Α. Θαυμαστή εμφάνιση του Αγίου Χαραλάμπους στον Άγιο Αρσένιο και τον ψάλτη του Πρόδρομο
Ο
Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης στο Βίο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου
(Χατζεφεντή) διασώζει μια θαυμαστή εμφάνιση του Αγίου Χαραλάμπους στον
Άγιο Αρσένιο και τον ψάλτη του Πρόδρομο Κορτσινόγλου.
«Μια
φορά στην μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους», έλεγε ο Πρόδρομος, «πήγαμε στην
Παναγιά (στο Κάντσι) να κάνουμε ολονυκτία. Όταν φτάσαμε στους Αίνους,
βγήκε και ο Χατζεφεντής από το Ιερό, για να ψάλλουμε μαζί. Ενώ ψάλαμε
στο ίδιο αναλόγιο, βλέπω ξαφνικά έναν Ασπρομάλλη Γέρο στο απέναντι
αναλόγι, ο οποίος ήταν σκυφτός και ακουμπούσε στην πατερίτσα του, κι
άρχισα να τρέμω από ευλάβεια.
Ο Χατζεφεντής όταν με είδε, με ρώτησε.
-Μήπως κρυώνεις;
Και
εγώ του είπα «όχι» και του έδειξα τον Ασπρομάλλη Γέρο που ήταν απέναντί
μας. Ο Χατζεφεντής δεν ταράχτηκε καθόλου και του μίλησε Τουρκικά.
-Ελάτε να ψάλλουμε μαζί.
Ο
Ασπρομάλλης όμως δεν απάντησε, παρά μας έκανε νόημα να συνεχίσουμε
μόνοι μας. Επειδή εγώ δεν πρόσεχα πια στο βιβλίο αλλά κρυφοκοιτούσα τον
Γέρο εκείνο και ο νους μου ήταν σ’ αυτόν, αυτό είχε δημιουργήσει
χασμωδία και ο Ασπρομάλλης αναγκάστηκε να φύγει. Φεύγοντας δε, τον
είδαμε να εξαφανίζεται στην μικρή λίμνη του Αγιασμού, και τα νερά του
Αγιασμού να πετιούνται μέσα στο Ναό.
Ο Χατζεφεντής είπε ότι ο Ασπρομάλλης εκείνος Γέρος ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος.
Τελειώσαμε
και την Θεία Λειτουργία και μετά πήγαμε στο χωριό και εκεί διηγήθηκα το
γεγονός. Τότε πολλοί Φαρασιώτες έτρεξαν στο Εξωκκλήσι της Παναγίας και
πήραν με ευλάβεια από το Αγίασμα, που είχε πεταχθεί μέσα στο Ναό από το
θαύμα του Αγίου».
Μετά
το γεγονός αυτό ο Χατζεφεντής έμεινε έγκλειστος στο κελλί του σαράντα
ημέρες και έλεγε ότι δεν είχε διάθεση, και οι χωριανοί νόμιζαν ότι ήταν
αδιάθετος. Άλλοι δε έλεγαν ότι θα φοβήθηκε από το γεγονός αυτό.
Γέροντος
Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου
«Ευαγγ. Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999, σελ. 62-63
Β.Στον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη
Κάποτε,
διηγείτο ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, «όταν ήμουν μικρό παιδί, έπαθα
τέτοιο σοβαρό κρυολόγημα, που έπεσα στο κρεβάτι με μεγάλη δύσπνοια
και
φοβερό πόνο στην αριστερή πλευρή του θώρακα. Γιατρός στο χωριό δεν
υπήρχε και η μόνη καταφυγή μας ο Θεός και οι Άγιοι Του. Είχαμε στο σπίτι
μας μια μικρή ασημένια εικόνα του Αγίου Χαραλάμπη, θαυματουργή, έως
εξακοσίων ετών, που τη φέραμε από τη Μικρά Ασία πατρογονικό κειμήλιο. Η
μητέρα μου λοιπόν, έκανε πολλή προσευχή και μετάνοιες παρακαλώντας τον
Άγιο. Τότε βλέπω ένα χέρι Ιερέως από τον καρπό και κάτω, να περνάει πάνω
από το κεφάλι μου, να κατεβαίνει στο στήθος μου στο σημείο που πονούσα,
όπου με σταύρωσε και με χάιδεψε. Αμέσως πέρασε ο πόνος και η δύσπνοια
και έγινα καλά. Λέω τότε στη μητέρα μου:
-Μητέρα,
είδα ένα χέρι Ιερέως που με σταύρωσε και με χάιδεψε και είμαι καλά. Όλα
πέρασαν. Μάλιστα της είπα, ότι το χέρι ήταν τριχωτό στο καρπό, με τόση
λεπτομέρεια το είδα.
-Παιδί
μου, μου είπε η μητέρα μου, ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος που ήρθε και σε
θεράπευσε. Τη σημερινή ημέρα να την τιμάς πάντοτε -ήταν του Αγίου Θωμά.
Γ..Στον Πύργο Ηλείας το 1860.
Η
διάσωση των κατοίκων του Πύργου από την φοβερή επιδημία πανώλης το
1860.Η νόσος αυτή εξαλείφθηκε από τον Αγιο Χαράλαμπο μετά από θερμή
προσευχή προς αυτόν και παράκληση.Λένε μάλιστα ότι οι Πύργιοι είδαν
καταπληκτικό θέαμα.Ο Αγιος με την ράβδο του εσπρωχνε ένα λευκό σαν
βαμβάκι νέφος στον ουρανό μέχρι που το έρριψε στην θάλασσα.
Δ. Το 1943 στον Γερμανό Διοικητή των Φιλιατρών Κοντάου και στον Γερμανό Διοικητή της Τρίπολης
Το
1943 το Γερμανικό Στρατηγείο της Τρίπολης διέταξε τον Γερμανό Διοικητή
των Φιλιατρών, Κοντάου,για κάποιο σαμποτάζ που είχαν κάνει οι αντάρτες,
να κάψουν τα Φιλιατρά, νασκοτώσουν τους πρόκριτους της πόλης και να
συλλάβουνε 1.500 κατοίκους της για να τους στείλουν στη Γερμανία σε
στρατόπεδα – κολαστήρια. Ο Κοντάου έδωσε μετην σειρά του διαταγή στους
στρατιώτες του να προχωρήσουν την επομένη στις 6.00π.μ. στην εκτέλεσή
της.
Αυτό,
το έμαθε ο ιερέας Θεόδωρος Κωτσάκης, από τα Φιλιατρά, και προσπάθησε
ανεπιτυχώς να μεσολαβήσει στους σκληρούς κατακτητές. Αποχωρώντας
άπρακτος ο ιερέας από τη γερμανική διοίκηση, ειδοποίησε τους
Φιλιατρινούς της Τρίπολης να προσευχηθούν τη νύκτα στον Άγιο
Χαράλαμπο,πολιούχο Φιλιατρών, για να βάλει το χέρι του. Ο Άγιος,
πραγματικά, παρουσιάστηκε την νύχτα στον Κοντάου που κοιμόταν. Ήταν μια
φυσιογνωμία, γέροντας σεβάσμιος,μεγαλοπρεπής, ιεροφορεμένος, που δεν την
είχε δει ποτέ στη ζωή του ο μάλλονάπιστος Γερμανός. Ο γέροντας του
ζήτησε ήπια να μην εκτελέσει τη φρικτή εντολή. Εκείνος εντυπωσιασμένος
από το όνειρο, ξύπνησε. Σε λίγο ξανακοιμήθηκε, χωρίς να έχει επηρεαστεί.
Όμως ο Άγιος επανεμφανίστηκε λέγοντας τα ίδια λόγια προσθέτοντας ότι θα
φρόντιζε να μην τιμωρηθεί ο ίδιος για την παρακοή. Ξαναξύπνησε και στο
μυαλό του στριφογύριζαν τα λόγια που άκουσε. Αλλά ήταν αδύνατο να μην
εκτελέσει την διαταγή, διότι θα τιμωρούνταν. Ξανακοιμήθηκε.
Τότε,για
τρίτη φορά, ο Άγιος του είπε: “Σου είπα να μην φοβηθής. Εγώ θα φροντίσω
και δεν θα τιμωρηθής. Θα φυλάξω εσένα και όλους τους άνδρες σου και θα
γυρίσετε στασπίτια σας, χωρίς να πάθει κανένας τίποτε.” Στην αρχή θέλησε
να αρνηθεί την εντολή του Αγίου, αλλά τελικά λύγισε, διότι εν συνεχεία
τη νύχτα εκείνη, ο Γερμανός αξιωματικός, κατά τα λεγόμενά του, άκουσε
στον ύπνο του κλάματα, από βασανιζόμενους ανθρώπους στην αυλή του.
Ύστερα πλησίαζαν ζωντανές μορφές, που έμοιαζαν γυναίκες, που κτυπούσαν
τα στήθη από δυστυχία. Θρηνούσαν καικαταριόντουσαν για την σφαγή των
παιδιών τους που αναμενόταν. Όλες αυτές οι φωνές γίναν σύννεφο και
ανέβαιναν προς τον ουρανό. Έβλεπε ακόμη ο Γερμανόςσκοτεινά σύννεφα, που
έβγαιναν από το δωμάτιό του και ανέβαιναν σκιάζοντας τονήλιο και
σκοτεινιάζοντας τα πρόσωπα των στρατιωτών του. Άλλοι απ’ αυτούςτρόμαζαν
και άλλοι ζητούσαν βοήθειαν, κάνοντας τον Σταυρό τους. Ξύπνησε έντρομος.
Πήγε να μιλήσει, αλλά έμενε ενεός βλέποντας ακόμη την άγια μορφή,
τογέροντα του ονείρου του που είχε μορφή Αγίου της Ορθοδοξίας. Όταν
συνήλθε, άρχισε να σκέφτεται το κακό, που επρόκειτο να γίνει. Οι σκέψεις
αυτές τον αναστάτωσαν. Αλλά το “καθήκον” του ως αξιωματικού του Χίτλερ
τον .. καλούσε νακάνει την αποτρόπαια πράξη. Ξανάκλεισε τα μάτια. Και ο
Άγιος Χαράλαμπος, εμφανίσθηκε ξανά απειλητικός. Με φωνή δυνατή και
επιτακτική του είπε: “Πρόσεξε! Η πόλη δεν θα καεί και οι κάτοικοι δεν θα
συλληφθούν. Είναι αθώοι. Το ακούς;” Τότε σηκώθηκε και χαράματα
τηλεφώνησε στον προϊστάμενό του στην Τρίπολη. Άρχισε να του μιλάει με
τρεμάμενη φωνή, αλλά και ο στρατιωτικός διοικητής Πελοποννήσου δεν
πήγαινε πίσω. Άνοιγε το στόμα του και έβγαιναν άναρθρες κραυγές. Ήθελε
να αγριέψει για να εκτελεστεί η διαταγή, αλλά δεν μπορούσε. Ηαιτία ήταν η
ίδια. Και αυτός είχε δει στο όνειρό του τον Άγιο Χαράλαμπο όπως τουτον
περιέγραψε στο τηλέφωνο και ο αξιωματικός του. Τελικά τού ανακοίνωσε:
«Γράψτε. Αναστέλλω την καταστροφήν της πόλεως. Έλθετε αμέσως ενώπιόν
μουαύριον μεσημβρία». Ξημερώνοντας ανακοινώθηκε η ανάκληση της απόφασης
των Γερμανών. Οι κάτοικοι των Φιλιατρών ξεχύθηκαν χαρούμενοι στα
καφενεία, στην πλατεία, στους δρόμους, ώσπου αντιλήφθηκαν μια ομάδα
Γερμανών που είχαν στη μέση τον αξιωματικό τους Κοντάου και δυο
Ορθοδόξους ιερείς, να περνούν και να κατευθύνονται από τη μια Εκκλησία
της πόλης στην άλλη. Ο αξιωματικός έψαχνε ναβρει την εικόνα του Αγίου,
που είδε. Όταν του ανοίξανε την πόρτα του Ναού της Παναγίας, αναγνώρισε
την εικόνα του Αγιου Χαραλάμπους, που είδε στον ύπνο του.
Η
φωνή του κόπηκε. Ντράπηκε. Σκέπασε με τα χέρια του το πρόσωπό του. Σε
λίγο τακατέβασε. Έκανε το Σταυρό του. Είπε μερικές προσευχές στη γλώσσα
του. Ρώτησε εν συνεχεία τους ιερείς να του πούνε ποιος ήταν ο γέροντας
της εικόνας. Του διηγηθήκαν, πως είναι ο θαυματουργός Άγιος Χαράλαμπος
που υπέστη πολλά μαρτύρια για το Χριστό.
Η
ευγνωμοσύνη των Φιλιατρινών στον Άγιο δεν περιγραφόταν. Δοξάζαν το Θεό
και ευχαριστούσαν τον Άγιο για το θαύμα του. Ο Γερμανός αξιωματικός και
όλοι οι άνδρες της φρουράς εκείνης επέστρεψαν, όταντελείωσε ο πόλεμος,
στη Γερμανία, αλώβητοι. Ο αξιωματικός διατήρησε ζωηρή τηνμνήμη του
θαύματος ευγνωμονώντας τον Άγιο. Έπειτα από λίγα χρόνια, ξεκίνησε μετην
γυναίκα του από την Γερμανία για τα Φιλιατρά. Δεν πρόλαβε όμως την
γιορτήτου Αγίου, διότι έφτασε στις 11 Φεβρουαρίου. Όταν όμως τον είδανε
οι Φιλιατρινοί,χάρηκαν και ξαναγιορτάσαν. Ψάλλαν δοξολογία και του
κάνανε υποδοχές,παραθέττοντάς του εορταστικό τραπέζι. Πολλές φορές ο
Κοντάου με την γυναίκατου, τα παιδιά του και άλλους πατριώτες του
πήγαινε στις 10 Φεβρουαρίου σταΦιλιατρά και προσευχόταν με πίστι στον
Άγιο. Στην καρδιά του άνθισε η Ορθοδοξία.
Ε. Στην Πολυκλινική των Αθηνών το 1931 και θεραπεύει τον ασθενή Κ.Λειβαδά
«Τον
Ιανουάριο του 1931 ενοσηλευόμην στην Πολυκλινικήν Αθηνών με απόστημα
εις το ήπαρ. Επί τεσσάρας εβδομάδας με εβασάνιζε ο πυρετός. Είχαν
νυχθημερόν 38-40 βαθμούς και πόνους φοβερούς. Απεφασίσθη να γίνη
εγχείρισις.
Ήταν
παραμονή του Αγίου Χαραλάμπους 9 Φεβρουαρίου του 1931. Το εσπέρας και
ενώ ευρισκόμην ένεκα του μεγάλου πυρετού εις λήθαργον και εξαντλητικήν
κατάστασιν, βλέπω να εισέρχεται ένας ιερωμένος μεγαλοπρεπής με μακρυά
γενειάδα. Επλησίασε εμένα και όχι τον απέναντί μου ασθενή, που
χαροπάλευε από περιτονίτιδα. Μου εθώπευσε το κεφάλι και μου είπε: «Μη
φοβάσαι… Αύριο θα είσαι τελείως καλά. Είσαι καλό παιδί».
Ερώτησα, όταν έφυγε, την ευρισκομένην κοντά μου και τελούσαν χρέη νοσοκόμου Μοναχήν Ευανθίαν, ποιος ήτο ο Κληρικός, που ήλθε;
—Δεν είδα κανένα Κληρικό, είπε εκείνη.
Της εξιστόρησα κατόπιν το συμβάν. Σταυροκοπήθηκε και μου είπε:
—Αύριον είναι του Αγίου Χαραλάμπους, θα είσαι καλά.
Έπεσα
κατόπιν εις βαθύτατον ύπνον. Ο πυρετός από την ώραν εκείνην άρχισε να
κατεβαίνη. Το πρωί ήμην απύρετος, τελείως καλά και χωρίς πόνους στο
ήπαρ. Το πρωί με εξήτασαν ο χειρούργος καθηγητής Ν. Αλιβιζάτος και ο
αδελφός του Ανδρέας, παθολόγος, να κανονίσουν τα της εγχειρίσεώς μου.
Ερευνούσαν και αναζητούσαν δια της ψηλαφίσεως το απόστημα, αλλά δεν το
εύρισκον, ούτε την σκλήρυνσιν και την διόγκωσιν (οκτώ δακτύλων) του
ήπατος. Το ήπαρ ήτο φυσιολογικόν!
Η
Μοναχή εξιστόρησε εις τους Καθηγητάς το νυκτερινό συμβάν. Μου δείξανε
και την Εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους, την οποίαν ανεγνώρισα. Ήταν ο
ίδιος που είχα ιδή. Οι καθηγηταί κατάπληκτοι ανεφώνησαν:
—Ψηλά τα χέρια. Κάτω τα μαχαίρια. Απόψε έγινε θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους στην Πολυκλινική!
Αργότερα και μετά παρέλευσιν ετών έμαθα, ότι ο Άγιος Χαράλαμπος είναι ιατρός των λοιμωδών νόσων, όπως ήταν και η ιδική μου».
Κ. ΛΕΙΒΑΔΑΣ
ΣΤ. Στον Πύργο Ηλείας τον Μάρτιο του 1993.
Στις
26 Μαρτίου 1993 ο μεγάλος σεισμός του Πύργου στις 14:10 Ωρα
διαμοιράστηκε σε δύο σεισμούς των 5,5 και 5,8R και από άποψη χρόνου 3
λεπτά κενό μεσολάβησαν μεταξύ των μεγάλων δονήσεων,με αποτέλεσμα οι
ζημιές να μην είναι φοβερές.Αυτή η διαμοίραση του σεισμού ήταν
επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο. Πολύ καιρό πριν γίνονταν συνεχείς
μικρές δονήσεις τα βράδια,σαν προειδοποίηση ώστε οι κάτοικοι να έχουν
πάρει τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του
μεγάλου σεισμού.Την ώρα του σεισμού πολλά μικρά παιδάκια με τα αθώα
μάτια τους είδαν όπως λένε τον να κρατάει με απλωμένα τα χέρια του τα
σπίτια του Πύργου για να μην πέσουν.Μετά το σεισμό πολλοί κάτοικοι είδαν
στον ύπνο τους τον Αγιο Χαράλαμπο να τους αναφέρει ότι με δική του
παρέμβαση ο μεγάλος σεισμός χωρίστηκε σε δύο μικρότερους και για αυτό
έγινε και περιφορά της εικόνας του Αγίου στην πόλη.
πηγή:fdathanasiou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :