Όλες του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο πρόσωπό σου…

Κυριακή, κοντή γιορτή! Η Κυριακή είναι Εκκλησία εορτάζουσα και λειτουργημένη μέρα, είναι γεύση από την μεταλαβιά στο μετανοημένο στόμα του διαρκώς μετανοούντος χριστιανού.

Είναι ανάβαση ψυχής σε ακατάληπτους χώρους, που οι κοσμικοί δυστυχώς δεν μπορούν, να εννοήσουν.

Ευφραίνεται η ψυχή, γιατί η Θεία Λειτουργία είναι αναστάσιμη έξοδος στον ουράνιο Παράδεισο. Οι φιλακόλουθοι γνωρίζουν την μοναδικότητά της κι οι αποστατούντες γεύονται την νοσηρή μοναξιά της ημέρας.

Κάποιος γέροντας έλεγε:

Προσέξτε τα πρόσωπα των ανθρώπων, που συνειδητά εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, λάμπουν τα πρόσωπά τους, γιατί κουβαλάνε μέσα τους όλες τις λειτουργίες, γιατί κουβαλάνε μέσα τον Χριστό, που πήραν από την ιερή λαβίδα...

Κι η λειτουργία είναι ορθοσταθήσα προσευχή για τον πιστό, οι προσευχές εξάλλου, δεν γίνονται απ’ τις καρέκλες. Η παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας θέλει τον χριστιανό, να θυσιάζει ευμενώς λίγη κούραση για τον Πατέρα του.

Ρωτούσαν κάποτε, τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας:

Κάθε πότε να κοινωνούμε;

Και τους απαντούσε:

Εσείς, κάθε, πότε τρώτε;

Έτσι κι η Θεία Κοινωνία, ο αθεράπευτα εραστής της αγάπης του Νυμφίου πεινάει την Θεία Κοινωνία! Και συναισθανόμενος την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος στην εφάμαρτη ψυχή του, εννοεί την Κυριακή, ως ένα μικρό, ταπεινό και υπερβατικό Παράδεισο!

πηγή:paparokades

Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών