Ο Άγιος Παναγής Μπασιάς, γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1801 και ήταν γιóς επιφανών γονέων του Μιχαήλ Τυπάλδου - Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελαπόρτα. Λόγω της καλής οικονομικής του κατάστασης, έλαβε τεράστια θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση και μόρφωση. Oμιλούσε δε ιταλικά, γαλλικά και λατινικά. Σε πολύ μικρή ηλικία χειροτονήθηκε αναγνώστης και εν συνεχεία υπηρέτησε ως γραμματοδιδάσκαλος σε κάποιο δημοτικό σχολείο. Tο 1836 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έλαβε το όνομα Παΐσιος από τον τότε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Παρθένιο. Δεν ανέλαβε ποτέ εφημεριακή θέση, αλλά λειτουργούσε στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στο Πλατύ Γιαλό, όπου συνέρεε πλήθος πιστών για να λειτουργηθεί, να ακούσει τα θερμά και υψηλά θεολογικού επιπέδου κηρύγματά του και να κοινωνήσει από τα άγια χέρια του. Επιδόθηκε σε όλη του τη ζωή σε έργα φιλανθρωπίας και διακονίας των πασχόντων και αδυνάτων. Tο 1846 αρρώστησε από κάποια νευρική ασθένεια (άλλοι λένε ότι επρόκειτο για «κατά Χριστόν σάλο») και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1867 τον περιποιούνταν ο εξάδελφός του Ιωάννης Κερουλάνος, ο οποίος τον ευλαβούνταν πολύ. Αν και για μία πενταετία ήταν κατάκοιτος (1882-1887) εν τούτοις πλήθος χριστιανών πήγαινε να τον συμβουλευθεί, να εξομολογηθεί και να πάρει την συμβουλή και την ευχή του. Εκοιμήθη ειρηνικά, στις 7 Ιουνίου 1888 και αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 4 Φεβρουαρίου 1986. Μαρτυρούνται πολλά θαύματά του πριν και μετά την οσιακή κοίμησή του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ληξουρίου τὸν γόνον, Ἱερέων τὸ καύχημα, τῆς Κεφαλληνίας φωστῆρα νεοφανῶς ἀνατείλαντα, ὑψήσωμεν ἐν ὕμνοις Παναγήν, τὸν μύστην τῆς Τριάδος τῆς σεπτῆς, ἐμφανῶς κεκοσμημένον προφητικῶ τοῦ Πνεύματος χαρίσματι, διὸ τὸν δοξάσαντα αὐτὸν λαμπρῶς ἀντιδοξάσωμεν, ἶνα εὔρωμεν χάριν καὶ πταισμάτων τὴν συγχώρησιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :