ή από το Vimeo
Το θεατρικό έργο ερμηνεύουν: Μήλιας Δημήτριος (Κολοκοτρώνης), Γαλάνης Πέτρος (Ιγνάτιος ~Δ.
Υψηλάντης), Γρίβας Αθανάσιος (Οικονόμου ~ Α΄ Γερουσιαστής ~ Πετρόπουλος), Δημακόπουλος Αν-δρέας (Κύριλλος), Δημητρόπουλος Γεράσιμος (Παπαφλέσσας), Δημητρόπουλος Θεμιστοκλής (Φωτή-λας ~ Κρεββατάς), Ηλιοπούλου Παρασκευή (Γυναίκα), Κατοστάρης Νικόλαος (Σισσίνης ~ Κήρυκας), Κορμπάκης Παναγιώτης (Οικονομίδης ~ Μαυρομιχάλης), Κοσκινάς Ναπολέων (Λούλιος ~ Παλαμή-δης), Κυριακόπουλος Βασίλειος (Τούρκος ~ Μπαρμπιτσιώτης ~ Τσοπάνης), Μπαλάσκας Χαράλαμπος (Σουμάνης ~ Β΄ Γερουσιαστής ~ Φιλήμων), Μπαλάσκας Χρήστος (Σπηλιωτόπουλος ~ Κωλέτης ~ Πα-πάς), Τραγότσαλος Αλέξανδρος (Φωτάκος),Τραγότσαλος Χρήστος (Πλαπούτας ~ Γιώτης ~ Νικήτας)
Σκηνοθεσία: Δημητρόπουλος Γεράσιμος (Θεολόγος), Καραμιχάλη Όλγα (Θεολόγος)
Σκηνικά: Μπαχράς Παναγιώτης (ιερεύς), Αναστασόπουλος Ζήσης, Δημητρόπουλος Θεμιστοκλής
Αφήγηση: Δημητρόπουλος Ιωάννης (Θεολόγος)
Εισαγωγικά κείμενα: Μήλιας Δημήτριος (Θεολόγος)
Τεχνική Υποστήριξη: Δημητρόπουλος Κοσμάς, Δημητρόπουλος Χρήστος, Κορμπάκης Παναγιώτης
Κ Ο Λ Ο Κ Ο Τ Ρ Ω Ν Η Σ Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ
Γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας το 1770. Σε ηλικία 20 ετών
ήταν ήδη αρματολός, ενώ το 1794 μεταπήδησε στους κλέφτες. Τις πρώτες του μάχες,
τις έδωσε με τον Ανδρούτσo, πατέρα του Ο-δυσσέα. Από τις μάχες αυτές ξεχώρισε,
λόγω των στρατιωτικών του ικανοτήτων. Το 1797 όταν εντάθηκε η απελευθερωτική
κίνηση, βρι-σκόταν ήδη στις πρώτες γραμμές. Το 1805 αφού ξέφυγε από τον κλοιό
των τούρκων στην Ξεροκερπινή, κατέφυγε στη Ζάκυνθο. Ε-πέστρεψε όμως στη Μάνη,
όπου αντιμετώπισε το μίσος των τούρκων και των προεστών. Ξαναγυρίζει στη
Ζάκυνθο. Εκεί γνωρίζεται με τον Καποδίστρια και τον Μπότσαρη. Αναπτύσσει δράση
και συγκρο-τεί τον πρώτο ελληνικό στόλο. Το 1818 γίνεται μέλος της Φιλικής
Εταιρίας, ενώ το 1821 έρχεται στην Πελοπόννησο. Αναλαμβάνει στρατιωτική δράση
και πραγματοποιεί τις πρώτες του στρατιωτικές νίκες. Η πρώτη ελληνική κυβέρνηση
τον ανακηρύσει στρατηγό.
Συνεχίζει τη νικηφόρα πορεία του συντρίβοντας τη στρατιά του Δράμαλη στα
Δερβενάκια τον Ιούλιο του 1822, ενώ στις 30 Νοεμ-βρίου καταλαμβάνει το Ναύπλιο.
Η πελοποννησιακή γερουσία τον ανακηρύσσει αρχιστράτηγο όλων των δυνάμεων της
Πελοποννήσου. Το 1823-1825 ξέσπασαν οι εμφύλιες διενέξεις των στρατιωτικών και
των πολιτικών, με αποτέλεσμα το φόνο του γιού του Πάνου και τη φυλάκιση του
ιδίου στην Ύδρα. Τελικά όμως αποφυλακίζεται για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ
που είχε κατέβει στο Μοριά, καταφέρ-νοντας έτσι να κρατήσει την Επανάσταση
ζωντανή. Το 1831 διετέλε-σε μέλος της κυβερνήσεως του Καποδίστρια. Επί
Αντιβασιλείας, κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και ανατρεπτικές τάσεις. Στις 7
Σεπτεμβρίου του 1833 φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία, ενώ στις 3 Απριλίου του 1834
άρχισε η δίκη του με τον άγγλο εισαγγελέα Μα-σόν. Απέναντι στις κατηγορίες που
του προσάπτουν ο Κολοκοτρώνης θα απαντήσει: «Εγώ κρατώ στο σολντάτο 49 χρόνια
και πολεμώ για την πατρίδα». Καταδικάζεται όμως σε θάνατο, χωρίς να υπογραφεί η
απόφαση από τον πρόεδρο του δικαστηρίου Αθ. Πολυζωίδη και τον δικαστή Γ.
Τερτσέτη. Η λαϊκή αγανάκτηση όμως εμπόδισε την εκτέ-λεσή του. Στη φυλακή του
Παλαμηδίου παρέμεινε έως την ενηλικί-ωση του Όθωνος, ο οποίος του έδωσε χάρη
και τον αποφυλάκισε στις 27Μαίου του 1835 απονέμοντάς του τιμές και αξιώματα.
Απ΄ το 1835 ο Γέρος του Μωριά εγκαταστάθηκε
στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1843 από ανακοπή. Θάφτηκε στο Α΄ νεκροταφείο και
τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη όπου
τοποθετήθηκαν σε κρύπτη στο μνημείο των προκρίτων, στην πλατεία του Άρεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια :