Σὰν σήμερα στὶς 25 Σεπτεμβρίου τοῦ 1849 πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλὸς καὶ πάμπτωχος Ὁ Νικηταρᾶς

Σὰν σήμερα στὶς 25 Σεπτεμβρίου τοῦ 1849, [ἤ τοῦ 1845] ὁ γενναιότερος τῶν γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλὸς καὶ πάμπτωχος.

Ὁ Νικῆτας Σταματελόπουλος ἤ Νικηταρᾶς, ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τοὺς γενναιότερους καὶ ἀνιδιοτελέστερους ὁπλαρχηγούς τῆς Ἐπαναστάσεως, ἐπονομασθεῖς «τουρκοφάγος» γιὰ τὸν ὅλεθρο τὸν ὁποῖο σκόρπισε στοὺς τούρκους κατὰ τὴν μάχη τῶν Δολιανῶν καὶ ἀκολούθως τῶν Δερβενακίων. Ἤταν ἀνηψιός τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στὸ πλευρὸ τοῦ ὁποίου πολέμησε σὲ πάρα πολλὲς μάχες διακριθεῖς πάντοτε γιὰ τὸν ἡρωϊσμό καὶ τὴν θυελλώδη ὁρμή του.

Ὁ Νικηταρᾶς ὑπῆρξε ἀνώτερος χρημάτων. Κατὰ τὴν Ἐπανάσταση, μία παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς, πῆγαν στὸ σπίτι του μερικὰ παιδιὰ, γιὰ νὰ τοῦ ποῦν τὰ Κάλαντα. Ὁ Νικηταρᾶς μὴ ἔχοντας χρήματα, παρακάλεσε τὸν........

παριστάμενο Κολοκοτρώνη νὰ τοῦ δώσῃ μερικούς παρᾶδες γιὰ νὰ τοὺς μοιράσῃ στὰ παιδιὰ. Ὁ Κολοκοτρώνης θέλοντας νὰ τὸν πειράξῃ, τοῦ εἶπε: «Δὲ ντρέπεσαι νὰ διακονεύης κοτζᾶμ Καπετάνιος ἐκεῖ, μὲ τόσες δόξες; Τὶ σόϊ στρατηγὸς εἶσαι;»

—«Πραγματευτὴς δὲν εἶμαι», ἀπήντησε ὁ Νικηταρᾶς «Τόχε ἡ μοίρα μου νὰ γίνῳ Καπετάνιος, μὰ δὲ θέλω νὰ κάνῳ πραμάτεια τὸ καπετανιλίκι μου καὶ νὰ πλουταίνῳ».

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://eistorias.wordpress.com/]

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ-ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Διήγηση Νικηταρᾶ

ἀπό : [Διηγήσεις ἀγωνιστῶν τοῦ εἰκοσιένα, Ἄγγελος Σ.Βλᾶχος, ἔκδοση Βιβλιοθήκης τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, Ἀθήνα 1984]

.
.
(…) Ὁ πατέρας μου μὲ τὸν Ἀναγνώστη, υἱός τοῦ Ζαχαριᾶ, πᾶνε στὴ Μάνη διὰ τὸ συμπεθεριὸ. Συμφωνοῦν. Θέλει πάει στὸ Τσερίγο. Ἀπό φουρτοῦνα πᾶνε στὰ Βάτικα.
(…) Τοὺς παίρνουν πρὸς φιλοφρόνυσην, τοὺς πιάνουν, τοὺς δένουν.
(…)Οἱ τοῦρκοι τοὺς σφάζουν, τὸν Ἀναγνώστη, τὸν ἀδελφό μου, τὸν πατέρα μου. Λόγοι τοῦ γέρου Σταματέλου [πρὶν τὸν ἐκτελέσουν] : «Τὰ παιδιὰ εἶναι ἀναστημένα εἰς τὴν Φραγκιᾶ, ἐγώ ἔκαμα καλὰ καὶ κακὰ. Νὰ μὲ κόψετε ἐμένα νὰ κάμω χαλάλι τὸ γάλα τῆς μάνας μου, ὄχι τὰ παιδάκια μου». Εἰς τὸν Ἀναγνώστη τὸν ἐλέγχουν διὰ τὸν πατέρα του.
Εἰς τὸν ἀδελφόν μου προβάλλουν ν’ ἀλλάξει τὴν πίστιν. «Θὰ πάω ἐκεῖ ποὺ πάγει ὁ πατέρας μου.-» — Κάθισε νὰ σὲ κάμομε τοῦρκο. Τοῦ δείχνουν τὸν πατέρα του σκοτωμένον.- Γίνου τοῦρκος. Τὸ παιδὶ κάμνει τὸν σταυρὸ του. Ἔγινε ἀπό τὸ αἷμα σταυρὸς. Πῆραν τὰ κεφάλια τους στὴν Τριπολιτσὰ…
,
,
Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸ : www.e-istoria.com
,
,
Συντομευμένος σύνδεσμος : http://wp.me/p12k4g-5Di

http://ellpalmos.blogspot.gr/2014/09/25-1849.html