Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


πρεσβύτερος Ιωάννης Δημητρόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

(Κεφ. η΄, 5 – 16)

Ομιλία π. Ιωάννου Δημητροπούλου

εις τον Ι. Ν. Αγ. Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών

κατἀ τη Θεία Λειτουργία της Κυρικής Δ΄Λουκά
16 Οκτωβρίου 2011

«καί ἕτερον ἔπεσεν εἰς τήν γῆν τήν ἀγαθήν,

καί φυέν ἐποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα»

Ο Κύριός μας αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, πολλές φορές όταν ομιλούσε, προκειμένου να γίνεται περισσότερο κατανοητό το περιεχόμενο της διδασκαλίας Του και για να μπορούν ευκολότερα να Τον παρακολουθούν οι ακροατές Του, χρησιμοποιούσε τις υπέροχες και γνωστές σε όλους μας, παραβολές. Οι παραβολές ήταν μικρές ιστορίες με αλληγορική σημασία, οι οποίες πάντοτε κατέληγαν σε κάποιο ηθικό δίδαγμα.

Μια από αυτές τις παραβολές, είναι και η παραβολή «του σπορέως» που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, η οποία μας ομιλεί για το έργο της σποράς. Της σποράς του λόγου του Θεού.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη παραβολή είναι επίκαιρη, λόγω του ότι διερχόμεθα την εποχή του φθινοπώρου που είναι κατάλληλη για τη σπορά των αγρών.

Είναι επίκαιρη όμως και για έναν άλλο λόγο. Με την ανάγνωση κάθε χρόνο της παραβολής αυτής σε όλους τους Ορθόδοξους Ναούς, την Δ’ Κυριακή του Ευαγγελιστού Λουκά, η Εκκλησία μας πολύ σοφά και εύστοχα, έχει καθιερώσει αυτήν την ημέρα, ως την επίσημη ημέρα της ενάρξεως της σποράς του λόγου Θεού για κάθε νέα χειμερινή περίοδο. Γι’ αυτό άλλωστε όπως θα έχετε διαπιστώσει, αυτή την εβδομάδα, ξεκινούν τα Κατηχητικά Σχολεία, οι Χριστιανικοί κύκλοι μελέτης της Αγίας Γραφής, τα εσπερινά κηρύγματα και άλλες Κατηχητικές δραστηριότητες.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής παραβολής του σπορέως αγαπητοί χριστιανοί, είναι το ότι ο Κύριος δεν μας την διηγείται μόνον, αλλά μας δίδει και την ερμηνεία της.

Ας εντρυφήσουμε όμως στο βαθύτερο νόημά της.

Ένας γεωργός, μας λέγει ο Ιησούς, επήγε στο χωράφι του για να το σπείρει. Πεπειραμένος γεωργός όπως ήταν, σκόρπισε με χάρη άφθονο το σπόρο στο οργωμένο χωράφι. Όμως να, καθώς έσπερνε, ένα μέρος του σπόρου έπεσε κοντά στο δρόμο του χωραφιού όπου έπειτα από λίγο, καταπατήθηκε από τους περαστικούς και τον έφαγαν τα πουλιά. Άλλο μέρος του σπόρου έπεσε σε πετρώδες έδαφος και αφού φύτρωσε, μετά από λίγο ξεράθηκε διότι δεν υπήρχε υγρασία. Άλλο μέρος του σπόρου έπεσε σε έδαφος που ήταν γεμάτο αγκάθια και όταν φύτρωσε και αναπτύχθηκε, τα αγκάθια τον έπνιξαν εντελώς χωρίς αυτός να καρποφορήσει. Τέλος όμως, ένα άλλο μέρος του σπόρου έπεσε σε γόνιμο έδαφος και όταν φύτρωσε έδωσε καρπό «ἐκατονταπλασίονα» δηλαδή εκατό φορές περισσότερο από το σπόρο.

Η ωραία και παραστατική αυτή παραβολή αγαπητοί, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους Μαθητές του Κυρίου και προκάλεσε θα λέγαμε το ζωηρό ενδιαφέρον τους. Ρωτούσαν λοιπόν τον Διδάσκαλο να τους εξηγήσει την βαθύτερη σημασία της παραβολής. Τον ρωτούσαν να μάθουν τί ήθελε να διδάξει με αυτήν, τους ανθρώπους.

Ο Κύριος απαντώντας στους Μαθητές και αναλύοντας την παραβολή είπε τα εξής:

Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Είναι η διδασκαλία του λόγου του Θεού.

Μερικοί από τους ανθρώπους που μελετούν ή ακούουν τον λόγο του Θεού, ομοιάζουν με το έδαφος που είναι πλησίον στο δρόμο. Η ψυχή τους είναι σκληρή και δεν μπορεί σε αυτή να εισχωρήσει καλά ο λόγος του Θεού. Ο λόγος του Θεού σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων μένει στην επιφάνεια. Δεν ριζώνει μέσα τους. Οπότε έρχονται τα πουλιά όπως προείπαμε, ο διάβολος δηλαδή και εξαφανίζει το σπόρο του Θείου λόγου από τις καρδιές τους, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να πιστεύσουν στην διδασκαλία του Ευαγγελίου και να σωθούν.

Άλλη κατηγορία ανθρώπων ομοιάζει με το πετρώδες έδαφος. Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας όταν ακούσουν το λόγο του Θεού, τον δέχονται με χαρά και ενθουσιασμό. Δεν έχουν όμως την υποδομή, την υγρασία όπως είπε ο Κύριος στην παραβολή, η οποία είναι απαραίτητη για να τροφοδοτήσει το σπόρο προκειμένου αυτός να αναπτυχθεί. Με άλλα λόγια, δεν έχουν ισχυρή, δεν έχουν φλογερή πίστη. Πιστεύουν χλιαρά. Πιστεύουν προσωρινά. Οπότε αν έλθει καιρός πειρασμού ή διωγμού, ξεχνούν εκείνα που άκουσαν και απομακρύνονται από το δρόμο του Θεού.

Η τρίτη κατηγορία των ανθρώπων, ομοιάζει με το έδαφος που ήταν γεμάτο αγκάθια. Οι άνθρωποι αυτοί ακούουν τον Θείο λόγο με καλή διάθεση, και με προθυμία προσπαθούν να συμμορφωθούν προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Πνίγονται όμως από τα αγκάθια. Πνίγονται από τις αγωνιώδεις φροντίδες της καθημερινότητος. Πνίγονται από τις αμαρτωλές απολαύσεις της ζωής και δεν επιτρέπουν στο λόγο του Θεού να καρποφορήσει.

Ευτυχώς όμως υπάρχει και η μακαρία εκείνη κατηγορία των ανθρώπων, που ομοιάζει με την «ἀγαθήν γῆν», δηλ. με το γόνιμο έδαφος. Είναι οι άνθρωποι που έχουν μέσα τους καλή προαίρεση και διάθεση. Είναι οι άνθρωποι που ακούουν με πολλή προσοχή το Θείο λόγο και τον φυτεύουν μέσα στη γόνιμη ψυχή τους, έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορέσει να αποδώσει καρπό εκατονταπλασίονα. Είναι οι άνθρωποι της αρετής· οι σώφρονες, οι οποίοι δεικνύουν υπομονή και καρτερία σε θλίψεις, σε πειρασμούς και σε κάθε εμπόδιο που συναντούν. Είναι οι άνθρωποι αυτοί που αγωνίζονται να μιμηθούν το παράδειγμα του Κυρίου.

Με αυτές τις νουθεσίες αγαπητοί, ο Κύριος μας ανέλυσε το περιεχόμενο της παραβολής.

Θα ήθελα όμως να δούμε και κάποια άλλα στοιχεία, τα οποία εκ πρώτης όψεως δε μπορούμε να τα διακρίνουμε.

Ο Χριστός παρομοιάζει το Θείο λόγο με σπόρο. Για ποιο λόγο άραγε;

Θέλει με αυτόν τον τρόπο να μας δείξει τη δύναμη που περικλείει ο Θείος λόγος για τον ανακαινισμό της ψυχής μας. Ο λόγος του Θεού αδελφοί,

·μας αποκαλύπτει πόσο καταστρεπτική είναι ζωή της αμαρτίας.

·Μας φωτίζει τη διάνοια για να βρούμε το λυτρωτικό φως της χριστιανικής αληθείας.

·Μας υπενθυμίζει το χρέος της αγάπης που πρέπει να έχουμε απέναντι του Θεού και των συνανθρώπων μας.

·Μας ανανεώνει τη διάθεση της μετανοίας και της συντριβής, για τις παραβάσεις των Θείων εντολών.

·Ο λόγος του Θεού, μας χαρίζει την πραγματική ελευθερία, διότι συντρίβει τα δεσμά της αμαρτίας και μας οδηγεί στην αναζήτηση του αγαθού και της αρετής.

Θα μπορούσε όμως κάποιος να πει, ότι στην παραβολή υπάρχει κάποιο κενό. Ο Ιησούς ομιλεί λεπτομερώς για το σπόρο και αναλύει πλήρως την αιτία της καρποφορίας ή της ακαρπίας του σπόρου. Για το σπορέα όμως, για το γεωργό, δεν μας κάνει λόγο. Ποιός να είναι άραγε ο σπορέας; Ο σπορέας αδελφοί μου είναι ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος ήδη έχει αρχίσει το έργο Του. Αυτός μας ομίλησε σήμερα διά του Ευαγγελίου Του. Αυτός μας μιλά πάντοτε. Είναι ο δημιουργός και καλλιεργητής των ψυχών μας. Είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού που στάλθηκε από τον ουράνιο Πατέρα στον κόσμο, για να τον οργανώσει και να σπείρει τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι ο Λυτρωτής μας ο οποίος έγινε ο ίδιος η τομή της ανθρώπινης ιστορίας, διά του Σταυρικού Του θανάτου. Είναι ο Σωτήρας μας ο οποίος με το κήρυγμά Του,

·μετέτρεψε την πορεία όλου του κόσμου.

·Φώτισε τις ψυχές μας.

·Εξουδετέρωσε την κακία.

·Στηλίτευσε την αδικία.

·Απογύμνωσε την υποκρισία.

·Κατέπαυσε τα πάθη.

·Καταπράϋνε τον πόνο.

·Χάρισε την ειρήνη και

·Έδωσε στη ζωή μας νόημα.

Αυτός λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ως κεφαλή της Εκκλησίας ήταν ο πρώτος γεωργός, ο πρώτος σποριάς. Φρόντισε όμως το έργο αυτό της σποράς, να συνεχίζεται και σήμερα και εις τους αιώνας των αιώνων. Πώς; Έδωσε τη χάρη στους Μαθητές Του και Αποστόλους. Εκείνοι στους Πατέρες και Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και εν συνεχεία διαδοχικά από αυτούς έλαβαν τη χάρη οι ποιμένες και οι μέχρι σήμερα επίσκοποι και ιερείς μας. Όλοι τους κήρυκες του Θείου λόγου. Και όλοι αυτοί επειθάρχεισαν και πειθαρχούν στην εντολή του Κυρίου: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…» (Ματθ. κη΄, 19).

Εμείς αδελφοί δεν ξέρω πόσο πειθαρχούμε στις εντολές του Κυρίου. Ίσως θα πρέπει ο καθένας από εμάς να εξετάσει σύμφωνα με τη σημερινή παραβολή, τι είδους έδαφος είναι η ψυχή του· σκληρό, καταπατημένο; Πετρώδες; Γεμάτο αγκάθια; Είναι γόνιμο το έδαφος της ψυχής μας; Διότι ο γεωργός όταν σπέρνει, περιμένει δίκαια και να θερίσει. Έτσι και ο Θεός. Σπέρνει το σπόρο του Θείου λόγου στις ψυχές μας. Τον σπέρνει με το Ευαγγέλιο και τις ομιλίες που ακούμε από τους Ιεροκήρυκες. Γι’ αυτό όταν ακούμε κάποιο κήρυγμα ή μελετούμε κάποιο ορθόδοξο βιβλίο, ας δείχνουμε ιδιαίτερη προσοχή και ότι αποκομίσουμε ας μη το λησμονούμε, αλλά να προσπαθούμε να το εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Η ωφέλεια μας θα είναι πολύ μεγάλη. Ο Θεός θα μας ευλογεί και οι καρποί θα είναι αμέτρητοι. Θα πλημμυρίσουμε από την ευλογία των αρετών· της πίστεως, της υπομονής, της ελπίδος, της δικαιοσύνης, της αγάπης και τόσων άλλων. Οπότε θα δώσουμε τη μεγαλύτερη χαρά στον Πανάγαθο Κύριό μας ο οποίος αυτή τη χαρά θα μας την ανταποδώσει και εδώ στη γη, αλλά και στον ουρανό αξιώνοντάς μας της μακαρίας και επουρανίου Βασιλείας Του.

Αμήν.