Έλεγε δε και προς τους μαθητάς αυτού· άνθρωπος τις ην πλούσιος, ος είχεν οικονόμον, και ούτος διεβλήθη αυτώ ως διασκορπίζων τα υπάρχοντα αυτού. και φωνήσας αυτόν είπεν αυτώ· τι τούτο ακούω περί σου; απόδος τον λόγον της οικονομίας σου· ου γαρ δύνη έτι οικονομείν, είπε δε εν εαυτώ ο οικονόμος· τι ποιήσω, ότι ο κύριός μου αφαιρείται την οικονομίαν απ΄ εμού; σκάπτειν ουκ ισχύω, επαιτείν αισχύνομαι· έγνων τι ποιήσω, ίνα, όταν μετασταθώ εκ της οικονομίας, δέξωνταί με εις τους οίκους εαυτών.
και προσκαλεσάμενος ένα έκαστον των χρεωφειλετών του κυρίου εαυτού έλεγε τω πρώτω· πόσον οφείλεις συ τω κυρίω μου; ο δε είπεν· εκατόν βάτους ελαίου. και είπεν αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. έπειτα ετέρω είπε· συ δε πόσον οφείλεις; ο δε είπεν· εκατόν κόρους σίτου. και λέγει αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και γράψον ογδοήκοντα. και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας, ότι φρονίμως εποίησεν· ότι οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισί. καγώ υμίν λέγω· ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, ίνα, όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς.
και προσκαλεσάμενος ένα έκαστον των χρεωφειλετών του κυρίου εαυτού έλεγε τω πρώτω· πόσον οφείλεις συ τω κυρίω μου; ο δε είπεν· εκατόν βάτους ελαίου. και είπεν αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. έπειτα ετέρω είπε· συ δε πόσον οφείλεις; ο δε είπεν· εκατόν κόρους σίτου. και λέγει αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και γράψον ογδοήκοντα. και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας, ότι φρονίμως εποίησεν· ότι οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισί. καγώ υμίν λέγω· ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, ίνα, όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς.
α
Δεν υπάρχουν σχόλια :