Ακάθιστος Ύμνος - Γ' Στάσις
εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός,
καί φυλάξας ταύτην,
ώσπερ ήν άφθορον,
ίνα τό θαύμα βλέποντες,
υμνήσωμεν αυτήν βοώντες•
Χαίρε, τό άνθος τής αφθαρσίας,
χαίρε, τό στέφος τής εγκρατείας.
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα,
χαίρε, τών Αγγέλων τόν βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ού τρέφονται πιστοί,
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ' ού σκέπονται πολλοί.
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις,
χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις,
χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε, στολή τών γυμνών παρρησίας,
χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικώσα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ξένον τόκον ιδόντες,
ξενωθώμεν τού κόσμου, τόν νούν εις ουρανόν μεταθέντες•
διά τούτο γάρ ο υψηλός Θεός,
επί γής εφάνη ταπεινός άνθρωπος•
βουλόμενος ελκύσαι πρός τό ύψος,
τούς αυτώ βοώντας•
Αλληλούια.
Όλως ήν εν τοίς κάτω,
καί τών άνω ουδόλως απήν,
ο απερίγραπτος Λόγος•
συγκατάβασις γάρ θεϊκή,
ου μετάβασις τοπική γέγονε,
καί τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου,
ακουούσης ταύτα•
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα,
χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.
Χαίρε, τών απίστων αμφίβολον άκουσμα,
χαίρε, τών πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιον τού επί τών Χερουβείμ,
χαίρε, οίκημα πανάριστον τού επί τών Σεραφείμ.
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα,
χαίρε, η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα.
Χαίρε, δι' ής ελύθη παράβασις,
χαίρε, δι' ής ηνοίχθη παράδεισος.
Χαίρε, η κλείς τής Χριστού βασιλείας,
χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Πάσα φύσις Αγγέλων,
κατεπλάγη τό μέγα,
τής σής ενανθρωπήσεως έργον•
τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν,
εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον,
ημίν μέν συνδιάγοντα,
ακούοντα δέ παρά πάντων ούτως•
Αλληλούια.
Ρήτορας πολυφθόγγους,
ως ιχθύας αφώνους,
ορώμεν επί σοί Θεοτόκε•
απορούσι γάρ λέγειν,
τό πώς καί Παρθένος μένεις,
καί τεκείν ίσχυσας•
ημείς δέ τό μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστώς βοώμεν•
Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον,
χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,
χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότί εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί,
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι τών μύθων ποιηταί.
Χαίρε, τών Αθηναίων τάς πλοκάς διασπώσα,
χαίρε, τών αλιέων τάς σαγήνας πληρούσα.
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα,
χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε, ολκάς τών θελόντων σωθήναι,
χαίρε, λιμήν τών τού βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Σώσαι θέλων τόν κόσμον,
ο τών όλων κοσμήτωρ,
πρός τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε•
καί ποιμήν υπάρχων ως Θεός,
δι' ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος•
ομοίω γάρ τό όμοιον καλέσας,
ως Θεός ακούει•
Αλληλούια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :