπη "έξω βάλλει τον φόβον".
***
Ο αββάς Αμμούν ο Νιτριώτης επεσκέφθη κάποτε τον Μέγαν Αντώνιον και επειδή είχε μαζί του φιλική οικειότητα τον ερώτησε:
-Πώς συμβαίνει εγώ μεν να κοπιάζω περισσότερο από σένα, συ δε να δοξάζεσαι περισσότερο από τους ανθρώπους;
-Φαίνεται ότι θα αγαπώ τον Θεόν περισσότερο από σένα, του αποκρίθηκε με καλοκάγαθο μειδίαμα ο φίλος του Θεού.
***Ένας γέρων Ερημίτης παρεκάλεσε κάποτε στην προσευχή του τον Θεόν να του δείξη τους παλαιούς Πατερες της ερήμου. Τους είδε λοιπόν όλους εκτός από τον Μέγαν Αντώνιον.
-Πού να ευρισκεται άρα γε ο Αββάς Αντώνιος; Εσκέπτετο με απορία.
-Όπου είναι ο Θεός, άκουσε φωνή να τον βεβαιώνη.
***
Η προς τον Θεόν αγάπη, γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι αγαθή διάθεσις της ψυχής και όποιος την κατέχει δεν προτιμά κανένα απο τα δημιουργήματα περισσότερο από τον Θεόν. Είναι δε αδύνατον να την αποκτήση μονίμως ο ανθρωπος, όταν αισθάνεται την παραμικρή προσκόλλησι στα γήινα πράγματα. Εκείνος που αγαπά τον Θεόν, ζη βίον αγγελικόν επάνω στη γη. Νηστεύει, αγρυπνεί, ψάλλει, προσεύχεται και έχει πάντοτε καλές σκέψεις για τους συνανθρώπους τους.
Από το Γεροντικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :